Jak myśleć o sobie lepiej

Ta książka zdecydowanie przypadnie mocno do gustu osobom, które lubią książki o samorozwoju oraz poradniki.. Lekko napisana książka, która pomoże nam troszeczkę przeprogramować swoje myślenie i... myśleć o sobie lepiej!

Dużo osób ma problemy z samooceną, a jak wiadomo, to zjawisko prowadzi do wielu innych problemów. Nie dość, że nie jesteśmy wtedy pewni siebie, źle się czujemy w swoim towarzystwie, to jeszcze prowadzić to może do depresji czy różnych zaburzeń. Ta książka pokażę Wam jak pokochać ludzi, a w tym oczywiście samego siebie! Autorka mocno skupia się tutaj na autosabotażu oraz afirmacji. Dużo mamy również o sposobach na poradzenie sobie z ciężką przeszłości czy też o tym, czym jest inteligencja emocjonalna.

Co ważne całość jest lekko i przystępnie napisana, a autorka wydała również wiele innych poradników, które zyskały bardzo dobre opinie i sprzedały się w milionach egzemplarzy. Zdecydowanie zna się na rzeczy i od razu to widać! Oczywiście, ta książka nie zmieni naszego myślenia. Na to nie ma jednego złotego środka, ale na pewno pokaże nam drogę, którą powinniśmy podążać i skłoni nas do ważnych refleksji. Polecam!

,, Musisz pokazać sam sobie, że możesz znaleźć ukojenie na wiele sposobów zdecydowanie skuteczniejszych niż niezdrowe jedzenie i że są lepsze metody nawiązywania kontaktów z ludźmi niż negatywne nastawienie ".
,, Jesteśmy zaprogramowani tak, aby szukać tego, czego już doświadczyliśmy. Nawet jeśli wydaje nam się, że gonimy za szczęściem, w rzeczywistości próbujemy znaleźć to, do czego jesteśmy najbardziej przyzwyczajeni ".

Czytając tą książkę mam ochotę zanegować stwierdzenie poradnika, a przyodziać mu nowe ,,Naucznik ". Wiem, że takiego słowa nie ma, ale nic nie poradzę na to, że tak postrzegam ją jako całość. W poradnikach bowiem czytamy o radach, które ktoś nam sugeruje. Tutaj jednak książka uczy nas jak pokochać siebie, swoje poglądy i jak nie bać się iść spełniać marzenia. Do tej pory inaczej postrzegałam szczęście. Sądziłam, że tylko niektóre sytuacje je powodują, a tym samym żyłam wciąż w tym samym czasie. Nasz organizm przyzwyczaił się do pewnych sytuacji i daje nam przypomnienie, że to wtedy to odczuwaliśmy. Obierając sobie za cel, tu podam przykład, stanie się pisarzem, wciąż boimy się, że do tego etapu nie dojdziemy. Stając się recenzentką, odczuwamy ogromne szczęście i nie chce się by to się zmieniło. Jeśli jednak myślimy o tym, by zacząć pisać samemu książki, masz organizm musiałby przekroczyć strefę komfortu, co wywołuje w nim niepokój. Nie lubimy być niepokojeni, więc automatycznie chcemy powrócić do punku w którym odczuwaliśmy szczęście, czyli...