Nikt nie jest samotną wyspą

Thomas Merton
10 /10
Ocena 10 na 10 możliwych
Na podstawie 1 oceny kanapowicza
Nikt nie jest samotną wyspą
Lista autorów
Popraw tę książkę | Dodaj inne wydanie
10 /10
Ocena 10 na 10 możliwych
Na podstawie 1 oceny kanapowicza

Opis

Thomas Merton, trapista, jeden z najbardziej znanych na świecie pisarzy katolickich, urodził się w 1915 roku we Francji, zmarł tragicznie w 1968 w Bangkoku. Napisał wiele książek poświęconych zagadnieniom życia wewnętrznego, modlitwie, kontemplacji. Do najbardziej znanych należą: Siedmiopiętrowa góra, Nikt nie jest samotną wyspą, Źródła kontemplacji, Zapiski współwinnego widza, Mój spór z gestapo i Ślub konwersacji. Merton - doskonale znając trudności, jakie otaczający świat stwarza dla rozwoju życia duchowego i życia modlitwy - uczy sposobów przezwyciężania owych przeszkód i pokazuje, jak nawiązać żywy kontakt z Bogiem, jak ocalić nasze prawdziwe człowieczeństwo. W przedmowie do książki Nikt nie jest samotną wyspą pisze: "Bez życia duchowego cała nasza egzystencja staje się iluzoryczna i zawieszona w próżni. Włączając nas w prawdziwy porządek świata, ustanowiony przez Boga, życie duchowe wprowadza nas w możliwie najpełniejszy związek z rzeczywistością - nie tą, którą sobie wyobrażamy, ale tą, którą sobie wyobrażamy, ale tą, która rzeczywiście istnieje. A czyni to, uświadamiając nam naszą prawdziwą osobowość i stawiając ją przed obliczem Boga".
Data wydania: 2008-05-26
ISBN: 978-83-7506-162-8, 9788375061628
Wydawnictwo: Zysk i S-ka
Stron: 212
Mamy 1 inne wydanie tej książki

Autor

Thomas Merton Thomas Merton
Urodzony 31 stycznia 1915 roku w USA (Prades)
Ojciec Ludwik -Pisarz amerykański, konwertyta, trapista w opactwie Gethsemani. Twórca , rozważań, listów, zapisków, prozy kontemplacyjno-mistycznej. Mertona jako poetę możemy poznać z Wyboru wierszy (1986). Interesujący dialog o Bogu, Kościele i św...

Pozostałe książki:

Siedmiopiętrowa góra Dziennik azjatycki Rimbaud, Apollinaire i inni Bieg ku górze : historia powołania (1939-1941) Chleb na pustyni Doświadczenie wewnętrzne : zapiski o kontemplacji Las, wybrzeże, pustynia Listy Myśli o Wschodzie Myśli w samotności. Chleb żywy Nikt nie jest samotną wyspą Szukanie Boga Wybór wierszy Zen i ptaki żądzy Znak Judasza Ślub konwersacji Źródła kontemplacji. 7 esejów o Albercie Camus Aby odnaleźć Boga. Antologia Droga Chuang Tzu Dzień obcego Kierownictwo duchowe i medytacja Księga godzin Love & Living Modlitwa kontemplacyjna Modlić się psalmami Gdy otwieramy Biblię Mądrość pustyni No Man is Island Nowe ziarna kontemplacji Nowy posiew kontemplacji O odnowie życia zakonnego i kierownictwie duchowym Pasja pokoju. Eseje zaangażowane Piękno pustyni Przetrwanie czy proroctwo? Listy Thomasa Mertona i Jeana Leclercqa Psychologia wierzeń religijnych Rok z Thomasem Mertonem W natarciu na niewypowiadalne W stronę jedności. Dzienniki i pisma z Alaski Zapiski współwinnego widza Życie i świętość Życie w milczeniu
Wszystkie książki Thomas Merton

Gdzie kupić

Księgarnie internetowe
Sprawdzam dostępność...
Ogłoszenia
Dodaj ogłoszenie
2 osoby szukają tej książki

Moja Biblioteczka

Już przeczytana? Jak ją oceniasz?

Recenzje

Coś mi się wydaje, że książka Nikt nie jest samotną wyspą aż się prosi o Twoją recenzję. Chyba jej nie odmówisz?
️ Napisz pierwszą recenzje

Moja opinia o książce

Opinie i dyskusje

@jatymyoni
2021-02-17
10 /10
Przeczytane Religia L. amerykańska Fascynująca

Cytaty z książki

Nie mogę odnaleźć Boga w sobie, ani siebie w Nim, jeśli nie zdobędę się na odważne spojrzenie w twarz Temu, kim rzeczywiście jestem, z całą moją słabością i nie przyjmę innych takich, jacy są — z wszystkimi ich ograniczeniami. Odpowiedź religii nie jest naprawdę religijna, jeżeli nie odpowiada rzeczywistości; ucieczka jest rozwiązaniem podyktowanym przez zabobon.
[...]
Istnieje jednak duchowy egoizm, który potrafi zatruć nawet dobry uczynek dawania czegoś innym. Dobra duchowe są cenniejsze od materialnych i moja samolubna miłość może także znaleźć wyraz w pozbywaniu się dóbr doczesnych na użytek bliźniego. Jeżeli mój dar zmierza do przywiązania go do siebie; nałożenia na niego długu wdzięczności lub wywarcia duchowej tyranii na jego duszę, to okazując mu miłość, w rzeczywistości kocham jedynie siebie samego. Jest to nawet większy i bardziej przewrotny rodzaj egoizmu, gdyż handluje nie ciałem i krwią, ale duszami innych ludzi.
[...]
Jest więc rzeczą największej wagi, żebyśmy zgodzili się żyć nie dla siebie — tylko dla innych ludzi. Jeżeli to zrobimy, to przede wszystkim będziemy umieli spojrzeć w twarz naszym możliwościom i zgodzić się na ich granice. Dopóki się skrycie uwielbiamy, nasze braki nie przestają nas dręczyć poczuciem rzekomego upośledzenia. Ale kiedy zaczniemy żyć dla innych, przekonujemy się stopniowo, że nikt nie spodziewa się po nas, żebyśmy byli "jako bogowie". Zobaczymy, że — tak jak wszyscy — mamy naturę ludzką, a więc jej słabości i braki, i że te nasze ograniczenia grają bardzo ważną rolę w naszym życiu. Bo właśnie z powodu nich potrzebujemy innych ludzi, a oni nas. Nic wszyscy mamy te same słabe strony, zastępujemy się więc i dopełniamy wzajemnie, każdy z nas dając właśnie to, czego brakuje drugiemu.
Dodaj cytat
© 2007 - 2024 nakanapie.pl