Wehikuł czasu

Kasia, Bożenka, Wojtek, Adrian i Karol chodzą do jednej klasy. Pewnego dnia klasa ma zrobić projekt, a oni trafiają do jednej grupy. Wtedy jeszcze nie wiedzą, jak wiele to zmieni w ich życiu. Przez pewne zdarzenia wyruszają w podróż do przeszłości. Trafiają do czasów, kiedy życie wyglądało zupełnie inaczej niż to, które jest im znane. Brak rzeczy, które dla nich są codziennością, nowe znajomości z dziećmi, które żyją w tamtych czas. Przed nimi wiele przygód. Jakich? Co się stanie? Jak potoczą się ich losy?

Historia, jaką w niej znaleźliśmy w książce, spodobała się synowi i to bardzo. Po przeczytaniu stwierdził, że dobrze się bawił, było dużo przygód, momenty, które go zaskoczyły, ale również takie, które wywoływały uśmiech na twarzy.

Bohaterowie ciekawi, dobrze wykreowani, dający się lubić, mający wiele pomysłów.

W książce znaleźliśmy ciekawe, przyciągające wzrok ilustracje, które zachęcały do poznania treści.

„Ferajna ze szkolnej ławki. Wehikuł czasu” to książka, która według mojego dwunastoletniego syna była ciekawa, a także pełna przygód. Z przyjemnością polecam.

Recenzja pojawiła się również na moim blogu - Mama, żona - KOBIETA

”Ferajna ze szkolnej ławki. Wehikuł czasu” to świetna opowieść o przyjaźni. Muszę tu podkreślić, iż mimo, że jest to książka kierowana do dzieci dorosły czytelnik doskonale się w niej odnajdzie, a ja sama kilka razy się wzruszyłam.

Historia opowiada o szóstce dzieci, które zostały przydzielone do wspólnej pracy nad konkursem informatyczny. Jak to często bywa nie wszyscy byli zadowoleni z podziału grup, których dokonał nauczyciel.

Informatycznym mózgiem w tej drużynie był chłopiec o imieniu Wojtek, który już od pewnego czasu pisał program komputerowy, który przenosi w czasie. Jeden z chłopców wpisał przypadkową datę
i nagle świat zawirował, a wszystkie dzieci obudziły się w innej rzeczywistości.

Szybko zauważają różnice i swoje ograniczenia spowodowane brakiem internetu i telefonii komórkowej, kiedy próbują się zorientować w czasach i sytuacji spotykają, swoich rówieśników-Marysię i Stefka. Od tego momentu dzieci wzajemnie odkrywają różnice jakie zaszły przez czas, który dzieli ich rzeczywistość.

Autorka świetnie poprowadziła dialogi, które w takiej sytuacji mogły zostać przeprowadzone i małe niuanse, które były różnicowały czasy.

Dzieci wspólnie łączą siły i poszukują klucza, który umożliwi im powrót do domu. Opowieść mówi o sile grupy i tym ile można zdziałać wspólnie. Z książki płynie ważne przesłanie, że każdy coś wnosi do grupy i mimo różnic wszyscy są wartościowi. Dzieci, które wcześniej średnio się lubiły w obliczu k...