Pierwsze dni niepokoju

Wypadek, który spowodował Ludwik, ma ogromne konsekwencje. Zginęła w nim jego matka, a mężczyzna przeszedł traumę. Poczucie winy nie pozwala mu ruszyć do przodu, zapomnieć o tym, co się stało. Estera czuje się rozdarta. Z jednej strony jest dla niej bardzo ważny, jest jej przyjacielem, pragnie być przy nim blisko, wspierać go. Jednak z drugiej, kiedyś już odrzuciła jego miłość i nie za bardzo chce do tego wracać. Czy będzie musiała? Czy tragedia zmieni coś w ich relacji? Serce kobiety jest już zajęte, przez kogoś zupełnie innego. Kogo? Czy ma szansę na wspólne z nim życie? Jak potoczą się losy Estery?

Lubię książki z motywem drugiej wojny światowej, dlatego z zaciekawieniem podeszłam do czytania. Od razu zaznaczam, że czytałam tom pierwszy i według mnie należy czytać je po kolei. Jak moje wrażenia po przeczytaniu książek? Całkiem pozytywne, historia mi się podobała, a podczas czytania towarzyszyły mi emocje. Akcja trochę wolniejsza, jednak według mnie ani trochę nie jest to minusem, a wręcz przeciwnie. Czasem lubię sięgać po spokojniejsze pozycje, gdzie akcja nie zasuwa.

Bohaterowie ciekawi, dość dobrze wykreowani, wywołujący emocje w czytelniku. Moim zdaniem warto poznać ich dość blisko.

„Pierwsze dni niepokoju” to według mnie ciekawa i wciągająca książka, którą polecam na jesienne wieczory.

Recenzja pojawiła się również na moim blogu - Mama, żona - KOBIETA

Zazwyczaj powieści wojenne przypadają mi do gustu. I chyba te zagraniczne, mówiące o wojnie w trochę inny sposób niż polskie, nawet bardziej do mnie trafiają. Dają nam szerszy obraz sytuacji, więcej innych ludzkich doświadczeń, niż standardowe opowieści z lekcji historii. I tak było w tym wypadku.

"Pierwsze dni niepokoju" to powieść, która pokazuje Niemców z innej strony. I tych, którzy popierali Hitlera, ale i tych, którzy walczyli z bestialstwem swoich rodaków. To historia która zmusza do refleksji, daje temat do rozmyślań i zostaje w człowieku na dłużej. Pokazuje człowieczeństwo, wzrusza, epatuje emocjami i sprawia, że nie możemy jej odłożyć. Chociaż nie jest to lekka powieść, bo wydarzenia w niej opisane nie należą do tych przyjemnych, to czytanie jej sprawiło mi wiele satysfakcji. Autorka świetnie pokazała skalę problemu, zagrała na uczuciach, ale bez zbędnego patosu. Fabuła jest przemyślana, logiczna, a wydarzenia są realne, co nie zawsze zdarza się w książkach tego typu.

Ta książka na pewno przypadnie do gustu osobom, które nie stronią od powieści mówiących o wojennej rzeczywistości okraszonej elementami obyczaju. Mocna, pokazująca inne spojrzenie na historię, którą znamy.