Krwawe łzy

Doskonała powieść kryminalna. Wielowątkowa, splątana intryga, wielopłaszczyznowa akcja i frapujący bohaterzy nie pozwalali oderwać się od lektury. Aby ogarnąć ten ogrom informacji trzeba się bardzo skupić, ale warto, zapewniam. Do końca nie wytypowałam sprawcy, choć cały czas wiedziałam o co biega i co może być motywem... jednak także tutaj nie do końca miałam rację:)
Powieść, o ile to możliwe, jeszcze lepsza niż tom pierwszy cyklu. Czekam na dalszy ciąg:)

W tym tomie spotykamy znanych z "Kursu na śmierć" policjantów - Pawła Łukasika i Agnieszkę Jamróz, każde z nich rozwiązuje odrębną, wydawałoby się, zagadkę. Pawła wezwano do znalezionego ciała, które okazuje się być zwłokami jego niedoszłego teścia, Agnieszka jest oddelegowana (wraz z mało sympatycznym, ale wyższym stopniem kolegą) do załatwienia sprowadzenia z Ukrainy ciała komendanta straży granicznej, który gdzieś na granicy został zamordowany.
Akcja toczy się naprzemiennie, na Podlasiu, gdzie Paweł dowiaduje się coraz więcej o mieszkańcach wsi, w której znalazł swoje miejsce i w Ukraninie i Bieszczadach, gdzie Agnieszka usiłuje dociec, co właściwie i dlaczego robił zmarły komendant straży.
Lektura wymaga uwagi, bo wątki i osoby mnożą się na potęgę, łatwo się pogubić w natłoku informacji, a każda z nich ma znaczenie, przez moment po gwałtownym przyroście złoli zastanawiałam się nawet, czy nie zacząć rysować schematu, żeby nie pomieszać rudych braci. :)
Autor bardzo dobrze opisuje pracę policji, która nie polega na efektownych pościgach, ale na chodzeniu po ludziach, zadawaniu pytań, szukaniu dokumentów i ogromnym wysiłku umysłowym, by z zebranych danych wyczytać, co się stało i o co właściwie chodzi.
Stopniowo sprawy Agnieszki i Pawła zazębiają się coraz bardziej, ona dociera do informacji, które mogą pomóc w rozwikłaniu jego problemów, ale żadne z nich nie ma o tym pojęcia, cała zagadka jest skomplikowana i wielowątkowa, okazuje się, że zaczęła się wł...

„Krwawe łzy” to drugi kryminał Wojciecha Wójcika o policjantach Agnieszce Jamróz i Pawle Łukasiku, którzy znani są czytelnikom z „Kursu na śmierć”. Książkę oczywiście można też traktować jako osobną całość, gdyż wszystkie informacje kluczowe dla zrozumienia bohaterów autor w skrócie opisuje, a intryga kryminalna nie ma nic wspólnego z tomem poprzednim.

W sumie śledztwa są dwa – jedno toczy się w malutkiej wiosce na Podlasiu, drugie na Podkarpaciu. Jedno dotyczy komendanta straży przygranicznej, drugie ważnego członka małej społeczności. Autor świetnie oddał klimat obydwu miejsc, zadbał o rzetelne odmalowania ich skomplikowanych kultur i zależności. Na Podlasiu mieszają się różne wierzenia i religie, na Podkarpaciu zaostrza się konflikt graniczny. Do tego wszystko to toczy się w czasie świąt Bożego Narodzenia i chwilę po, więc wszędzie panuje klimatyczna zima. Ja uwielbiam kryminały górskie, których fabuła toczy się zimą, więc i tu jestem tym wątkiem oczarowana. Do tego dochodzi ciekawy temat ikon, ich historia i to, jakie miejsce pełnią teraz w kulturze, a także naprawdę dobre kreacje bohaterów. Śledztwa są wielowątkowe, stąd objętość siedmiuset stron, jednak ostatecznie wszystkie elementy zaskakująco dobrze do siebie pasują. Książka na pewno przypadnie do gustu fanom kryminałów, którzy lubią klimatyczne, mało zaludnione wioski jako miejsce akcji oraz rozbudowane intrygi kryminalne.

,,Leżące w nich od setek lat ciała mnichów były zmumifikowane. Niektóre twarze nie nadawały się do oglądania. Nakryto je chustami, pozostawiając na widoku jedynie poczerniałe dłonie, które w ulotnym blasku płomyków zdawały się poruszać. Staruszek pozdrawiał mnichów niczym starych znajomych. Wiedział, że wkrótce do nich dołączy".

Oj musiałam zacząć od tego cytatu, bo najlepiej oddaje klimat całej książki. Być może główny bohater nie jest najprzyjemniejszy, jednak jest to czymś spowodowane. Jak zapewne już się domyślacie jest to kryminał, jednak dla mnie bardziej by pasowało określenie kryminał odkrywkowy. Zrozumie to każdy, kto tylko sięgnie po książki pana Wójcika. Oczywiście oprócz bardzo zagadkowej atmosfery powieści cechuje ją również długość. Autor nie potrafi napisać krótkiej historii, a to, że jest długa, wcale nie oznacza, że nic się tam nie dzieje. Niepewność jest utrzymana do samego końca i nie posiada wzlotów ani upadków. Ma raczej jeden równy rytm, który ma na celu wciąż nas interesować.
Bohater lubi nas zaskakiwać. Spodobała mi się legenda o szalonym gospodarzu z Kińczyka. Podobno niektórzy wciąż go widzą i słyszą. Tym bardziej jego krzyk, który wywołuje dreszcze...
Wybaczcie, ale zapomniałam wam wspomnieć, że ta książka jest kontynuacją losów bohaterów z poprzedniej części ,,Kurs na śmierć". Kto nie czytał pierwszej nie musi się niepokoić, gdyż co jakiś czas jest przypomnienie niektórych zdarzeń z tomu pierwszego. Taki przedsmak, by zaopatrz...

Krwawe łzy to druga książka Wojciecha Wójcika, którą miałam przyjemność czytać. Poprzednia "Kurs na śmierć" zrobiła na mnie bardzo dobre wrażenie, dlatego z chęcią sięgnęłam po najnowszą powieść autora!

IG: CZYTOMANKA

👉Agnieszka Jamróz, która ukończyła kurs w Akademii Szkolenia Policji otrzymała pierwsze zadanie, które okazuje się niezwykle trudne. Ma sprowadzić do Polski ciało komendanta placówki straży granicznej, zamordowanego w Bieszczadach, gdzie pół roku wcześniej zostało tam znalezione inne ciało. Oba morderstwa były takie same, ofiary zginęły w ten sam sposób. Kto za tym stoi? Czy życie Agnieszki jest zagrożone?

👉Książka jest mimo swojej objętości bardzo ciekawa i czyta się ją naprawdę szybko! Zupełnie jak w przypadku poprzedniej powieści, która też przypadła mi do gustu. Autor ma niebywale lekkie, ale intrygujące pióro. Polecam, choć zakończenie dałabym nieco inne, to i tak jest warta uwagi!

❗ Ocena: 7/10

Bardzo fajna historia, wciągająca. Na początku może tak mocno mnie nie wciągnęła, ze względu na niezdecydowanie głównych bohaterów, ale później było już lepiej. Autorka potrafi przekazać emocje.

Z twórczością Wojciecha Wójcika miałam okazję zapoznać się za sprawą „Kursu na śmierć”. Już wtedy wiedziałam, że chętnie sięgnę po każdą kolejną książkę, więc nie mogłam przejść obojętnie obok „Krwawych łez”.

Jest to kontynuacja losów bohaterów z „Kursu na śmierć”. Jednak bez problemu możecie czytać te książki poza kolejnością, ponieważ autor w najważniejszych momentach przypomina nam wydarzenia z pierwszego tomu.

Jak przystało na autora fabuła jest wielowątkowa. Intrygi i zagadki kryminalne są ciekawe choć początkowo może nam się wydawać, że nic tutaj do siebie nie pasuje. Jednak wszystko jest bardzo ważne i koniec końcem składa się w spójną całość.

Akcja poprowadzona została dwutorowo - w małej podlaskiej wiosce oraz na Ukrainie i Podkarpaciu. Narracja prowadzona jest w trzeciej osobie, głównie z perspektywy Łukasza i Agnieszki. Jest ona bardzo szczegółowa co niektórych czytelników może przytłoczyć, jednak niesie za sobą wiele ważnych szczegółów.

Bohaterowie podobnie jak w przypadku „Kursu na śmierć” są bardzo wyraziści i ludzcy. Dialogi pomiędzy nimi są długie jednak odpowiadają prawdziwym rozmową.

Na szczególną pochwałę zasługuje przedstawienie realiów małych społeczności i wiosek, w których panują różne wierzenia, przesądy i religie. Wiele możemy się dowiedzieć o ikonach co okazało się być dla mnie tematem naprawdę fascynującym.

„Krwawe łzy” to bardzo ciekawy i wielowątkowy kryminał. Kreacja...