Francuska opowieść

Bardzo lubię styl pisania Pani Krysi i zawsze, gdy mam ochotę na relaks, oderwanie się od rzeczywistości, sięgam po jej książki. Pisze lekko, piękną polszczyzną niby banalnie, ale porusza bardzo ważne aspekty, ważne w życiu każdego człowieka. Posiada wielką umiejętność obserwowania realiów otaczającego nas świata, mądrość w przekazywaniu swych obserwacji, dojrzałość emocjonalną i stawianie drogowskazów ze wskazaniem na wartości rzeczy ważnych jak kochająca rodzina czy prawdziwa przyjaźń.

Prawda jest taka, że nie miałam pojęcia, że „ Francuska opowieść „ jest kontynuacją "Szczęścia all inclusive". Ale to, że o przeszłości bohaterów nie wiedziałam nic, nie przeszkadzało mi zupełnie w czytaniu powieści i bez problemu odnalazłam się w tej historii.

Większość akcji książki dzieje się na terenie francuskiej winnicy, ale równie dobrze mogłaby się dziać w jakimkolwiek polskim mieście, bowiem nie Francja jest tu najważniejsza a ludzie, ich losy, ich emocje i to, jakich dokonują wyborów. Winnica jest tylko tłem historii Beaty i Konrada, Marie i Kacpra oraz Aleksa i Oliwii.

Żadne z nich nie czuje się szczęśliwe i zadowolone z życia. Każdego trapią kłopoty, rozterki i dylematy. Beata ma wątpliwości, co do trwałości swojego związku z Jakubem. Oliwia, bezwzględna kobieta sukcesu zaczyna tęsknić za prawdziwym uczuciem, bo samotność, choć wygodna zaczyna w końcu jej doskwierać. Kacper były narzeczony Beaty, zdaje sobie sprawę, że spotkał prawdziwą miłość, ale m...

Książka opisuje dalsze losy bohaterów powieści "Szczęście all inclusive". Tym razem autorka przenosi nas w klimat uroczej Francji, poznaje się obyczaje mieszkańców oraz smaki wina i innych potraw. Historia od samego początku pochłonęła mnie bez reszty chociaż były momenty,które mnie denerwowały. Pierwszy powód to główna bohaterka narzekająca na wszystko, krytykująca wszystkich tylko nie siebie. Berenikę polubiłam w pierwszej części, tutaj w pewnych chwilach ujawniała się jako taka księżniczka na ziarnku grochu. Wszyscy winni,tylko nie ona. Zabrakło mi też rozdziałów z perspektywy Agnieszki i Kostasa, bardzo chciałam poznać ich punkt widzenia a wszystko co ich dotyczyło zostało napisane tak pospiesznie.
Mimo to historię oceniam pozytywnie. Dostarczyła mi wzruszeń, uśmiechów i refleksji. Dostarczyła mi też słońca, którego w moich regionach brakuje. Z przyjemnością było odkrywać Francję chociaż na kartkach książki, mam nadzieję, że kiedyś poznam ten kraj osobiście. W słonecznej Francji każdy z bohaterów ma swoje tajemnice, nie zawsze są one powodem do dumy. Myślę, że warto przeczytać. Mimo tych wad jak niezdecydowanie i kręcenie nosem Bereniki oraz brak narracji z punktu widzenia Agnieszki i Kostasa z przyjemnością weszłam do świata wykreowanego przez Panią Mirek. Z przyjemnością poznam jej inne powieści.