Psie sucharki. Wszystko, co powiedziałby twój pies, gdyby umiał mówić

Nie, nie posiadamy psa. Ale w najbliższym otoczeniu widzę, jak PEWIEN pies ze schroniska o imieniu Dżordż, zmienił życie co najmniej 5 osób. I jak ten jeden pies zmienił co najmniej 5 ludzi. I myślę sobie na brudno, że gdyby ten Dżordż potrafił mówić, to pewnie przyłożyłby cegiełkę do tej książki. Bo o psach można godzinami – mówić, opowiadać, plotkować itd., itp. I o właścicielach psów również. Nawet rodzinnie – gdy się spotykamy, opowieści o Dżordżu zajmują solidne miejsce w tych naszych wspólnych rozmowach i dyskusjach. Śmieszą, intrygują – podobnie jak w tej książce. Bo przypadek Dżordża nie jest wyjątkiem. Każdy, kto ma psa, pewnie odnajdzie tu siebie, albo swojego pupila. Tak, tak – właśnie na kartkach tej książki. Jest śmiesznie, z przymrużeniem oka, czasem poważnie. I choć dominują ilustracje, jest spora dawka tekstów, napisanych dość małą czcionką – więc gdyby to zliczyć wszystko do kupy – wychodzi tego całkiem sporo: analizy, informacje, ciekawostki, przemyślenia, doświadczenia. Jest mnóstwo porad – jak, co, kiedy i dlaczego? Już na początku spodobało mi się podejście autorki do posiadania psa. Bo jeśli pies – to niekoniecznie rasowy, a jeśli rasowy to z „dobrej, zarejestrowanej hodowli”. Choć patrzę często na tego naszego-nie naszego Dżordża i nadziwić się nie mogę. Miał być ponoć rasowy, został podarowany pewnemu nieznajomemu dziecku, a gdy pies okazał się dziwną krzyżówką dwóch ras, nie – ras, został oddany bez refleksji do schroniska. W książce znajdziecie praw...