Whiskey in a teacup

Oj słuchajcie, to bardzo żywiołowa książka! Akcja biegnie tutaj do przodu niczym torpeda, a każde myśli, nawet te nieco grzeszne, mamy zapisane innym drukiem, by nie zlewały się z całością. Druk jest ciutkę mniejszy, ale tak szczerze to zwróciłam na niego uwagę dopiero pod koniec czytania, gdyż wcześniej nie mogłam się oprzeć tej hipnotyzującej scenerii. Postacie są żywiołowe i wiedzą czego chcą, choć czasami ukrywają swoje zamiary i wtedy robi się znacznie ciekawiej. Niby mamy opisany każdy ich krok, westchnięcie, nawet hipnotyzujące spojrzenie, jednak niczego nie ma tutaj w nadmiarze. Czytając czułam się jak naleśnik, po którym ktoś rozlewał syrop klonowy i czułam każdy koniuszek dreszczy, jakie po mnie przechodziły. Ja czytałam już książki autorki, ale tutaj, to prawdziwa wisienka na torcie. Co kolejne dzieło, to bardziej działa na nasze zmysły! Nawet nie wiedziałam, że tak można:-) Wpierw oczywiście poznamy tutaj kobiecą postać i to z jej perspektywy będzie toczyła się opowieść. Zobaczymy jak wygląda studentka pierwszego roku i jej kierunek nauczania, czyli Sztuka. Wiemy, że absolutnie nie jest podsłuchiwaczką, jednak przypadek sprawia, że w ten sposób natrafia na ciekawy spór. Widzimy jak jest zawzięta i jak bardzo zahipnotyzowały ją oczy pewnego przystojniaka. Pomimo tego, że w życiu nie wiodło jej się najlepiej, to jednak chce widzieć jego pozytywy. Nawet jeśli wciąż pakuje się w kłopoty. Kategorycznie chce poświęcić się nauce i wymazać płeć męską ze swojego życia...

Charlaine po podkładaniu złamanego serca zaczyna wszystko od nowa na studiach Uniwersytetu Sztuki. Pokłada dużo nadziei w to miejsce i jej przyszłość związaną z malarstwem. Jednak na jej drodze staje niejaki Aryan- syn rektora uczelni. Krążące nieprzychylne plotki nie wzbudzają zaufania do jego osoby. Zapatrzony w siebie arogant, który jest na trzecim roku malarstwa. Oboje jednak muszą znieść swoją obecność ponieważ chłopak jest jej winien przysługę i w taki oto sposób ma pomóc Charlaine w szlifowaniu talentu.
Wspólna pasja jest w stanie zbliżyć do siebie najgorszych wrogów. Czy oboje zauważą kiełkujące się między nimi uczucie? Czy strach przed skrzywdzeniem jest w stanie sparaliżować człowieka?

Jaki jest wasz ulubiony motyw w książkach? Co musi mieć w sobie byście sięgnęli po daną powieść od razu?


Do “Whiskey in a teacup” nie przekonał mnie motyw a sama autorka. Uwielbiam całym sercem powieści Weroniki. Znajdują się w moich top 3 roku. Dlatego za każdym razem z utęsknieniem czekam na kolejną pozycję spod jej pióra.

Jak jednak było tym razem?

Zacznę od tego że bardzo spodobał mi się motyw malarstwa. Jestem artystyczną duszą więc z przyjemnością czytałam o tej tematyce.

Jak na samym początku byłam zachwycona przedstawionym światem tak później byłam coraz mniej do niego przekonana. I nie chodzi mi tutaj o to że coś było nie tak ale w trakcie trwania tej powieści miałam wrażenie że ta chęć przedstawienia tego malarstwa o...

Charlaine wiele już w życiu przeszła, a teraz zaczyna studia na Uniwersytecie Sztuki, jest niezwykle zdolna jej rodzice też byli artystami i przez to jeden z profesorów jest niezwykle wymagający, przez to dziewczyna zaczyna mieć kłopoty i potrzebuje korepetycji... Na jej drodze staje tajemniczy Aryan sam syn rektora, jest niegrzeczny, zamknięty w sobie i podejrzewa dziewczynę o wszystko co złe, a co najgorsze... Będzie udzielał dziewczynie korepetycji!
Oboje kochają sztukę, żyją nią, i nie ukrywają, że jest dla nich ogromnie ważna. To dwójka ambitnych ludzi, którzy gdzieś tam w sobie skrywają połamane cząstki duszy, serca.. Czy dadzą radę to podkładać? Czy będą dla siebie lekarstwem? W końcu wspólnie spędzony czas ich zbliża...

Kochani, muszę przyznać że z przyjemnością śledzę postępy Autorki, to jak się rozwija, to jakie ma pomysły na swoje książki i bohaterów... Tworzy takie postacie o których nie sposób jest zapomnieć, ja przynajmniej nie potrafię. Wzbudzają we mnie zachwyt. To są piękni, utalentowani ludzie, po przejściach, którzy zasługują na wszystko co najlepsze.
Podobały mi się dialogi między bohaterami, ich wzajemne docinki, niezwykle urokliwe przezwiska, które wywoływały uśmiech na mojej twarzy. To wszystko sprawiło, że ta historia stała się naturalna.
To książka z motywem sztuki, gdzie ten wątek jest w odpowiednich ilościach przeplatany z motywem miłości, trudnych relacji z rodziną.. Myślę, że wielu z nas odnajdzie tu siebie. Ja, na co dzi...

Charlain zaczęła studia na Uniwersytecie sztuki gdzie poznaje Aryana. Oboje przez pewne wydarzenie są na siebie skazani, chłopak pomaga szlifować dziewczynie jej talent. Coś ich do siebie ciągnie, czy dziewczyna która nie widzi w przyszłości miejsca na kolejną miłość i chłopak, który nie umie kochać mają szansę na szczęście? Przekonajcie się.

Historia ta już na wattpadzie bardzo mi się podobała więc chciałam poznać ja na papierze i wrócić do tych bohaterów. To kolejną książka autorki, która skradła moje serce.

To jak rozpoczęła się znajomość dwójki tych artystów od zwykłego przypadku/podsłuchiwania sprawiło że od historii nie można było się oderwać. Byłam ciekawa jakie jeszcze "przypadki" autorka postawi na ich drodze, jak rozwinie się znajomość, która była im przeznaczona. I mogłabym napisać że warto to czytać dla głównego bohatera (serio, autorka umie w męskie postacie) ale Charlain miała taką głębie, była takim promyczkiem, który ciągnął mnie przez dalsze strony powieści.

Autorka pokazała niesamowite uczucie oraz pasję pomiędzy dwójką ludzi, która nie myślała że jest zdolna do takich uczuć. Charlain nie planowała wchodzić w związek podczas gdy Aryan nie wiedział co to miłość, ale razem otwierali się na siebie, uczyli się tego czym są uczucia. Okazywali ją sobie nie nazywając jej po imieniu, aż w końcu zdecydowali się wyznać swoje uczucia, czy byli dla siebie stworzeni i to było to? Musicie przeczytać książkę żeby poznać odpowiedź na to ...

"Whiskey in a teacup" to historia opowiadająca losy młodej Charlaine, która przez swoją ciekawość i zrządzenie losu trafia pod pracownię Aryana: niewiele starszego, jednak doskonale rokującego artystę. Dziewczynie dopisze szczęście: syn rektora będzie jej winien przysługę a ona dość szybko będzie chciała ją wykorzystać.

Weronika Schmidt stworzyła świetną historię, w której dwoje ludzi odkryje nie tylko siebie ale i miłość. Pokochałam zamysł na fabułę: szkoła artystyczna, majestatyczna biblioteka, wspólne malowanie obrazów, masa emocji i skrytych uczuć. Aryan od małego był kreowany na wzór swojego ojca: obdartego z emocji, nieczułego gbura. Podobało mi się to, że Charlaine widziała więcej niż inni: czuła, że za jego oschłością kryje się coś więcej. Przenikała przez pancerz ochronny mężczyzny, budowany przez lata, widziała prawdziwego jego a nie kreację dla ogółu.
Początkowa niechęć i pozorna nienawiść powoli, chwilami wręcz leniwie będzie przeradzać się budowanie zaufania, które niestety nie raz zostanie zawiedzione.

Mam małe zastrzeżenie, główny bohater nieustannie powtarza, że jest obdarty z uczuć, że nie czuje. To błąd! On czuł, aż za bardzo, a przez wychowanie blokował emocje. Miał wielkie serce, otwarte dla najblizszych i gotowe na miłość, która już kiedyś go zawiodła.

Nie skłamię, jeśli powiem, że to moja ulubiona historia od Weroniki. Chcę więcej takich, osadzonych w szkole artystycznej, podszytej sztuką i wielkimi emocjami. Może tera...

"Whiskey in a teacup" to najnowsza jednotomowa powieść @weronikaschmidt.autorka 😊 Autorka ma bardzo lekki i przyjemny styl pisania, a miałam okazję go poznać czytając jakiś czas temu serię Soften.


#whiskeyinateacup to piękna historia o młodych osobach, ze złamanymi sercami. Od pierwszych stron przepadłam.🥹 Jest to romans, którego akcja toczy się na Uniwersytecie Sztuki. Nasi główni bohaterowie studiują malarstwo i to jest główny motyw tej książki, który połączył Charlaine i Aryana. Jest to ich wspólna pasja.

Aryan miał tylko pomóc Charlaine zdać jeden przedmiot. Początkowo ta dwójka nie darzy się sympatią, więc mamy tu do czynienia z kolejnym wątkiem czyli hate-love. Podobały mi się rozmowy jakie ze sobą prowadzili i te docinki 🤣 Aryan czytał z Charlaine jak z otwartej księgi. Ona natomiast miała problem z odczytywaniem emocji chłopaka. Główna bohaterka momentami jest irytująca, ale mimo wszystko zostali oni bardzo dobrze wykreowani. Stopniowo się przed sobą otwierają, zaczynają sobie ufać, a z czasem zbliżają się do siebie jeszcze bardziej. Fajnie było obserwować jak jak ta dwójka zaczęła otwierać się na uczucia, mimo, że obiecywali sobie coś innego.Akcja powieści toczy się powoli, swoim tempem jednak historię Charlaine i Aryana czyta się bardzo szybko.
Zakończenie może i należy do tych przewidywalnych, ale nie przeszkadza to w czytaniu i odczuwaniu wszelkich emocji w trakcie czytania. Była to bardzo przyjemna powieść. Ta książka autorki ...

Miło spędziłam z nią czas.