Pisane prostym językiem,ciekawe opowiastki o kolejnych etapach życia Adama Mickiewicza przybliżają jego postać, życie, motywy działania...idealizują i sprawiają ,że postrzega się go bardzo "pomnikowo".
"[...] Na środku pokoju pani Barbara posłyszała nagle skradające się kroczki i poczuła lekki opór sukni, jakby do jej ogona przyczepiono jakiś ciężar.
"[...] Na środku pokoju pani Barbara posłyszała nagle skradające się kroczki i poczuła lekki opór sukni, jakby do jej ogona przyczepiono jakiś ciężar.
Nie odwracając głowy z obawy, aby nie potłuc słojów, pani Mickiewiczowa mówi do synka:
-Adasiu, znów jedziesz na mojej sukni.
Odpowiada jej przyciszony, radosny śmiech dziecka:
- Mamo, ja płynę!
- Dokąd płyniesz?
-Adasiu, znów jedziesz na mojej sukni.
Odpowiada jej przyciszony, radosny śmiech dziecka:
- Mamo, ja płynę!
- Dokąd płyniesz?
W głosie matki Adaś nie słyszy gniewu. Nie, mama nigdy na niego się nie gniewa. Mama jest dobra..[...]."