Broniewska jest autorką kilku książek o charakterze wspomnieniowo-kronikarskim, m.in.: Dziesięć serc czerwiennych(1964), Maje i listopady (1967), Tamten brzeg mych lat (1973). Opisuje w nich losy swojego małżeństwa (była pierwszą żoną Władysława Broniewskiego, od roku 1926 do 1937) i swojej rodziny na przestrzeni kilku niespokojnych pod względem politycznym lat. Tło historyczno-społeczne stanowi niezwykle ważną warstwę tekstu, który przynosi między innymi liczne informacje biograficzne o mężu autorki, ale także odtwarza działalność lewicy polskiej w latach międzywojennych. Broniewska wprowadza czytelników w klimat życia proletariatu i przedstawicieli społecznego protestu, ukazując wydarzenia z pierwszej połowy lat międzywojennych, począwszy od rozbrojenia Niemców w 1918 r. przez młodych chłopców z proletariatu, poprzez wypadki roku 1920 i lata następne.