Zaginiona

ZAGINIONA to rewelacyjna książka, który trzyma w napięciu do ostatnich stron. Lisa Gardner budowała w wysoką precyzją napięcie, dzięki temu jak czytałam ZAGINIONĄ to nie nudziłam się, ganiąc się w duchu, że kupiłam tą książkę.
Podobało mi się, że autorka opisywała bieżące sytuacje z dwóch stron (zaginionej i grupy poszukiwawczej), chociaż muszę przyznać, że zaginiona baba tak mnie wkurzała, że kibicowałam porywaczowi. Nie polubiłam Raine, denerwowała mnie ta samolubna pijaczka, która się tylko nad sobą użalała bez żadnego powodu! Bo zamiast docenić, że miała bliskich, którzy na prawdę się o nią martwili i latali koło niej jak koło jajka, to ona tylko szukała usprawiedliwienia dla swojego nałogu. Dougie działał mi na nerwy na wszelkie możliwe sposoby. Wcale mi go nie było żal, według mnie ciężkie dzieciństwo wcale nie usprawiedliwia popełniania przestępstwa, tym bardziej, że byli ludzie gotowi go pokochać. Nie rozumiałam smarkacza i działał mi na nerwy, ponieważ wcale nie przypominał dziecko, tylko jakiegoś diabła. Irytował mnie strasznie Quency, ciągle tylko się użalał nad tą swoją lalką (czym są włosy w porównaniu do życia?). Związał się z gówniarą, a później kwiczał, że jej nie rozumiał. Jak dla mnie główna męska postać, czyli ojciec Kimberly był strasznie frustrujący i słaby. Jeśli chodzi o grupę poszukiwawczą to wydawali mi się strasznie tępi, ciągle błądzili po omacku.
Domyśliłam się sprawcy porwania, oraz jego motywu. Ale z jednym nie rozumiem autorki, pamiętam ...

Niepewność na początku, znużenie po środku, szybka akcja na końcu, przewidywalne zakończenie - tak można opisać tę pozycję. Autorka nie ukrywam dawkuje napięcie, zainteresowanie, ale z perspektywy całości to niestety taki sobie thriller.

Zwykła, przeciętna książka do poczytania na nudne wieczory.