Bieszczadzka kolęda

„Bieszczadzka kolęda” to już czwarty tom cyklu „Pensjonat na wzgórzu”. Z ogromna przyjemnością powróciłam do Równi. Tym razem możemy obserwować przygotowania sióstr do świąt Bożego Narodzenia jak i same święta. Widzimy jak zajęte własnym życiem i problemami które spotykały na swojej drodze oddaliły się od siebie. Czy wspólne święta poprawią ich relacje? A może jest już na to za późno?

Martyna, Klaudia i Patrycja to bohaterki z krwi i kości. Mają swoje wady, zalety i popełniają błędy dzięki czemu można się z nimi identyfikować. Na kartach powieści obserwujemy jak ważne jest wsparcie zwłaszcza w trudnych chwilach. Jak istotna jest rodzina która znając nas dostrzeże że dzieje się coś złego. Widzimy jak brak rozmowy czy niewypowiedziane żale budują mur. A codzienne problemy i gonitwa, depresja, żałoba czy macierzyństwo to tylko część problemów jakie towarzyszą bohaterkom. Ale życie to nie tylko kłopoty czy przeciwności losu zwłaszcza gdy mamy wokół siebie bliskich. To ich wsparcie pozwoli na nowo spojrzeć na życie z nadzieją na lepsze jutro.

Autorka również tym razem świetnie łączy wątki sióstr, sprawiając że książka ma swój klimat i pewną magię w sobie. Ta wyjątkowo piękna i wciągająca od pierwszych stron powieść przekazuje wiele uniwersalnych prawd, a przy tym otula ciepłem i niesie nadzieję.

"Bieszczadzka kolęda" to czwarta część serii "Pensjonatu na wzgórzu". Poznajemy dalsze losy sióstr: Patrycji, Martyny i Klaudii. W wszystko to dzieje się w trakcie przygotowań do świąt w rodzinnym domu.

"Boże Narodzenie to czas rodzinnych spotkań, radości i wzruszeń. Wypełniony po brzegi zapachem pysznych, kolorowych pierników, smakiem czerwonego barszczu i suszonej pomarańczy, widokiem urokliwych ozdób choinkowych i lamek, które rozświetlają każde ciemności."

Czy te święta, po śmierci ojca, sprawią, że siostry zbliżą się do siebie, że ich relacje poprawią się? Podobno święta to czas cudów.

"Śnieg za oknem sypał obficie, zupełnie jakby ktoś z góry strząsał go ze stołu jak niechciane okruszki. Przysłaniał widok górskich szczytów w oddali, zasypywał chodniki i drogi, przykrywał dachy budynków."

Sięgnijcie po kolejny tom i razem z siostrami spędźcie zimowy grudzień w zasypanym śniegiem bieszczadzkim domu. Gorąco polecam!

Cała urocza seria może być wspaniałym prezentem dla bliskiej osoby, albo i dla siebie samej jeśli nie znacie jeszcze poprzednich części.

A gdyby tak spędzić święta w Bieszczadach? 🌲❄⛄

Nie, nie, jadę do mojego domu rodzinnego, do Wrocławia
(i nie tylko, bo święta u nas = objazdówka) 😄
Choć z pewnością nie będzie tam tyle śniegu co w górach, który uwielbiam, to będą najbliżsi… mama, mąż, siostra z narzeczonym i cudownym psem Cejlonem … i tych których już nie ma też będą, bo są cały czas w naszych sercach… ❤

Z wielką przyjemnością wróciłam do pensjonatu na wzgórzu. Byłam bardzo ciekawa jak radzą sobie trzy siostry, Klaudia, Martyna i Patrycja. Każda z nich inna, każda z charakterkiem, każda ma „swoje życie” Choć bardzo często między nimi pojawiała się nić nieporozumienia to w środku, gdzieś w głębi wszystkie chciały jednego, być razem w święta, choć w poprzednich latach nie zawsze się to udawało to ten rok miał być inny…

Są takie momenty w życiu, kiedy nawet zbliżające się Święta Bożego Narodzenia, które owiane są pewną magią nie są w stanie wywołać w naszych sercach ciepła, czy iskry nadziei… czasem nawet chcemy żeby w ogóle ich nie było, bo mogą przywoływać wspomnienia…. nie,nie te złe, te dobre, ale bolesne.
To co przeżywała Klaudia było mi bardzo bliskie. Choć zamykałam się w sobie, to nie tak bardzo jak ona, wiedziałam, że moi bliscy też czują ogromny ból i wiedziałam, że najważniejsze to trzymać się razem. Być ze sobą nawet w milczeniu.
Czytając kolejne rozdziały tak bardzo martwiłam się i zastanawiałam, czy uda się dziewczynom odnaleźć, mimo problemów, które ...

RECENZJA🤓

Cześć Wszystkim. Już nie daleko do Świat Bożego Narodzenia, snujecie już plany związane z nimi? Czy jeszcze nie myślicie o świętach?

12 października premierę miał czwarty tom serii obyczajowej „Pensjonat na wzgórzu”, „Bieszczadzka kolęda”, Aleksandra Rak, od wydawnictwa Dragon.

Ważne jest to, że tomy można czytać niezależnie, więc nie znając trzech pierwszych tomów mogłam sięgnąć po czwarty i powiem Wam, że bardzo chętnie poznam pozostałe książki.

„Bieszczadzka kolęda” otuliła mnie płatkami śniegu, owiała mroźnym górskim powietrzem, ogrzała ciepłem płynącym z kominka pensjonatu.

Historia, którą znalazłam na kartach książki to słodko - gorzka opowieść o trzech siostrach, które zajęte własnym życiem i problemami oddaliły się od siebie.

Czy wspólne święta poprawią relacje miedzy siostrami?

Autorka stworzyła i wykreowała świetne bohaterki, które są takie jak my, mają swoje rozterki, zmartwienia, problemy, które nawarstwiły się z czasem. Pewnego dnia siostry postanawiają spędzić razem rodzinnie Święta Bożego Narodzenia. Jednak jak siostry znalazły się pod wspólnym dachem pensjonatu atmosfera jest daleka od tego co siostry założyły. Marzą o pięknej, magicznej, atmosferze, a splot wydarzeń temu nie sprzyjają.

Każda z sióstr ma swoją historię, przeszłość i teraźniejszość, którą muszą poukładać.

...

Uwielbiam pióro autorki!