Relacja z Kambodży napisana krótko po obaleniu reżimu Czerwonych Khmerów.
Czerwoni Khmerzy to ekstremistyczne ugrupowanie łączące ideologię komunistyczną z khmerskim nacjonalizmem[1][potrzebny przypis]. Członkowie ruchu wywodzili się z Komunistycznej Partii Kambodży. W 1975 roku po zwycięstwie w wojnie domowej zdobyli władzę, tworząc Demokratyczną Kampuczę. Polityka ludobójstwa prowadzona przez frakcję ruchu skupioną wokół Pol Pota doprowadziła do wewnętrznego rozłamu w grupie, a następnie interwencja wojsk wietnamskich obaliła reżim. Czerwoni Khmerzy przeszli do podziemia i korzystając z pomocy Stanów Zjednoczonych, Tajlandii i Chin, do końca lat 90. prowadzili wojnę domową z prowietnamskim rządem. W 1981 roku Czerwoni Khmerzy zrezygnowali z ideologii komunistycznej, a od 1982 roku razem z monarchistami i prawicowymi republikanami wchodzili w skład Koalicyjnego Rządu Demokratycznej Kampuczy.
Czerwoni Khmerzy to ekstremistyczne ugrupowanie łączące ideologię komunistyczną z khmerskim nacjonalizmem[1][potrzebny przypis]. Członkowie ruchu wywodzili się z Komunistycznej Partii Kambodży. W 1975 roku po zwycięstwie w wojnie domowej zdobyli władzę, tworząc Demokratyczną Kampuczę. Polityka ludobójstwa prowadzona przez frakcję ruchu skupioną wokół Pol Pota doprowadziła do wewnętrznego rozłamu w grupie, a następnie interwencja wojsk wietnamskich obaliła reżim. Czerwoni Khmerzy przeszli do podziemia i korzystając z pomocy Stanów Zjednoczonych, Tajlandii i Chin, do końca lat 90. prowadzili wojnę domową z prowietnamskim rządem. W 1981 roku Czerwoni Khmerzy zrezygnowali z ideologii komunistycznej, a od 1982 roku razem z monarchistami i prawicowymi republikanami wchodzili w skład Koalicyjnego Rządu Demokratycznej Kampuczy.