W kolejnym tomie znalazły się zarówno opowiadania krótkie, w formie anegdoty czy dowcipnie spuentowanej sytuacji, jak i utwory pisane w konwencji obszernych, drobiazgowych rozważań filozoficznych, maksymalnie wykorzystujących możliwości języka. Posługując się parabolą, autor ukazuje w nich wewnętrzny świat postaci, które próbują określić siebie i odnaleźć sens w świecie - w zdarzeniach, motywach działania, relacjach z innymi ludźmi. Te próby, mimo tak drobiazgowych ustaleń i przemyśleń, okazują się daremne.