Gniew recenzja

Czy można pozytywnie ocenić kryminał, jeśli już w połowie lektury trafnie wytypowało się mordercę? Ciężko mi jednoznacznie odpowiedzieć na to pytanie, bo z jednej strony w tego typu literaturze szukam nie tylko ciekawej zagadki, ale i – a może przede wszystkim – wciągającego tła obyczajowego. Z drugiej jednak autorowi nie udało się uniknąć kilku wpadek.

Zacznę od pozytywów. Zygmunt Miłoszewski posiada dar tworzenia ciekawej opowieści. Niby nic wyjątkowego u pisarza, jednak to właśnie on potrafi jak nikt inny pokazać wszystkie przywary polskiego społeczeństwa, a przy tym zrobić to w taki sposób, że czytelnik co rusz mruczy pod nosem – „tak właśnie jest”! Ten stan rzeczy utrzymywał się w każdym tomie trylogii.

Wątek kryminalny – chyba najbardziej brutalny ze wszystkich części. Autor podejmuje trudny temat przemocy domowej, a także wydolności aparatu państwowego w tej kwestii.

Tym razem Szacki pracuje w Olsztynie. Jego postać ciągle ewoluuje – jednak nie jestem pewna czy w dobrym kierunku. W „Uwikłaniu” postać pana prokuratora skradła moje serce, w „Ziarnie prawdy” pojawiły się pierwsze rysy na jego kreacji, a „Gniew” jest – w moim odczuciu – jego całkowitym upadkiem. Szacki staje się napuszonym, przekonanym o własnej nieomylności (i głupocie wszystkich dookoła) urzędasem. Nie wyróżnia się więc już pośród przetrąconych przez życie policjantów czy detektywów z innych serii kryminalnych. Smutne.

Na wielki minus zasługuje samo zakończenie, które jest przegadane, przekombinowane i tak naprawdę nic nie wyjaśnia.

Mimo wszystkich zastrzeżeń lektury nie mogę uznać za nieudaną. Zawsze staram się szukać w książkach jakiegoś głębszego przesłania – tutaj jest ono dla mnie jednoznaczne i widoczne: nawet najlepszy pracownik, specjalista, człowiek dochodzi w pewnym momencie swojego życia do ściany, przeżywa kryzys. Tylko od niego zależy, jak dalej potoczy się jego historia – tak jest w prawdziwym życiu. W książce – choć możemy się z tym nie zgadzać – rolę demiurga odgrywa pisarz i reklamacje nie będą rozpatrzone.