Wszystko, co ukrywamy

Nawet nie spodziewałam się, że tak się zauroczę tą książką. Jest to temat zawsze aktualny, gdyż depresja poporodowa istniała od wieków, tylko nie zawsze o niej mówiono i nie zawsze kobiety miały czyjekolwiek wsparcie w tym okresie.

Depresja poporodowa to depresja, która pojawia się u kobiet po narodzinach dziecka.
W dzisiejszych czasach zwraca się na nią duża uwagę, znamy jej objawy i wiemy jak pomoc.
Niestety kilkadziesiąt lat temu lekarze, a tym bardziej kobiety nie miały takiej wiedzy. Były pozostawione same sobie, nie wiedząc co się z nimi dzieje.

Poznajemy Beth Walsh, która podczas porządków w domu rodzinnym znajduje ukryty dziennik dawno zmarłej matki.
Jest w szoku, kiedy okazuje się, że jej matka nie zginęła w wypadku samochodowym, jak myślały jej dzieci.
Ona i rodzeństwo przez całe życie byli okłamywani przez ojca.
Ponieważ akcja rozgrywa się w dwóch przestrzeniach czasowych poznajemy historię ich matki,żyjącej w czasach wrogich kobietom. Kiedy okazuje się, że zachodzi w kolejną ciąże desperacko szuka pomocy.
Czy rodzeństwo odkryje prawdę?
Co tak naprawdę skrywał ich ojciec?
Co stało się z ich matką i kto był temu winny?
Autorka napisała ciekawa powieść pokazującą ciężki los kobiet, które były zdane same na siebie.
Poprzez ich historie chciała zwrócić uwagę na depresję, która nie powinna być bagatelizowana.
Niezwykle emocjonująca i wzruszająca historia o marzeniach, pragnieniach, o smutku, o samotności, o rodzinie, która potrafi ranić.
To pięknie napisana powieść, którą czyta się z ogromną ciekawością,a jej finał okazuję się zaskoczeniem.

"Wszystko, co ukrywamy" to moja trzecia książka autorki. To wzruszająca, wciągająca historia.

Poznajemy historię rodziny w dwóch płaszczyznach czasowych - są to lata sześćdziesiąte XX wieku oraz rok 1996, opowiedzianą przez trzy bohaterki: Grace, Beth i Maryanne.

Po śmierci ojca, Beth robi porządki w domu, znajduje dziennik dawno zmarłej matki i akt zgonu. Okazuje się, że to co ojciec przekazał dzieciom o śmierci matki nie jest zgodne z prawdą. Dlaczego ukrywał prawdę, co takiego wydarzyło się w tej rodzinie? Czy rodzeństwo ma jeszcze szansę poznać prawdę o swojej matce?

Autorka poruszyła trudny temat depresji poporodowej. Powieść powstała po wysłuchaniu opowieści kobiet, które zmagały się z tą chorobą.

To trzymająca w napięciu historia, świetna książka, zdecydowanie poleca

“Dręczy mnie ostatnio samotność w wielkiej rodzinie, najgorsze uczucie, jakiego kiedykolwiek doświadczyłam. W ciągu kilku ostatnich lat przekonałam się, że samotność jest gorsza od smutku. A to dlatego, jak sobie uświadamiam, że samotności z definicji nie da się z nikim dzielić. Dziś wieczorem są ze mną w domu jeszcze cztery istnienia, ale wszystkie wydają mi się nieosiągalnie dalekie”.

Kelly Rimmer napisała taką książkę, że czytałam ją jednym tchem. Te wszystkie uczucia, rozterki, życiowe błędy czy pogubienie są tak prawdziwe i autentyczne, że czasami aż boli serce. Piękna, emocjonalna, wzruszająca.

Fabuła opiera się na opowieści trzech kobiet, które są ze sobą spokrewnione. Beth Walsh porządkuje strych ojca, który niebawem odejdzie z tego świata. Odnajduje zapiski swojej matki, która podobno zginęła w wypadku samochodowym. Wraz z rodzeństwem próbuje ustalić co tak naprawdę się wydarzyło, gdy byli małymi dziećmi. Prawda jest jednak bardziej smutna i przytłaczająca, niż mogliby sobie wyobrazić...

Przede wszystkim szalenie podobała mi się cała historia i prowadzenie narracji z perspektywy trzech bohaterek, co nadaje tej opowieści jeszcze więcej emocji i barw. Przemieszanie teraźniejszości z przeszłością sprawia, że chce się czytać i odkrywać prawdę wraz z Beth. Rodzinne tajemnice i mroczne sekrety, stary dom skrywający pamięć o swoich mieszkańcach- jest tu coś tajemniczego, magicznego i intrygującego. Klimat książki porównałabym do...

Kolejny raz historia przedstawiona przez Kelly Rimmer sprawiła, że finalnie łzy spływały po moich policzkach. Z pewnością rola matki nie jest łatwa, a kiedy jeszcze kobieta boryka się z depresją poporodową świat staje się utrapieniem…
To właśnie ten problem porusza w książce autorka. Poznajemy losy kobiet… Grace, żyjącej w latach pięćdziesiątych, a wiemy przecież, że w tamtym okresie bardzo mało, albo nawet wcale nie mówiło się o takich problemach oraz Beth, córkę Grace, która teraz, po urodzeniu wymarzonego syna również boryka się z własnymi myślami i trudnościami, jakie niesie za sobą macierzyństwo. Pojawia się także Maryenne, walcząca o to, aby kobiety miało prawo głosu, aby mogły się spełniać, ale jest w stanie poświęcić wiele...

Autorka wplata również inne trudne wątki, śmierć bliskiej osoby, walkę z chorobą. Na tych prawie czterystu stronach zawarty jest ogrom emocji: bólu, cierpienia, ale również momentami radości i szczęścia. Poznajemy rodzinę Walshów, ich perypetie, zmagania się z losem, który bez wątpienia nie był dla nich łaskawy.

Każdy z nas zna powiedzenie, że z rodziną najlepiej wychodzi się na zdjęciu, ale czy nie warto pielęgnować rodzinnych relacji, cieszyć się z tego kto jest obok nas… Trzeba jednak pamiętać o szczerości, bo kłamstwo, zatajanie prawdy nigdy nie prowadzi do niczego dobrego, a wręcz może zniszczyć komuś życie i jego marzenia.

„W ciągu kilku ostatnich lat przekonałam się, że samotność jest gorsza od smutku. A...