Wypychacz zwierząt

WYPYCHACZ ZWIERZĄT - całkiem przyjemny zbiór opowiadań Jarosława Grzędowicza. Opowiadania autora mają dosyć smutny charakter i z tego co słyszałam to wszystkie są takie.
Ze zbioru najbardziej przypadły mi do gustu:

1. Hobby ciotki Konstancji (bo lubię o duchach), krótkie i konkretne, bardzo sympatyczne opowiadanko.
2. Buran wieje z tamtej strony - dla mnie rewelacja. Prawie do samego końca zżerała mnie ciekawość, która racja będzie prawdziwa. Zakończenie mnie zupełnie zaskoczyło. A że lubię klimaty Rosji to dodatkowo dodało smaku całemu opowiadaniu !
3. Pocałunek Loisetty. To było złe, a jednocześnie wspaniałe.
4. Wypychacz zwierząt. Creepy, to w sumie lubię. Krótkie i dobre.
5. Weekend w Spestreku - kobiety powariowały. Rany, jak mi było żal tego gościa, a przecież chciał tylko dobrze. Ale powoli chyba idziemy w tę stronę, co zaczyna mnie martwić.
6. Trzeci Mikołaj. To akurat było z całej książki najbardziej pozytywne. Marzenia się naprawdę spełniają :)
7. Wilcza zamieć. Najpierw klęłam. Nie lubię opowiastek wojennych z ubootami w tle. No i czemu dopiero na końcu zrobiło się tak fajnie? Jeden wspólny element mnie zaintrygował - swastyka. Wiecie co wspólnego ma swastyka z wikingami? Co oznaczała swastyka zanim została wykorzystana przez nazistów? I czy w rzeczywistości hełmy wikingów były wyposażone w rogi? ;)

Całość czyta się przyjemnie, aczkolwiek pewnie nie każdemu opowiadania Grzędowicza przypadną do gustu ze względu na ich sp...

Nie byłem nigdy zwolennikiem opowiadań, po stokroć powieści wolę. Za zbiór ten zabrałem się trochę jakby przypadkowo i z nieufnością. Tym bardziej z nieufnością bo to gatunek science fiction, za którym jakoś nie przepadałem. Przez pierwsze opowiadanie "Hobby Ciotki Konstancji" przebrnąłem dość szybko bo i krótkie jest, byłem jednak nieco zdegustowany. Były chwile, kiedy myślałem, że odstawię książkę, choć zwyczaju takiego nie mam. Myślałem tak do chwili, kiedy zacząłem czytać "Buran wieje z tamtej strony". Zachwyciłem się tym tekstem i pochłanianiem kolejne strony tej minipowieści z ogromnym zainteresowaniem. Przyznam, ujęło mnie bardzo mocno. Także "Wilcza zamieć" i "Weekend w Spestreku" od dziś będą moim ulubionymi opowiadaniami, które już zawsze będę wspominał.

Pierwsze spotkanie z twórczością pana Grzędowicza mogę uznać za udane. Praktycznie w dwa dni pochłonęłam wszystkie opowiadania, co dla mnie jest wyczynem... nie przepadam za tego typu fantastyką. Nie umiem wybrać najlepszego opowiadania, jestem pod wrażeniem każdego. Stworzony przez autora świat jest zupełnie nowy, a jednocześnie tak dobrze (wręcz przerażająco) znany z przeszłości... Ludzie widzą to, co chcą widzieć. - Tak, to prawda.

niewiele nowego poznałam w tym zbiorku [większość opowiadań miałam wcześniej okazję czytać w przeróżnych antologiach] ale miło mieć to wszystko w jednym miejscu, w dodatku tak ślicznie wydane ^^

Książki Pana Jarosława to dla mnie istne specjały. W swoim gatunku, czyli grozie w naszym kraju, stwiam go w pierwszym obok Łukasza orbitowskiego. Opowiadania palce lizać.

Warto przeczytać, choćby dla "Buran wieje z tamtej strony" i "Wilcza zamieć". Marzy mi się by te wątki pan Jarosław rozwinął kiedyś w powieści

Niektóre z opowiadań były bardzo dobre, ale większość mi się nie podobała. Czy warto? No nie wiem, zależy od gustu...

Znakomita, może nie wszystkie opowiadania równie dobre, ale całość świetna