Życie zaczyna się po setce. Jadwiga właśnie skończyła sto lat i nie zawraca już sobie głowy planowaniem najbliższej przyszłości. W zamian za to żyje ?do tyłu?. Buszuje w pamięci: od szczęśliwego dzieciństwa, spędzonego w czasach niewoli pruskiej w Tucholi, w domu o wyraźnych proniemieckich sympatiach, przez roztańczoną młodość w wolnym kraju, aż po II wojnę światową, która zdecydowanie odmienia jej los i spojrzenie na Niemców. Wychowana na przykładną panią domu, wierną towarzyszkę mężczyzny, który powinien myśleć o zapewnieniu rodzinie bytu, zostaje sama z małym dzieckiem i garścią bezużytecznej wiedzy. Po trzydziestu latach tłustych przychodzą lata chude, w nowej, nieprzyjaznej rzeczywistości. Jadwiga radzi sobie, bo odziedziczyła upór po przodkach, choć także sporo ich wad. Zbliżając się do kresu ziemskiej wędrówki, znów zaczyna myśleć i mówić po niemiecku. Dlaczego? Przebudzenie przynosi odpowiedź i na to pytanie. Irena Matuszkiewicz [email protected] Z wykształcenia filolog, przez wiele lat dziennikarka, obecnie popularna autorka powieści obyczajowych. Debiutowała powieścią Agencja złamanych serc (2000), następnie wydała: Gry nie tylko miłosne (2002), Dziewczyny do wynajęcia (2003), Salonowe życie (2004), Przeklęte, zaklęte (2007). W swoich powieściach trafnie i plastycznie ukazuje polską współczesność, nierzadko jednak sięga głęboko w przeszłość ? w życie matek i babek swoich bohaterek.
Przebudzenie
Irena Matuszkiewicz
8.2
/10
Ocena 8.2 na 10 możliwych
Na podstawie 9 ocen kanapowiczów
Na podstawie 9 ocen kanapowiczów
/o-125999/n/przebudzenie)
Popraw tę książkę
|
Dodaj inne wydanie
8.2
/10
Ocena 8.2 na 10 możliwych
Na podstawie 9 ocen kanapowiczów
Na podstawie 9 ocen kanapowiczów
Opis
Data wydania: 2008-07-23
ISBN: 978-83-7469-801-6, 9788374698016
Wydawnictwo: Prószyński i S-ka
Seria:
Seria Biała
Stron: 357
Mamy 2 inne wydania tej książki
Autor
/57fec4666d03689d3ef12d30b334f80a/n/irena-matuszkiewicz)
Irena Matuszkiewicz
Urodzona 2 kwietnia 1945 roku w Polsce (Tarnawatka)
Ukończyła filologę polska na Uniwersytecie im. Mikołaja Kopernika w Toruniu. Napisała pracę dyplomową pt. "Rzeczywistość w powieściach Michała Choromańskiego" pod kierunkiem prof. Artura Hutnikiewicza. W latach 1978-79 uczęszczała na dziennikarskie ...
Pozostałe książki:
/e25c0ab0-0d91-4f3e-a55f-88b8498f1333/n/agencja-zlamanych-serc)
/o-178154/n/nie-zabijac-pajakow)
/f290439a-d3d8-4ee3-b7d7-f7a3a1dc6843/n/opowiadania-letnie-a-nawet-gorace)
/fc626b74-e9a3-4260-a585-0dd9f44385b6/n/dziewczyny-do-wynajecia)
/7b4dc857-550b-490d-be8c-67608d7fb4fa/n/gry-nie-tylko-milosne)
/0216b289e7731966699a55c719bf2057/n/przeklete-zaklete)
/o-178275/n/czarna-wdowa-atakuje)
/o-178166/n/seryjny-narzeczony)
/o-125999/n/przebudzenie)
/o-987462/n/salonowe-zycie)
/dde45221f2bcf43fa7413aea4dd866a5/n/opowiesci-wigilijne)
/o-984032/n/opowiadania-pelne-pasji)
/o-1273532/n/ostatni-sprawiedliwy)
/o-146804/n/apetyt-na-kwasne-winogrona)
/o-1314846/n/modliszka)
/o-137108/n/odkurzanie-firmamentu)
/o-391181/n/kochaj-mnie)
/o-130504/n/opowiadania-pod-psem-i-kotem)
/o-439029/n/opowiadania-szkolne)
/f04ba981-9a09-4c6a-a1df-2ee1e21a066b/n/przerwana-podroz)
/361ffabefb280b49de6dde1e7cd1ef56/n/szepty)
/a5f3f536-e126-486d-aa7c-5c3a1ab88355/n/zjazd-rodzinny)
/1c15a4f2-ca52-4800-b386-bdff3f450440/n/autor-przychodzi-wieczorem)
/73dbc740-c410-4dd0-9df6-40f0ce13fad7/n/modliszka-cz-1)
/bb77922d-694f-4bcf-a5d2-e3e27e183244/n/modliszka-cz-2)
Wszystkie książki Irena Matuszkiewicz
Gdzie kupić
Księgarnie internetowe
Sprawdzam dostępność...
Ogłoszenia
Dodaj ogłoszenie
2 osoby szukają tej książki
2 osoby szukają tej książki
Moja Biblioteczka
Już przeczytana? Jak ją oceniasz?
Recenzje
Czy ja dobrze widzę, że znasz książkę Przebudzenie? Koniecznie daj znać, co o niej myślisz w recenzji!
️ Napisz pierwszą recenzje
Moja opinia o książce
Opinie i dyskusje
Przeczytane
Przeczytane wcześniej
Książka jest zapisem kolei życia Jadwigi, którą poznajemy jako wiekową, nieco już schorowaną kobietę, która wspomina owe życie. A jedno czego nie można o nim powiedzieć, to że było nudne i przewidywalne. Jadwidze przyszło żyć w burzliwych czasach zawieruchy historycznej, więc i jej życie musiało mocno ewoluować, by mogła przetrwać. Szczęśliwe dzieciństwo, cudowne początki małżeństwa... i nagle wojna wszystko zabrała. Kobieta została sama z dzieckiem, więc była zdeterminowana by przetrwać i zapewnić synowi dobre życie. A że był on już jednym bliskim jej człowiekiem, jedynym mężczyzną jej życia, to i ona stała się zaborcza.
Nie mogę powiedzieć, że książkę czyta się szybko i łatwo, chociaż gdy już akcja wciągnie jest o wiele lepiej. Na pewno atutem książki jest kontekst historyczny i pokazanie go od strony zwykłej kobiety, to jak zmienia się jej podejście i poglądy na wiele spraw, jak musi przystosować się do zmieniających się uwarunkowań i radzić sobie, zdana tylko na siebie. To również autentyczny obraz samotności kobiety, która poświęcając się dla dobra syna i przetrwania trudnych czasów, zatraciła gdzieś siebie.
Nie mogę powiedzieć, że książkę czyta się szybko i łatwo, chociaż gdy już akcja wciągnie jest o wiele lepiej. Na pewno atutem książki jest kontekst historyczny i pokazanie go od strony zwykłej kobiety, to jak zmienia się jej podejście i poglądy na wiele spraw, jak musi przystosować się do zmieniających się uwarunkowań i radzić sobie, zdana tylko na siebie. To również autentyczny obraz samotności kobiety, która poświęcając się dla dobra syna i przetrwania trudnych czasów, zatraciła gdzieś siebie.
× 1
|
link
|
Przeczytane
Odwiedzamy Polskę
📚 Posiadam
W gruncie rzeczy ciekawa powieść o Jadwidze - dziewczynie, urodzonej w polsko-niemieckiej rodzinie w 1906 roku, dorastającej w Tucholi pod zaborem pruskim. Bohaterka uczy się na pensji dla panien gdzie odbiera odpowiednie do swojego pochodzenia wykształcenie, które od czasów II wojny światowej przestaje wystarczać. Kobiety muszą się przystosować, nauczyć żyć i odnaleźć się w nowej, brutalnej rzeczywistości...
O tym wszystkim, jaki i o dalszych losach bohaterki dowiadujemy się od niej samej, z jej wspomnień. Jest 2006 rok i Jadwiga skończyła już sto lat, a mimo to pamięć minionych czasów jest dla niej wciąż żywa.
Kobieta przebywa w zakładzie opieki, gdzie odwiedza ją ukochany syn - jedyny mężczyzna jej życia.
Szczerze powiem, że podchodziłam do książki dwukrotnie. Ciężko mi się ją czytało, ale z uwagi na poruszane problemy ciekawa byłam dalszego ciągu. Być może jest to wada kompozycji, gdyż w powieści wspomnienia mieszają się z rzeczywistością - podobnie jak to się zdarza u ludzi starszych...
Zakończenie również mnie nie zachwyciło, jest takie nijakie. Ot taka sobie powieść obyczajowa. Jedyne co naprawdę warto polecić to tematyka poruszana w tej książce.
O tym wszystkim, jaki i o dalszych losach bohaterki dowiadujemy się od niej samej, z jej wspomnień. Jest 2006 rok i Jadwiga skończyła już sto lat, a mimo to pamięć minionych czasów jest dla niej wciąż żywa.
Kobieta przebywa w zakładzie opieki, gdzie odwiedza ją ukochany syn - jedyny mężczyzna jej życia.
Szczerze powiem, że podchodziłam do książki dwukrotnie. Ciężko mi się ją czytało, ale z uwagi na poruszane problemy ciekawa byłam dalszego ciągu. Być może jest to wada kompozycji, gdyż w powieści wspomnienia mieszają się z rzeczywistością - podobnie jak to się zdarza u ludzi starszych...
Zakończenie również mnie nie zachwyciło, jest takie nijakie. Ot taka sobie powieść obyczajowa. Jedyne co naprawdę warto polecić to tematyka poruszana w tej książce.
|
link
|
@Conchita
2009-07-29
10
/10
Przeczytane
Książka, która budzi ze snu zwanego uwarunkowanym życiem bez wolności wewnętrznej i miłości. Odziera ze złudzeń, wysyła nas w podróż duchową do samego siebie... Polecam!
|
link
|
@agulka315
2014-05-06
8
/10
Przeczytane
@jestemzabujana
2012-02-01
10
/10
Przeczytane
@beta1900
2011-07-03
5
/10
Przeczytane
@alka
2011-03-23
10
/10
Przeczytane
@oll
2010-09-28
8
/10
Przeczytane
Przeczytane
Cytaty z książki
“Mówiła: "mój mąż" i smakowała każdy wyraz oddzielnie. "Mój" to była wyłączność. Mogły sobie inne kobiety patrzeć, zazdrościć, ale on tylko do niej należał, bo słowo "mąż" z kolei znaczyło bliskość i intymność, jakiej nikt inny nie mógł jej ofiarować.”
/57fec4666d03689d3ef12d30b334f80a/n/irena-matuszkiewicz "Irena Matuszkiewicz")
“Życie wcale nie jest takie złe, zwłaszcza jeżeli patrzeć na nie od tyłu. Trzeba tylko nauczyć się uciekać w siebie. Można siedzieć, można leżeć, czyli fizycznie tkwić w bezruchu i jednocześnie uciekać. (...) Tam uciekała dla przyjemności, czasem z nudów albo ze zwykłej chęci przeniesienia się w inny, przyjazny świat. Zostawiła sobie tylko dobre wspomnienia, złe odkładała w niepamięć. Tu, w sanatorium, próbowała uciec od wszystkiego, co było nowe i przez to niepokojące.”
