Trochę wstyd

Rewelacyjna powieść. Zabawna, lekka i przyjemna, a jednocześnie mądra. O życiu, przyjaźni i miłości i o tym, jaki wpływ mogą mieć na nas nasze kompleksy i jak ważne jest, pozwolić sobie być sobą. Pokochałam Zenusia i jego filozofię życiową.

Intuicja to jednak potężna siła. Już w momencie, kiedy zobaczyłam "Trochę wstyd" w zapowiedziach wiedziałam, że muszę, ale to muszę ją przeczytać. I nie zawiodłam się. Książka była rewelacyjna. Doskonale wpisała się w moje poczucie humoru. I choć spodziewałam się bardziej rozwiniętego wątku romantycznego, to nie zmienia to faktu, że była świetna.

Luśka jest kobietą, która przeważnie najpierw działa, a potem myśli. No zdarza się. Ma świetna pracę, którą rzuca z dnia na dzień nie mając żadnej alternatywy. Jednocześnie jest to koniec przyjaźni z Martą, jej przełożoną. A, i jeszcze ten sąsiad z dołu. Gbur straszny. Na dodatek okazuje się, że zgodziła się (kiedy? jak?) zaopiekować swoim starszym bratem, Zeniem. Tylko że Zeniu jest... "wsiokiem". Nie ogarnia nic, oprócz pilota od tv, a pranie i gotowanie uważa jako obowiązek "bab". Luśka postanawia więc, że brat przejdzie u niej przyspieszony kurs samodzielności życiowej. Sama w międzyczasie rozpoczyna nową pracę i wdaje się w romans z szefem. Co z tego wyniknie?

Przezabawna opowieść o kompleksach i stereotypach, czasem trochę przerysowanych, ale z morałem trafiającym w sedno. Znajdziemy w niej wątki wiejskiej zaściankowości i poczucia wstydu, bo "co ludzie powiedzą", zawiłości relacji rodzinnych oraz mnóstwo życiowych mądrości ukrytych między wierszami. Odrobinę refleksyjna, ucząca, że każdy z nas popełnia błędy, ale najważniejsze, by wyciągać z nich wnioski i je naprawiać.

Daję 9/10, ale tylko ze w...

Luśka to główna bohaterka książki "Trochę wstyd", to kobieta która działa pod wpływem impulsu, w taki też sposób traci pracę i cóż.. żaluje tego, ale przecież się do tego nie przyzna! W związku z utratą pracy jej przyjaźń też zostaje zawieszona na włosku, a jeszcze w międzyczasie zostaje poproszona o pomoc przez rodzinę, z którą raczej kontakt ma bardzo rzadko niestety... Wolałaby zdecydowanie mieć kontakt z przyjaciółką, niż z rodziną, której trochę się wstydzi? Trochę, wstydzi się też swojego pochodzenia? Bo nasza Lusia urodziła się i wychowała na wsi...Do czego to wszystko może doprowadzić? Czy Luśka doceni to co ma? Czy jej pochodzenie naprawdę jest tak ważne i czy musi się go wstydzić?

Ta książka ukazuje kontrast między miastem a wsią. Czasami niektórzy wstydzą się swoich korzeni, niestety i stąd wynikają ich kompleksy, których oczywiście nie widzą!
Lusia to naprawdę fajna, zwariowana dziewczyna, tylko moim zdaniem niestety mocno pogubiona.
Przeczytałam tą książkę jakiś czas temu, a do dziś mam w głowie sceny z niej a to najlepiej o niej świadczy!
Droga Autorko, ja to bym z przyjemnością przeczytała historię rodziców Luśki 🤣🥰
Jest tutaj humor, zabawa, ale też bardzo ważny przekaz ukryty pomiędzy wierszami. Ja go wyłapalam i bardzo mi się to podobało!

Świetna komedia!