Łatwy hajs

Druga część trylogii policyjnej wciągnęła mnie bardziej niż pierwsza. Wszelkie wulgaryzmy i spora dawka scen seksu nie raziły mnie już tak bardzo, ale nie wiem czy to kwesta przyzwyczajenia czy coś innego.
Czyta się dobrze i szybko, akcja odpowiednio poplątana, ciekawy slang policyjny i rzeczywistość, która zupełnie nie przypomina tej, którą wykreowały seriale z Hollywood. Skojarzenia z pierwszą serią ‘Pitbulla’ są jak najbardziej uzasadnione.
Polubiłam nawet głównego bohatera i przez to, że wpadł w tarapaty muszę przeczytać część trzecią, żeby sprawdzić co się stanie dalej. Zastanawia mnie jednak na ile obraz polskiej policji autorstwa Opiat-Bojarskiej jest prawdziwy, bo jeśli nasza policja jest tak bardzo umoczona w brudne interesy to oznacza, że głównie zajmują się ściganiem samych siebie i jeśli koncentrują się na seksie tak często jak kryształowi to oznacza, że na pracę zostaje im niewiele czasu.

Troszkę się za zawiodłam na książce. Nie dorównuje pierwszej części. Od tamtej nie mogłam się oderwać. A przy tej miałam problem, żeby złapać nić zainteresowania. Czytało się w miarę dobrze, ale nie było tego czegoś.

W willi, w której spotykają się pary uprawiające seks zostają znalezione zwłoki młodej kobiety. Policjant, który rozpoczyna śledztwo zostaje zastopowany. Czemu Driver jeden z Kryształowych rozpoczyna namierzanie Łysego, kim jest Łysy i dlaczego chroni przestępców?
Tak jak pierwsza część ta również ocieka brutalnym językiem, seksem, korupcją, bezwzględnością. Akcji nie da się zatrzymać, nawet nie mogę napisać, że pisarka dawkuje fabułę, bo to nie dawkowanie, a jazda bez trzymanki, nie mogłam się oderwać. Skorumpowane gliny, ci, którzy ich mają wyłapać, w tle walka o stołki i pozycje. Mamy handel ludźmi, narkotyki, sutenerstwo, łapówkarstwo, donoszenie, stręczycielstwo –zbyt dużo – nie. Bohaterowie: Łysy i Driver i Zośka i Ela nakreśleni najbardziej są bardzo charakterystyczni, w swoim zachowaniu nie do końca jednoznaczni. W sumie ze względu na ich zachowania nie można ich lubić, a ja polubiłam każdego. Dodatkowo mamy całą plejadę innych: ćpunów, informatorów, szych z policji, mafiosów, damy do towarzystwa, zwykłych obywateli. Niebezpieczeństwo, adrenalina, niecenzuralne dialogi wyzierają z każdej kartki książki i czyta się to świetnie. Pisarka zmaga się z złą stroną policji, ukazuje może i fikcję literacką, ale rzecz możliwą – każdy jest łasy na pieniądze i władzę, każdy jej chce zakosztować, a zdobytą utrzymać. Opiat-Bojarska sprawdziła się i w łagodnym kryminale i tym brutalnym, tak trzymać, czekam na trzeci tom . Mam nadzieję, że już niedługo…..