Ginekolodzy

"Nawet jeśli dla kobiety każda kolejna ciąża wiąże się z dużym zagrożeniem, a mąż nie chce się zgodzić na wyżej wspomnianą czasową abstynencję, to kobiecie i tak nie wolno sięgać po złą metodę (pesarium) zapobiegania ciąży. Oczywiście w wysokim stopniu można jej współczuć, nie pozostaje jej jednak nic innego, jak mężnie stawić czoło smutnym następstwom przyjętych wraz z małżeństwem obowiązków".


Dobrze, że nie przyszło mi żyć w takich czasach, byłabym naprawdę bardzo, bardzo złą żoną. Krew się we mnie gotuje, jak czytam o takich rzeczach. Obowiązki małżeńskie i mąż, któremu nie chce się okresowo powstrzymać od seksu, nawet za cenę śmierci żony przy kolejnym porodzie? Otrułabym dziada jak nic. Może stąd jest tak wiele trucicielek w historii kryminalistyki, o której zresztą również przeczytałam u Thorwalda. A przy okazji lektury "Ginekologów" bardzo doceniłam zalety nowoczesnej antykoncepcji hormonalnej.

Książka sama w sobie nie jest kontrowersyjna, bardziej kontrowersyjne są autentyczne teorie, które przez wieki były głoszone przez księży, a później ginekologów w początkach istnienia tej specjalności. Przykładów jest wiele, wystarczy przytoczyć kilka cytatów:

"[...] Orygenes, jeden z Ojców Kościoła, wysnuł w III wieku n.e. teorię o duszy płodów i - żywiąc pogardę do z natury grzesznej kobiety - pouczał, iż w każdym przypadku trudnego porodu można poświęcić matkę - ale dziecko musi przyjść na świat i zostać ochrzczone [...]"

"Przez wieki ...

„Nie wiadomo, dlaczego pewni ludzie w określonej chwili porywają się na coś, na co nikt przed nimi się nie odważył".

Kontrowersyjna? Przede wszystkim prawdziwa. Wstrząsająca, budząca zdumienie, ale i głębokie poczucie ulgi, że tamto to już przeszłość. Że my nie musiałyśmy doświadczyć tego, co nasze przodkinie. I nadzieję, że już żadna kobieta tego nie doświadczy.

Po ogromnym wrażeniu, jakie wywarło na mnie „Stulecie chirurgów” tegoż autora i przemyśleniom, które towarzyszyły mi podczas lektury „Piekła kobiet” T. Boya- Żeleńskiego, odczucia i emocje związane z „Ginekologami” były jakby wtórne, pozbawione wrażenia świeżości i związanych z nim grozy, zadziwienia oraz uczucia ściśniętego gardła. Mam świadomość, że na te odczucia wpłynęła kolejność lektur, bo sami „Ginekolodzy” to sprawnie i z zacięciem napisana opowieść o walce o wiedzę: z niewiedzą, tradycją i dogmatami Kościoła. Walce o kobiety, ich godność, umniejszenie cierpienia, ich życie. To książka, która podnosi na duchu i pozwala zachować wiarę w ludzkość. Polecam.

Kocham Pana, panie Thorwald!
Od pierwszej historii w „Stuleciu chirurgów” o usunięciu olbrzymiej torbieli u żony farmera z Kentucky. Czytałam jak książkę sensacyjną i większość „Ginekologów” też pochłaniałam jak pierwszorzędny kryminał.

Dla osób, które nie znają autora napiszę, że znany jest z fabularyzowanych historii o rozwoju nauk medycznych i kryminalistyki. Wszystko to pisane w konwencji wyścigu z czasem, z ograniczeniami technicznymi, brakiem wiedzy i zasobów i wreszcie z zabobonami. W „Ginekologach” mamy przegląd wielkich nazwisk wśród lekarzy od chorób kobiecych, a przy okazji mnóstwo wiedzy jak dawniej leczono kobiety, jak odbierano porody i zapobiegano ciąży. W zasadzie wiedziałam o wielu przerażających aspektach bycia kobietą w minionych wiekach, jednak zebrana tutaj razem stanowiły przytłaczającą dawkę nieszczęścia.

Przygnębiające jednak było najbardziej to, że środowisko ginekologiczne z takim oporem przyjmowało nowe rozwiązania, często wbrew faktom, z pozamedycznych powodów powstrzymując się np. przed stosowaniem znieczulenia podczas porodu czy przed zalecaniem antykoncepcji. Natomiast wiele innych drastycznych metod obchodzenia się z problemami kobiecymi miało się zupełnie dobrze.

Fascynujące dla mnie było jakie to poglądy uważano za prawdy naukowe – np. wg uznanego czasopisma Lancet” uśmierzanie bólu porodowego powoduje pobudzenie seksualne u rodzących a to z kolei stawia je na równi ze zwierzętami oraz to, że ‘żona, której mą...