Eseistyka stanowi niezwykle istotną część dorobku pisarskiego Tomasza Manna. Za obowiązek pisarza w stosunku do swojej epoki uważał on zajmowanie stanowiska wobec współczesnych mu prądów kulturowych, społecznych i politycznych. Kwestionował wielokrotnie tezy innych, poddawał pod dyskusję własne, dokonując w ten sposób szerokiej prezentacji własnych przekonań. Tradycją w jego eseistyce było, że przedstawiał mnóstwo szczegółów i cytatów z cudzych prac, nie podając ich źródła i autora. Często też zmieniał swoje eseje, żeby odpowiadały potrzebie chwili. Uporządkowanie tej gałęzi twórczości pisarza przysporzyło potomnym wiele pracy, bo sam uporządkował eseje nie na użytek wydania książkowego, ale pod względem tematycznym.