Za horyzont

Za sobą mam już 5 książek pana Tomasza Kieresa. Każda z nich zrobiła na mnie dobre wrażenie, bo w każdej z jego powieści mogłam znaleźć coś dla siebie. Zawsze jednak miałam problem z wystawieniem końcowej oceny, bo nie chciałam, by to, co piszę, sprowadzało się jedynie do ilości gwiazdek, które nie zawsze pokrywały się z tym co napisałam. Dzisiaj ze spokojem mogę napisać, że moje wrażenia odzwierciedlenie mają nie tylko w recenzji, ale i w ocenie.

Iga jest początkującą aktorką, której udało się zaczepić w jednej z polskich telenoweli. Nie jest to jej szczyt marzeń, ale ciągle wierzy, że już niebawem jej właściwy moment w końcu nadejdzie. Adam z zawodu jest nauczycielem. Jego życie nieco się zmienia, kiedy na podstawie jednego z jego scenariuszy powstaje serial. Jak można się domyślić, ta dwójka spotyka się na planie filmowym. Ona jest po długoletnim, dość medialnym związku z aktorem. On natomiast jest wrażliwym mężczyzną, który po kilku nieudanych związkach szuka stałości w swoim życiu. Czy ludziom z dwóch różnych światów uda się stworzyć związek?

Staram się wystrzegać takich słów w opiniach, bo mnie samej często takie sformułowania odstraszają, ale muszę to napisać, bo właśnie przeczytałam w tym roku jedną z lepszych, jeżeli nie najlepszą powieść obyczajową, która zostanie już ze mną na zawsze. W poprzednich powieściach autora czułam lekki niedosyt. W tej historii od początku do końca wszystko mi grało, od charakterystyki postaci, po fabularne rozwią...

Była to moja pierwsza styczność z twórczością Autora i jak dla mnie, było to trochę wymagające spotkanie.

Dwa przeciwieństwa, które spotykają się na planie filmowym. Iga, aktorka, która nie chce być gwiazdą jednej roli, oraz Adam, nauczyciel, początkujący scenarzysta, zraniony uczuciowo. Obydwoje spotykają się we właściwym miejscu, by ruszyć na przód ze swoim życiem. Czy im się to uda?

Tak jak już wspomniałam, dla mnie było to bardzo wymagające spotkanie. Głównie przez rozgadaną narrację oraz sporą ilość opisów. Dialogów jest tutaj zdecydowanie mniej. Przez to mi się czytało ciężko, ale wciąż w miarę dobrze. Specyficzną postacią jest też tutaj Adam, który jest dość spokojnym, skrytym mężczyzną, ale jak już dojdzie do słowa to słowotok gwarantowany.

O Idze nie mam jakiegoś wyrobionego zdania. Trochę w moich oczach wypadła nijako. Niby gwiazda, trochę imprezowała, chce się zmienić, ale tak jakoś….Sama nie wiem.

Moje pierwsze skojarzenie było w ogóle z twórczością Sparksa ;D. Była to wymagająca lektura, ale dobra. Może nie wywołała u mnie jakiegoś efektu wow, ale byłam zadowolona. Mam w zanadrzu jeszcze jeden tytuł tego Autora i myślę, że w niedalekiej przeszłości go nadrobię 😉

"Za horyzont" to pierwsza książka autora, po którą sięgnęłam i zdecydowanie jest inna, niż te które czytam zazwyczaj. Szczerze mówiąc sama się sobie dziwię, ale naprawdę bardzo mi się ona podobała. Jest to bez wątpienia wyjątkowa pozycja, której czytanie sprawiło mi mnóstwo przyjemności.

Niesamowicie polubiłam wykreowanych przez autora bohaterów oraz niespieszną, niemalże leniwie toczącą się akcję. Wypowiedzi oraz przemyślenia bohaterów mają wydźwięk mocno refleksyjny, a nawet lekko filozoficzny. Mam wrażenie, że tutaj każde słowo zapisane przez autora, było dokładnie przemyślane. W każdym zdaniu tej książki zawarta jest jakaś mądrość.

Książkę czyta się niesłychanie szybko i tak jak wspomniałam, mi ona bardzo przypadła do gustu, mimo że na co dzień sięgam raczej po nieco inne gatunki. Styl autora ma w sobie coś magnetycznego, co sprawiło, że mam ochotę na zdecydowanie więcej. Jednak wydaje mi się, że nie jest to książka dla każdego. Autor ma jednak dość specyficzny styl, który nie każdemu musi się spodobać. Niemniej jednak ja ze swojej strony bardzo polecam, bo być może tak jak ja, odkryjecie w sobie wrażliwość na coś, o czym wcześniej nie mieliście pojęcia.