Niech nie zwiedzie Was moja ocena tej książki na 3,5⭐️/5. To po prostu nie do końca książka, która do mnie trafiła. Są młodzieżówki, które kocham całym sercem, ta dylogia niestety nie zapisała się na tej liście. Nie znaczy to jednak, że jest to słaba książka! O nie! Uważam, że jest naprawdę dobra i napewno wielu osobom przypadnie ona do gustu tak bardo by dać jej maksymalną ocenę.
Przyznaję, trochę liczyłam, że ten tom będzie lepszy od poprzedniego. Chodzi mi głównie o to poczucie, że niektóre zachowania bohaterów wydawały mi się infantylne, a czasem wręcz głupawe. Owszem, w drugim tomie jest zdecydowanie lepiej, ale wciąż niestety trafiały się takie momenty. Ale znowu, może ja po prostu jestem jednak już za stara na takie książki 😅 Myślę też, że przez młodsze osoby napewno ta książka zostanie odebrana trochę inaczej, a jednak właśnie do takiego grona odbiorców jest dedykowana.
Plusem, ale i jednocześnie minusem tej książki jest zaburzenie ADHD na które cierpi główna bohaterka. Dlaczego plusem i minusem? Już wam tłumaczę. Plus za pomysł, plus za dogłębne zbadanie tematu i przedstawienie go w bardzo przystępny sposób. Dzięki temu człowiek po przeczytaniu tej dylogii napewno ma większą wiedzę o ADHD i zupełnie inaczej będzie postrzegał osoby z tym zaburzeniem. Minus, bo momentami naprawdę jest tego tematu za dużo według mnie. Za dużo tłumaczenia wielu zachowań bohaterki tym, że ma ADHD. Momentami wydawało mi się to napraw...