Wiktoria

Ależ wciągnęła mnie ta saga rodzinna. Z ogromną przyjemnością sięgnęłam po kolejną już książkę o kobietach związanych z ulicą Grodzką w Krakowie. I do tej pory chyba najciekawszą. Autorka pisze stylem, który czyta się lekko i szybko a lektura sprawia po prostu przyjemność. I jeszcze doskonałe odzwierciedlenie czasów, w których przyszło żyć bohaterkom. Miałam wrażenie, że przeniosłam się cz asie i przechadzam się tymi uliczkami, że mijam mieszkańców, oglądam witryny sklepów itd. I jestem ogromnie ciekaw dalszej części cyklu, po który w bibliotece jest zwyczajnie kolejka. Zachęcam do czytania.

Drugi tom sagi o kobietach z ulicy Grodzkiej, ma podtytuł "Wiktoria". Rzeczywiście opowiada on o Wiktorii, w przeciwieństwie do tomu pierwszego, w którym podtytułowej Hanki właściwie prawie wcale nie było. Drugi tom obejmuje lata od 1912 do końca pierwszej wojny światowej.

Lata dość brzemienne w życiu Wiktorii i w przenośni i w rzeczywistości również. Wiktoria po dość dramatycznej wyprawie do Paryża, wraca do Krakowa i zatraca się w pracy. Wkrótce rodzi, z pewnymi problemami, córeczkę, której daje na imię Matylda. Matysia, albo Matynia jak zwykli ją nazywać wszyscy uwielbiający ją domownicy.

Z przykrością stwierdzam, że ten tom czytało mi się gorzej. Wcale nie uważam, by Wiktoria była silną kobietą. Wręcz w moim odczuciu okazała się bardzo naiwna i bezmyślna, zresztą jak i jej paryska przyjaciółka. Właśnie dlatego, nie przepadam za romansidłami, kobiety w nich są jakieś zaczadzone, jakby im gdzieś zapodział się mózg i potrafiące tylko robić maślane oczęta i wzdychać. Wiktoria w tym tomie mi się zdecydowanie nie podobała.

Książkę ratują trochę opisy ogarniętego wojennym szaleństwem, Krakowa. Coraz większy głód, coraz gorszej jakości chleb na kartki, straszne miesiące bez wieści o sytuacji najbliższych. Oraz świetnie wymyślona "bajeczka" ciocia Kasperkowej, na użytek krakowskich plotkarek. Wojna jednak w końcu się kończy i kończy się ta część sagi. Zakończenie oczywiście jest otwarte i Wiktoria pozostawiona z koniecznością decyzji, która znacznie...

Drugi tom sagi rodzinnej "Kobiety z ulicy Grodzkiej ", pod tytułem " Wiktoria " , obejmuje lata od 1912 do końca pierwszej wojny światowej.

Książka utrzymuje poziom poprzedniej części. Akcja toczy się, początkowo w Paryżu jednak w drugiej połowie powracamy znów do Krakowa.

Historycznie jest to bardzo trudny okres. Autorka genialnie odtworzyła atmosferę I wojny światowej i wkomponowała w nią tragiczne losy Wiktorii. Dziewczyna, próbuje ułożyć sobie szczęśliwe życie pomimo że wciąż pamięta o klątwie jaka ciąży na niej od urodzenia, dodatkowo upomniana przez cygankę aby uważała na siebie i rozsądnie podejmowała decyzje. Pomimo przeciwności losu wierzy że może tym razem szczęście się dla niej uśmiechnie. W poszukiwaniu Filipa wybiera się w podróż do stolicy Francji. Niestety i tym razem los nie jest dla niej łaskawy.

W tej części dużo się dzieje. Bohaterowie dostarczyli mi ogromną ilość emocji zarówno tych dobrych jak i złych. Łatwo dałam się ponieść historii opowiedzianej przez autorkę współuczestnicząc w codziennym życiu Wiktorii cieszyłam się z sukcesów i smuciłam z porażek i niepowodzeń.

Jeśli ktoś lubi czytać sagi rodzinne i niezniechęca się dużą ilością tomów to ten cykl jest dla niego.
Polecam.