25 listopada 2013 r. prokurator Teodor Szacki zostaje wezwany do zrujnowanego bunkra koło poniemieckiego szpitala miejskiego w Olsztynie. W czasie robót drogowych odnaleziono tam stary szkielet. Szacki bezrefleksyjnie „odfajkowuje Niemca”, jak się tutaj nazywa wojenne szczątki, i każe przekazać je uczelni medycznej, gdzie wiecznie brakuje eksponatów do celów dydaktycznych. Nie przypuszcza, że to, co wydawało się końcem rutynowej procedury, jest początkiem najtrudniejszej sprawy w jego prokuratorskiej karierze. Sprawy, która pozbawi go prawniczego dystansu, zmusi do wyborów ostatecznych i okaże się ostatnim dochodzeniem prokuratora Teodora Szackiego.
Gniew
Zygmunt Miłoszewski
7.6
/10
Ocena 7.6 na 10 możliwych
Na podstawie 58 ocen kanapowiczów
Na podstawie 58 ocen kanapowiczów
/b824e06060e7ac793126b4e51f600f06/n/gniew)
Lista autorów
Popraw tę książkę
|
Dodaj inne wydanie
7.6
/10
Ocena 7.6 na 10 możliwych
Na podstawie 58 ocen kanapowiczów
Na podstawie 58 ocen kanapowiczów
Opis
Data wydania: 2019-04-24
ISBN: 978-83-280-6050-0, 9788328060500
Wydawnictwo: W.A.B.
Stron: 447
dodana przez: kazal_ka
Mamy 5 innych wydań tej książki
Autor
/60d8e3c3cd48ad117cfcb13741f5a4bb/n/zygmunt-miloszewski)
Zygmunt Miłoszewski
Urodzony 8 maja 1976 roku w Polsce (Warszawa)
Polski powieściopisarz i publicysta, współautor scenariuszy filmowych i telewizyjnych, laureat Paszportu „Polityki” (2014). Autor powieści kryminalnych i sensacyjnych, m.in. trylogii kryminalnej o prokuratorze Teodorze Szackim.
Pozostałe książki:
/85ef29d6-91c7-4192-991a-6df9de29b839/n/uwiklanie)
/d335efe0637aa66f2f586b565cce503b/n/ziarno-prawdy)
/o-178116/n/domofon)
/2d35a320-9d3e-4f74-9d39-32c1dc5d775c/n/gniew)
/0722da48-b95d-4164-a65a-70658dd5320e/n/jak-zawsze)
/057d659c-5ed1-43ed-91fc-2c863f721ac1/n/bezcenny)
/dc6020796c71a7611b559881a7c3789e/n/kwestia-ceny)
/5c162a8e-bae3-4122-803a-078f615aeb93/n/uciekaj-hydropolis)
/36d6ca24d7b51604b68a921d42d9fe82/n/walcz-hydropolis)
/3aea2600-1710-4ee3-82ab-90659f80e916/n/zachcianki-dziesiec-zmyslowych-opowiesci)
/7919f65f-cc57-4e77-b945-23a39cc30343/n/gory-zmijowe)
/c1b1d88c3b0febbc98a48df3bff59668/n/pomiedzy)
/o-1296219/n/2012)
/f16938a0aec347662b3ed950e5b224ea/n/mierzeja)
/1c15a4f2-ca52-4800-b386-bdff3f450440/n/autor-przychodzi-wieczorem)
/2b2a4440-ca7a-45b4-a53f-24745b79e9b0/n/utopay-przyszlosc-wystawia-rachunek)
/dac9b850-7810-40b9-b9dd-4afb7c151d8b/n/warszawiacy-jak-leci-czyli-wszystko-co-chcielibyscie-wiedziec-o-warszawie-ale-boicie-sie-zapytac)
Wszystkie książki Zygmunt Miłoszewski
Gdzie kupić
Księgarnie internetowe
Sprawdzam dostępność...
Ogłoszenia
Dodaj ogłoszenie
2 osoby szukają tej książki
2 osoby szukają tej książki
Moja Biblioteczka
Już przeczytana? Jak ją oceniasz?
Recenzje
To już jest koniec, nie ma już nic...
WYBÓR REDAKCJI
3.04.2020
“Gniew” to ostatnia część trylogii o prokuratorze Szackim. To już jest koniec, nie ma już nic… Panie Miłoszewski, bardzo nieładnie jest tak kończyć. Mówi się, że mężczyznę poznaje się po tym jak kończy, a nie jak zaczyna. Nie chcę być niegrzeczna, ale Pan, Panie Zygmuncie, nie skończył zbyt dobrze. Jak można tak zostawić czytelnika? Czy to było ce... Recenzja książki Gniew
@Nina
× 26
Szkoda, że to już koniec
9.11.2019
W mojej ocenie najlepiej napisana cześć trylogii Miłoszewskiego! Jedna z nielicznych książek które przeczytałem za jednym posiedzeniem (nie licząc przerwy obiadowej i spacerków piechotą w wiadomym celu i kierunku). Historia jest świetnie napisana, akcja toczy się wartko i obfituje w nieoczekiwane zwroty. Fabuła daje czytelnikowi sporo do myślenia ... Recenzja książki Gniew
@Sargento_Garcia
× 6
Koniec - żegnam się z Szackim bez żalu
14.02.2021
Czy można pozytywnie ocenić kryminał, jeśli już w połowie lektury trafnie wytypowało się mordercę? Ciężko mi jednoznacznie odpowiedzieć na to pytanie, bo z jednej strony w tego typu literaturze szukam nie tylko ciekawej zagadki, ale i – a może przede wszystkim – wciągającego tła obyczajowego. Z drugiej jednak autorowi nie udało się uniknąć kilku w... Recenzja książki Gniew
@Antoniowka
× 4
Zamknięcie cyklu w dobrym stylu
30.12.2019
Pierwsza część słaba, ale może druga- też nie "to" no ale skoro jest ost. tom to szkoda nie zakończyć trylogii. I to był dobry wybór!. Ostatni tom jest końcem w wielkim stylu i miejmy nadzieję, że kolejne książki będą na tym bazować. Nie mamy już ogromnych ilości zbędnych opisów miast czy dziwnych rozważań an nieistotne dla śledztwa tematy- tylko ... Recenzja książki Gniew
@malinka.a
× 2
Moja opinia o książce
Opinie i dyskusje
Przeczytane
Zygmunt Miłoszewski jest mistrzem pióra. "Gniew" to rewelacyjny kryminał w połączeniu z literaturą zaangażowaną. Podobało mi się wszystko: idealna fabuła łącząca wątek przewodni z problematyką społeczną, doskonała konstrukcja i narracja. Wielka szkoda, że to ostatnia część serii z prokuratorem Szackim.
Książka jest wstrząsająca.
Przemoc w rodzinie. Psychiczna i fizyczna. Dom rodzinny wypełniony strachem i różne oblicza tego strachu. I różne motywacje krzywdzonych osób, które nie potrafią przerwać łańcucha cierpienia. Wątki obyczajowe powieści niosą duży ładunek emocjonalny, czytanie niektórych poruszających scen jest naprawdę trudne. Tym bardziej że Miłoszewski stosuje świetną narrację personalną, dzięki której patrzymy oczami danego bohatera i mamy wrażenie bezpośredniego uczestnictwa w opisywanych doświadczeniach obydwóch stron dramatu.
Z jednej strony dostajemy relacje i wspomnienia maltretowanych lub upokarzanych ofiar (także przypadki aktów przemocy przytaczane i diagnozowane przez lekarza-psychiatrę), z drugiej — widzimy punkt widzenia domowego oprawcy, przekonanego o własnych prawach do dyscyplinowania, do karania, do kontrolowania. Bez najmniejszego poczucia winy i wyrzutów sumienia, bez świadomości, że te czyny są złe.
Książka jest intrygująca.
Doskonale skonstruowany kryminał z zagadką makabrycznego morderstwa, nieszablonową fabułą i zwrotami akcji, a z drugiej strony wątki obyczajowe, z tragicznymi skutkami ludzkiej obojętności i ...
Książka jest wstrząsająca.
Przemoc w rodzinie. Psychiczna i fizyczna. Dom rodzinny wypełniony strachem i różne oblicza tego strachu. I różne motywacje krzywdzonych osób, które nie potrafią przerwać łańcucha cierpienia. Wątki obyczajowe powieści niosą duży ładunek emocjonalny, czytanie niektórych poruszających scen jest naprawdę trudne. Tym bardziej że Miłoszewski stosuje świetną narrację personalną, dzięki której patrzymy oczami danego bohatera i mamy wrażenie bezpośredniego uczestnictwa w opisywanych doświadczeniach obydwóch stron dramatu.
Z jednej strony dostajemy relacje i wspomnienia maltretowanych lub upokarzanych ofiar (także przypadki aktów przemocy przytaczane i diagnozowane przez lekarza-psychiatrę), z drugiej — widzimy punkt widzenia domowego oprawcy, przekonanego o własnych prawach do dyscyplinowania, do karania, do kontrolowania. Bez najmniejszego poczucia winy i wyrzutów sumienia, bez świadomości, że te czyny są złe.
Książka jest intrygująca.
Doskonale skonstruowany kryminał z zagadką makabrycznego morderstwa, nieszablonową fabułą i zwrotami akcji, a z drugiej strony wątki obyczajowe, z tragicznymi skutkami ludzkiej obojętności i ...
× 20
| Komentarze (2)
|
link
|
Przeczytane
Najbardziej wciągnęła mnie właśnie ta część trylogii o prokuratorze Teodorze Szackim. I jednocześnie najbardziej zaskoczyła. I aż chce się krzyknąć do Autora: eeej, ale jak? ale dlaczego? ale o co chodzi??? :-) I dlaczego nie będzie dalszych części?
Chyba muszę się wybrać na jakiś wieczór autorski z panem Zygmuntem Miłoszewskim i porządnie go przepytać ;)
Chyba muszę się wybrać na jakiś wieczór autorski z panem Zygmuntem Miłoszewskim i porządnie go przepytać ;)
× 9
|
link
|
Przeczytane
Polska
Kryminały
Najmroczniejszy z kryminałów Miłoszewskiego, a przy tym najbardziej przypominający Mankella.
Prokurator Szacki na własne życzenie przeprowadza się do Olsztyna. Mieszka tu już od roku, wystarczająco długo, żeby to miejsce straciło dla niego urok nowości. Podobnie jest z jego związkiem. Narzeczona zadziwiająco przypomina jego wyszczekaną żonę. Do tego dochodzi córka, z którą Szacki nie może się dogadać. Za swoją szefową nie przepada, trupów jak na lekarstwo. Pogoda jest do d..., brzydota miasta bije po oczach. Słowem, prokurator ma jak zwykle mnóstwo powodów do narzekania.
Punkt wyjścia jest ciemnoszary, a potem robi się coraz bardziej czarno. Nawet typowe dla autora sposoby rozładowania napięcia (karykaturalne postaci epizodyczne, żarty z nazwisk, seksbomby w mało seksownych profesjach) jakoś tu nie działają. Mi to nie przeszkadza, kupuję ten nastrój, przy którym "Ziarno prawdy" jest zbiorem przaśnych anegdot. Tematyka jest trudna, a przy tym nienowa dla kryminału: przemoc w rodzinie. To nie spoiler, wiemy to od pierwszego zdania. Miłoszewski był już obsadzany w roli pisowca, męskiego szowinisty, filosemity, teraz pewnie będzie feministą.
Przez większą część powieści miałam wrażenie, że to najlepszy, najmocniejszy kryminał Miłoszewskiego. Miłoszewski jak zwykle pisze z pasją, imponuje wiedzą, ale nią nie zanudza, zręcznie prowadzi wątki. I tylko zakończenie kompletnie do mnie nie przemawia.
Jeśli ktoś liczy na wesołą zabawę, to nie ten kierunek. Jeśli dla k...
Prokurator Szacki na własne życzenie przeprowadza się do Olsztyna. Mieszka tu już od roku, wystarczająco długo, żeby to miejsce straciło dla niego urok nowości. Podobnie jest z jego związkiem. Narzeczona zadziwiająco przypomina jego wyszczekaną żonę. Do tego dochodzi córka, z którą Szacki nie może się dogadać. Za swoją szefową nie przepada, trupów jak na lekarstwo. Pogoda jest do d..., brzydota miasta bije po oczach. Słowem, prokurator ma jak zwykle mnóstwo powodów do narzekania.
Punkt wyjścia jest ciemnoszary, a potem robi się coraz bardziej czarno. Nawet typowe dla autora sposoby rozładowania napięcia (karykaturalne postaci epizodyczne, żarty z nazwisk, seksbomby w mało seksownych profesjach) jakoś tu nie działają. Mi to nie przeszkadza, kupuję ten nastrój, przy którym "Ziarno prawdy" jest zbiorem przaśnych anegdot. Tematyka jest trudna, a przy tym nienowa dla kryminału: przemoc w rodzinie. To nie spoiler, wiemy to od pierwszego zdania. Miłoszewski był już obsadzany w roli pisowca, męskiego szowinisty, filosemity, teraz pewnie będzie feministą.
Przez większą część powieści miałam wrażenie, że to najlepszy, najmocniejszy kryminał Miłoszewskiego. Miłoszewski jak zwykle pisze z pasją, imponuje wiedzą, ale nią nie zanudza, zręcznie prowadzi wątki. I tylko zakończenie kompletnie do mnie nie przemawia.
Jeśli ktoś liczy na wesołą zabawę, to nie ten kierunek. Jeśli dla k...
× 7
|
link
|
Przeczytane
Polskie
Kryminał
📚2018
Posiadam
U Miłoszewskiego nie ma czegoś takiego, jak "słabsza" część cyklu, każdy z trzech tomów trzyma poziom, geniusz autora zdaje się nie mieć końca. fabularnie kryminalnie i fabularnie "życiowo" u Szackiego. Dzieją się rzeczy niesamowite, Prokurator ściga się z czasem i z własnym życiem.
Książka jest w każdym calu genialna. I tylko żal, że nie będzie dalszych części. Tylko to zakończenie. Co właściwie oznacza? ;)
Książka jest w każdym calu genialna. I tylko żal, że nie będzie dalszych części. Tylko to zakończenie. Co właściwie oznacza? ;)
× 7
|
link
|
@sandrajasona
2019-11-09
7
/10
Przeczytane
Przeczytane w 2016
Wątek kryminalny nie jest może zbyt mocny, ale dla mnie smaczku dodaje podtekst psychologiczno-społeczny. Czyta się bardzo dobrze, z nadzieją na wielkie bum na końcu, niestety jak dla mnie autor na końcu coś przedobrzył, zakończył z hukiem, ale nie dla mnie jako czytelnika, mi czegoś brakowało, może żal, że to koniec. Prawo opisane dobrze, sprawy morderstw też, praca prokuratora, patologa też. Niestety oprócz samego Szackiego reszta postaci, dla mnie zbyt pobieżnie. W sumie bardzo dobry, nasz rodzimy kryminał.
× 6
|
link
|
Przeczytane
2014
Wbija w fotel! I ten zgryźliwy, złośliwy Szacki, uwielbiam go! Po raz pierwszy chyba w życiu czytałam do 3 nad ranem, bo nie mogłam przerwać przed zakończeniem.
× 6
|
link
|
Przeczytane
👨 autor : Miłoszewski Zygmunt
☘️ Przeniesione z LC
'Gniew '', to trzecia i ostatnia część trylogii o warszawskim prokuratorze Teodorze Szackim . W moim odczuciu , to część najlepsza , chociaż osadzona na zdawałoby się oklepanym , ogranym i opisanym już wiele razy temacie przemocy domowej . Przemocy tej psychicznej , tej co to nie zostawia widocznych śladów na ciele . Książkę tę dostałam od znajomej która przyniosła mi ją w dwóch palcach , jakby niosła coś zgoła bardzo obrzydliwego i powiedziała '' jak chcesz to możesz ją sobie wziąć , ja nie mogę ścierpieć co ten Miłoszewski zrobił temu Szackiemu na koniec i nie chcę tej książki w moim domu ''. Byłam mocno zdziwiona i zaintrygowana , co też autor wymyślił za końcówkę swojej trylogii i jaki los przeznaczył dla Teo . Zwłaszcza że musiało to być coś naprawdę mocnego , bo moja koleżanka bardzo niechętnie pozbywa się ze swojego domu jakichkolwiek książek . Przeczytałam ją niejako poza kolejnością i przyznaję że ja też otworzyłam szeroko oczy i opadła mi szczęka na papucie czytając zakończenie . Wydaje mi się że raczej nikt , albo zgoła niewiele osób spodziewa się czegoś takiego i właściwie o to przecież między innymi chodzi , by kryminał był ciekawy i nieprzewidywalny . Ten właśnie taki jest . Prokurator Teodor Szacki tym razem ląduje w Olsztynie , jest coraz bardziej zgorzkniały , zmęczony i niezadowolony z całokształtu swojego życia . Mieszka z Żenią kobietą , która chciałaby zalegalizować ich związek , oraz z córką Helą , która ma już szesnaście lat . Z Helą nie za bardzo...
× 3
|
link
|
@malinka.a
2019-12-30
8
/10
Przeczytane
Wydawnictwo W.A.B.
Kryminał/ thriller- przeczytane
Przeczytane w 2014
Pierwsza część słaba, ale może druga- też nie "to" no ale skoro jest ost. tom to szkoda nie zakończyć trylogii. I to był dobry wybór!. Ostatni tom jest końcem w wielkim stylu i miejmy nadzieję, że kolejne książki będą na tym bazować. Nie mamy już ogromnych ilości zbędnych opisów miast czy dziwnych rozważań an nieistotne dla śledztwa tematy- tylko tyle aby poznać bohaterów i lekko wpleść ich życie w zbrodnię; mamy kilka zwrotów akcji a ona sama biegnie szybko; pomysł na fabułe- dobry, dodatkowo porusza bardzo ważną a jednak delikatną kwestię przemocy- nie stara się idealizować świata czy podejścia urzędników do tego; tak jak w życiu tak i w książce. Autor zaskakuje czytelnika wplatając kolejne wątki pozornie nie mające nic wspólnego z poprzednimi, mamy kilka ról głównych przez co nie trzeba pamiętać kilkunastu bohaterów i ich roli w powieści; ciekawy pomysł podzielenia na wcześniej, teraz. Autor przemyślał jak chce zacząć i jak skończyć- nie ma spadku formy i przerzucania kartek aż coś się rozkręci; nie trzeba czytać poprzednich części- każda dzieje się w innym mieście i w innym składzie śledczych. Bardzo polecam ten polski kryminał, który świetnie sprawdzi się na długie, samotne wieczory przy filiżance herbaty ;)
Ps: nie dziwię się Miłoszewskiemu, że to ostatnia część, bo też już mam troszkę dosyć tego wiecznie zrzędliwego, gniewnego, znudzonego życiem i szukającego 'sam nie wie czego' prokuratora i nawet nowa kochanka, trupy i inne miasto nie wystarczą mu aby długo ciesz...
Ps: nie dziwię się Miłoszewskiemu, że to ostatnia część, bo też już mam troszkę dosyć tego wiecznie zrzędliwego, gniewnego, znudzonego życiem i szukającego 'sam nie wie czego' prokuratora i nawet nowa kochanka, trupy i inne miasto nie wystarczą mu aby długo ciesz...
× 1
|
link
|
@zooba
2019-11-27
8
/10
Przeczytane
Thriller/sensacja/kryminał
Posiadam
Dużo tu już napisano o „Gniewie”, czyli trzeciej odsłonie historii prokuratora Szackiego. Skupię się na tym, co moim zdaniem jest siłą, a co słabością książki (i „Ziarna prawdy” częściowo też).
Siła:
- postać Szackiego – takiemu inteligentnemu gościowi można wybaczyć oschłość i gniew – jak to łagodnie określiła jego córka,
- Olsztyn – bohater drugiego planu, znów bardzo istotny – koszmarnie zorganizowany ruch uliczny, powtarzane jak mantra 11 jezior w granicach miasta, przeszłość warmińsko-pruska; bardzo ucieszyłabym się, gdyby Zygmunt Miłoszewski z tym swoim zmysłem obserwacji trafił kiedyś z powieścią do Poznania,
- profiler Klejnocki i jego arcypolskie słowa-klucze, tym razem wzmocnione obrazem fontanny: Niestety nie będzie wodotrysków, ponieważ pod paździerzem dojrzewa beton,
- temat przemocy domowej – po trzykroć ważny i przedstawiony sensownie, na tle społecznym i historycznym. Do tego Szacki ma odwagę zapytać córkę, czy sam nie ma tendencji do przemocy, a odpowiedź, którą otrzymuje nie jest przyjemna. Ten wątek jest najmocniejszy w książce.
Słabość:
- niestety wątek kryminalny, ponownie, jest przekombinowany – mieszanka „Seven” i „Dextera”
- zakończenie – słabe, nie to, że wbrew moim nadziejom, po prostu nijakie.
- postać, uwaga: Myślimira Szcząchora – skąd autor wytrzasnął takie imię?!
Mimo tych słabości „Gniew” ma to, co lubię najbardziej w literaturze rozrywkowej – żywe postaci, celne obserwacje, ostry język, pal licho, k...
Siła:
- postać Szackiego – takiemu inteligentnemu gościowi można wybaczyć oschłość i gniew – jak to łagodnie określiła jego córka,
- Olsztyn – bohater drugiego planu, znów bardzo istotny – koszmarnie zorganizowany ruch uliczny, powtarzane jak mantra 11 jezior w granicach miasta, przeszłość warmińsko-pruska; bardzo ucieszyłabym się, gdyby Zygmunt Miłoszewski z tym swoim zmysłem obserwacji trafił kiedyś z powieścią do Poznania,
- profiler Klejnocki i jego arcypolskie słowa-klucze, tym razem wzmocnione obrazem fontanny: Niestety nie będzie wodotrysków, ponieważ pod paździerzem dojrzewa beton,
- temat przemocy domowej – po trzykroć ważny i przedstawiony sensownie, na tle społecznym i historycznym. Do tego Szacki ma odwagę zapytać córkę, czy sam nie ma tendencji do przemocy, a odpowiedź, którą otrzymuje nie jest przyjemna. Ten wątek jest najmocniejszy w książce.
Słabość:
- niestety wątek kryminalny, ponownie, jest przekombinowany – mieszanka „Seven” i „Dextera”
- zakończenie – słabe, nie to, że wbrew moim nadziejom, po prostu nijakie.
- postać, uwaga: Myślimira Szcząchora – skąd autor wytrzasnął takie imię?!
Mimo tych słabości „Gniew” ma to, co lubię najbardziej w literaturze rozrywkowej – żywe postaci, celne obserwacje, ostry język, pal licho, k...
× 1
|
link
|
2020-01-20
Przeczytane
Posiadam
Miłoszewski jak zwykle wciągający, fascynujący, nietuzinkowy. A raczej chciałoby się powiedzieć Szacki i jego kolejne śledztwo. Brawa za świetny temat, który na pewno uzmysłowi nam jak wielkim problemem jest przemoc. Co do rozwiązania: może coś świtało, jakieś pomysły były, ale i tak zaskakująco. Minus za zakończenie, które nie do końca mi podpasowało biorąc pod uwagę, że to już koniec przygód uwielbianego prokuratora. A szkoda, bo będę za nim tęsknić. I chyba nie tylko ja.
× 1
|
link
|
Przeczytane
Sensacja, thriller, horror,kryminał
2015
Z biblioteki
Jednak kryminał nie jest moim ulubionym gatunkiem literackim,niestety nie podobała mi się trylogia o Szackim, ale innym polecam.
× 1
|
link
|
MA
@malinowka
2022-02-21
Przeczytane
Zaczyna się dobrze i obiecująco ale mniej więcej w połowie odniosłam wrażenie, że autor albo się znudził historią, albo zaczął naglić termin i czas kończyć. W pośpiechu i trochę na odpczepnego napisane zakończenie. Jak dla mnie najsłabsza pozycja tego autora.
|
link
|
Przeczytane
Zdecydowanie genialne zakończenie serii o prokuratorze Szackim! Minęło już dużo czasu od przeczytania książki, a ja nadal zastanawiam się czy........
|
link
|
JT
@jan.t.w-cki
2024-09-09
7
/10
Przeczytane
WI
@WioFry75
2024-04-14
8
/10
Przeczytane
Posiadam
Dostalam w prezencie
Zaloguj się aby zobaczyć więcej
Cytaty z książki
“Jebnę mu, pomyślał Szacki. Jeden jeden neurotyczny gest i po prostu mu jebnę, nawet jeśli ma się okazać za chwilę, że to nowy prokurator generalny.”
/60d8e3c3cd48ad117cfcb13741f5a4bb/n/zygmunt-miloszewski "Zygmunt Miłoszewski")
“Chcecie zapobiegać przemocy? Nie czyńcie zła.”
“Historia pana Marka stanowiła dla Zemsty koronny dowód, że nie każdy jest kowalem własnego losu. A nawet jeśli, to dużo zależy od tego, czy na początku dostaje nowocześnie wyposażoną kuźnię, czy musi ukraść pierwszy młotek.”
Pozostałe książki z cyklu
/9951853a-d2db-4d22-8208-f15c44a3640b/n/uwiklanie)
Uwikłanie
Zygmunt Miłoszewski
7.6/10
Pierwszy tom znakomitej trylogii o prokuratorze Szackim! Wysoki, szczupły, w nienagannie skrojonym g...
/ca437107c6c49ed55b2134f1666b890a/n/ziarno-prawdy)
Ziarno prawdy
Zygmunt Miłoszewski
7.9/10
Druga część bestsellerowej trylogii o prokuratorze Szackim! Wiosna 2009 roku, rozczarowany prokurat...
