Żona Władysława Broniewskiego- poety i pisarza.
W latach 1934–1937 była redaktorem „Płomyka”, a w latach 1944–1946 redaktorem naczelnym „Polski Zbrojnej”.
Wstąpiła do Związku Radzieckich Pisarzy Białorusi.
W czasie II wojny światowej była działaczką Związku Patriotów Polskich i korespondentem wojennym.
W okresie stalinizmu jako jedna z prominentnych postaci Związku Literatów Polskich pełniła tam funkcję sekretarza POP PZPR. Była propagatorką socrealizmu, mającą wielki wpływ na życie kulturalne ówczesnej Polski.
Utwory Broniewskiej tłumaczone były m. in. na język czeski, węgierski, niemiecki, rumuński, rosyjski, chiński i japoński.