Jak myśleć o sobie lepiej recenzja

Jak myśleć o sobie lepiej to górujący nad innymi poradnik. Tyle i aż tyle. Nie jestem fanką tego typu literatury, szerokim łukiem omijam wszelkie poradniki, chyba że dotyczą one sprzątania czy organizacji przestrzeni domowej jak te od Małgorzaty Rozenek - Majdan, Uli Chincz, czy najpopularniejszej ostatnimi czasy - Agnieszki Witkowskiej, znanej jako Architekt Porządku.

Kilka lat toksycznych relacji odbiło się jednak na mnie na tyle, że moje poczucie własnej wartości jest mniejsze 0. Od jakiegoś czasu jest lepiej, choć wciąż zdarzają mi się chwile zwątpienia, zwłaszcza gdy nie wszystko idzie po mojej myśli. Dlatego też zdecydowałam się na lekturę poradnika Brianny Wiest.

"Głównym celem każdego człowieka jest rozwój. Widzimy to w każdej sferze życia. Gatunki się rozmnażają, DNA ewoluuje w celu wyeliminowania pewnych nici i rozwinięcia nowych, a granice wszechświata rozszerzają się w nieskończoność. Analogicznie zdolność do odczuwania głębi i piękna życia może się rozszerzać w nieskończoność w naszym wnętrzu, o ile będziemy w stanie rozwiązywać problemy i postrzegać je jako katalizatory. Lasy potrzebują do tego pożarów, wulkany erupcji, gwiazdy zapadania się, a ludzie często nie mają innego wyboru jak tylko brać sprawy w swoje ręce."

Nie ocenię tej książki z punktu widzenia psychologa, nie powiem czy stwierdzenia w niej zawarte są prawdziwe i oparte na rzetelnych źródłach. Mogę natomiast śmiało stwierdzić, że jest to bardzo wartościowa lektura, która otwiera szufladkę za szufladką, aż człowiek dociera do wniosku, że ma w głowie pokaźną, starą, zakurzoną i zamkniętą komodę.

Nie powiem, że po przeczytaniu tych niespełna 300 stron doznałam olśnienia i przewartościowałam swoje życie. Nie wierzę w takie cuda. Skłamałabym jednak, gdybym napisała, że Brianna Wiest swoją książką absolutnie nic nie wniosła do mojego życia, bo wniosła.

Myślę, że niektóre wnioski są zbyt osobiste żeby o nich pisać, pozostawię je więc dla siebie, ale na przykład odkryłam, że od lat przeprowadzam na sobie autosabotaż.

"Nie ma sensu próbować bo i tak mi się nie uda."

Moje niemalże motto życiowe.

Ciekawa jestem do jakich wniosków Wy dojdziecie po tej lekturze. Co jest Waszą górą?