Droga do marzeń

"Już się nauczyłem, że szczęścia trzeba szukać tu, gdzie jest, a nie tam, gdzie nam się wydaje, że może być większe."
Opowieść o tym, że żadne pieniądze, kontakty, wpływy nie mają najmniejszego znaczenia, bo nie są w stanie zagłuszyć wrzutów sumienia, które dochodzą do głosu po tym jak dla chęci spełnienia swojego nawet najpiękniejszego, najbardziej wzniosłego marzenia krzywdzi się drugiego człowieka i to tak, że krzywdy wyrządzonej nic nie może zrekompensować, wynagrodzić. Nic nie pomoże uciekanie w interesy luksusowe życie tym bardziej, że coraz większa chęć poosiadania więcej i więcej doprowadzi na samo dno. I to ono sprawi, że zarówno Konstancja znajdzie pomoc tam, gdzie by się jej spodziewała najmniej, bo na dworcu nowo poznany chłopak nie licząc na żadne korzyść wyciągnie do niej pomocną dłoń, jak również jej ojciec przebywając w wwiezieniu zda sobie sprawę, jak wiele zła wyrządził wykorzystując kobietę, okłamując ją, że nowonarodzone dziecko nie żyje, a potem ją porzucając. Te trudne doświadczenia sprawiają, że zachodzi w nich wielka wewnętrzna przemiana.

Konstatacja dopuszcza do głosu głęboko dotąd skrywane uczucia, uświadamiając sobie przy tym, że dotychczasowe pełne luksusu życie było próbą zagłuszenia poczucia pustki i osamotnienia, jakie jej towarzyszyło od dziecka i tak naprawdę chciała zasmakować normalnego życia. Mimo, że początkowe z nim zderzenie okazuje się dość brutalne, odnajduje w sobie dość siły, by mimo przeciwności zawalczyć o swoje ...