Marcin Chłosta

Strzał w dychę. To "Pan Lodowego Ogrodu" tego autora.

"Jestem sam. Sam nad zieloną, huczącą otchłanią, sam pośród lodowatego, kipiącego sztormem morza. Sam wśród słonego wichru smagającego sztywne, pokryte skorupą soli ubranie. Wokół mnie sterczą filigranowe przejrzystekły z czegoś, co nie do końca jest lodem, a jednak się topi..."

Sławomir Mrożek "Szuler"

Zgadza się to ta Pani.

Polska pisarka fantasy, założycielka wydawnictwa. Mediewistka.

Właśnie słucham "W kanałach Lwowa". Swoją drogę chyba należałoby w tytule audiobooka napisać to z dużej litery. Super sprawa. Pozdrawiam serdecznie.

Opowiadanie Romualda Pawlaka rozgrywające się w sosnowieckiej scenerii (lutowy numer SFFH). Miodzio.

Ja jestem po Informacji Naukowej i Bibliotekoznawstwie. Ale juz trochę minęło od tego czasu ;). Kierunek wymagający, zwłaszcza jesli chodzi o takie rzeczy jak formalne i rzeczowe opracowanie zbiorów. Dzis fajnie bo mocno zinformatyzowany. No i trzeba wziąć pod uwagę co potem - zarobki w większości przypadków dość marne. No ale są dwa wyjścia - iść w doktorat, lub spróbować się dostać, do firm pro...

"Prawdę powiedziawszy, podczas lat spędzonych na Przełęczy Zdechłej Krowy nie raz i nie dwa przemknłęo zbójcy przez głowę, że na ostatek zawiśnie na stryku. Spodziewał się jednak, że nastąpi to ze stosowną ceremonią, z werblistami, eskortą, obwieszczeniami na murach - słowem, że będzie umierał, jak przystoi zbójowi o jego pozycji i sławie".

"Histeria". Świetna komedia w angielskim starym, dobrym stylu. Dżentelmeni, damy i problem "macicy", który trzeba jakoś rozwiązać. No i się udało. Salwy śmiechu niewymuszone. To się ogląda.

"Łazienka" Jean-Philippe Toussaint

A ja tam lubię miłosne potyczki Geralta. Można sporo się dowiedzieć o nim samym zwłaszcza, że jego wybranka nie daje sobie w kasze dmuchać.

Obawiam się, że i "Władca" się nie spodoba w takim razie, bo to archetypiczne fantasy.

No właśnie też mam mieszane uczucia. Ale mam nadzieję, że chyba coś jeszcze zaskoczy.

I rozmowa zamarła. Już żadnych wniosków, przemysleń, rozważań? Feldmarszałek Duda mógłby to skomentowac niepochlebnie ;)

No właśnie, bo co czytelnik to inny punkt widzenia.

No to jutro kończy się termin i zaczynamy wspólną dyskusję wszystkich czytelników "Ostatniego Życzenia".

A przy okazji korzysta z uciech zycia. Bo Renfri, w końcu była księżniczką. I ten dotyk batystu.

W Blaviken każda strona miała swoje racje - Geralt, Renfri, Stregebor - tylko, że niestety, były to racje, nie do pogodzenia. A Geralt rozwiązał sprawę zdecydowanie i w sposób ostateczny. Ściągnął na siebie gniew, ale przez jego wybór, nie doszło do większego rozlewu krwi. Po prostu skuteczny do bólu.

No tak bez i agrest. Bez wątpienia słodka Yenna. Choc ja tam wolę Triss Merigold.

No jego ksywa - to chodziło o liczbę dusz na jego sumieniu. Zreszta cała banda Renfri, to były barwne postacie. Zresztą ja mam sentyment do tych stojących po "złej stronie mocy". Bo np. w sadze jedną z moich postaci jest Bonhart. A to nie był dobry człowiek.

No a propos "Piętnastki" jego pseudonim, też jest świetnie wyjaśniony. A nie wziął on się od dobrych uczynków, oj nie.

Ha i tu jest problem - niby powinien to być Geralt. Ale ja sympatią w tym tomiku pałam do Renfri. Ma dziewucha ikrę.

No to były siermiężne czasy i "Fantastyka" spod lady.
A odpowiadając na pytania:
Ad. 1 - trudny wybór, ale stawiam na "Mniejsze zło"
Ad. 2 - walka Geralta z bandą Renfri w Blaviken
Ad. 3 - bez dwóch zdań - "Myśmy są porządni złodzieje, nie jacyś polityczni. Myśmy się na władzę nie zamachiwali. Myśmy ino kradli." - loch w "Ostatnim życzeniu"

Właśnie słucham "Sen o Victorii" Ryśka Riedla. Miłego dnia wszystkim życzę. Sie macie ludzie :)