Sekwoje

Droga 1

Tak jak wczoraj,
dziś też podróżowałam.

Ciekawa sekwoi,
czy są, jak czytam w książce,
filarami trzymającymi niebo
(choćby tylko w Kalifornii).

Widzę raczej sople nieba skapującego na ziemię.
Ambrozja, która leje się gdzieś z górnych regionów
i zastyga w swoim, nie tym, co nam znany, czasie.
Najwspanialsze: zapach,
potem: kolor, dotyk, ciepło kory.
Substancja wielkiej miary.

Dyktat skali.

Bakcyle przestrzeni w dużym stężeniu.

Z jednej strony po horyzont miękkie grzbiety
pokryte szorstką sierścią wyschłej trawy,
z drugiej za krawężnikiem tej samej szosy
irygacyjne kanały
i po horyzont geometryczne cytrusowe gaje
bujne pośród otaczającej je rozległej pustyni.

Przestrzeń.
Dojrzała – rozsiewa ziarna
gotowe do kiełkowania,
które wdychamy z powietrzem.