Bezkres nadziei

Ciąg dalszy losów stałych bohaterów cyklu. I chociaż wojna to koszmar to przerażają mnie opisane przez autorkę czasy powojenne. Wtedy miało być przecież tylko lepiej. A nie było. Bardzo drażni mnie i irytuje Hanka, rozumiem i dobrze życzę Walterowi, brzydzę się Emilem, współczuję i podziwiam Alicję oraz Sergiusza, kibicuję Szymkowi i próbuję polubić Juliana. To mozaika osób, które wdzierają się do mojej świadomości i pragną zagościć w niej na dłużej. Następny tom pokaże , której z wspomnianych przeze mnie się to uda. Pani Joanna w plastyczny sposób opisuje sytuację w zniszczonej Warszawie, przenosi nas także do Londynu i Stanów Zjednoczonych a wraz z Alicją przybliża nam warunki panujące w radzieckim gułagu. Czytam i płaczę. Przecież to "człowiek człowiekowi zgotował ten los".

I w końcu przyszedł, wyczekany , upragniony koniec wojny, ale myli sie ten kto myśli, że teraz już wszystko bedzie dobrze.
Bohaterowie tej części rozsiani po kraju i nie tylko próbują pozbierać w całość swoje życie, a nie jest to łatwe.
Nowy porządek zaprowadzony przez "wyzwolicieli" ze Związku Radzieckiego wcale nie jest lepszy niż okupacja niemiecka. Aresztowania, przesłuchania to teraz codziennosć. Powód do wywózki moze być prozaiczny. Wraz z Alicją, zesłaną do łagru W Kołymie przeżywamy dramatyczne chwile.
A tu w kraju, poszukiwanie bliskich, odbudowa tego co ocalało by, a to tak trudne wobec wszechobecnych zgliszczy.
Ta część jest rownie chwytajaca za serce co pozostałe, a może i bardziej dramatyczna, bo tu juz nie ma działań wojennych, a jednak wciaż jest strach. I teraz wychodzą z ludzi wszystkie koszmarne cechy. Wobec strachu o siebei i bliskich są w stanie sprzedać każdą informację nowej władzy. A jednak czuć tą ogromną nadzieję na lepsze dni.
Rzadko się zdarza, aby kolejne tomy serii były na tym samym poziomie, a nawet z każdym kolejnym były lepsze. Tu można być tego pewnym i w ciemno sięgać po nastepne. Autorka ma niesamowity talent do przykuwania uwagi czytelnika. I choć przeskakujemy wraz z bohaterami miedzy sytuacjami, to jednak nie sposób tu sie zaplątać czy znudzić.

Wojna się skończyła, ale gehenna naszych bohaterów trwa nadal. Pierwsze lata w powojennej Polsce wcale łaskawe dla Polaków nie były - miejsce jednego okupanta zajął drugi, dużo brutalniejszy, przy którym naziści to zaledwie nieszkodliwe marionetki. Każdy z czwórki bohaterów próbuje odnaleźć się w nowej rzeczywistości i ułożyć sobie życie na nowo... Okazuje się, że odbudowanie swojej egzystencji w nowym, powojennym ustroju wcale nie jest takie łatwe, a wiara w ideały równości i braterstwa coraz mocniej rozpływa się we mgle....

Ten tom, jak dla mnie, był trochę przegadany. Nic istotnego się tutaj nie wydarzyło, nie poruszył mnie też tak bardzo jak poprzednie ale nadal jest to proza przez wielkie "P", które potrafi trzymać czytelnika za fraki i budzić totalny mętlik w głowie....