Rosyjscy pisarze science fiction, bracia, piszący wspólnie i krytycy fantastyki.
Braci Strugackich zalicza się do klasyków światowej fantastyki. Zdobyli ogromną popularność zarówno w swej ojczyźnie, jak i poza jej granicami.
Strugaccy przyszli na świat w inteligenckiej rodzinie pochodzenia żydowskiego, ich dzieciństwo upłynęło pod znakiem wojny, Boris został ewakuowany z blokady Leningradu. Arkadij tymczasem ukończył Aktiubińską Szkołę Artyleryjską, a następnie japonistykę, również na wojskowej uczelni. Do 1955 r. służył w armii na Dalekim Wschodzie, później pracował w wydawnictwach w stolicy. Boris, po ukończeniu astronomii na leningradzkim uniwersytecie, pracował w obserwatorium.
Ogromna większość utworów, które wyszły spod piór braci Strugackich, jest ich wspólnym dziełem. Na pracy literackiej skupili się oni w końcu lat pięćdziesiątych, oficjalne uznanie – łączące się z możliwością druku w prestiżowych pismach literackich, czy też tworzenia scenariuszy do filmów na podstawie swych utworów – zdobyli dopiero na przełomie lat siedemdziesiątych i osiemdziesiątych.
Twórczość Strugackich pod wieloma względami wyróżniała się na tle całości literatury fantastycznej powstającej w ZSRR. Bohaterowie tworzeni przez nich byli ludźmi z krwi i kości, z wszelkimi ludzkimi słabościami, wątpliwościami, lękami. Kosmos przedstawiony przez nich jest dla człowieka zagadką, próby jego poznawania to nie spektakularne, pełne sukcesów misje – droga do odkrycia choć skrawka prawdy o świecie gwiazd jest dla człowieka trudna, niebezpieczna i nie sposób poruszać się po niej szybko.
W swej prozie Strugaccy stawiają stopniowo coraz więcej pytań, między innymi o dobro i zło, o naturę człowieka, o granice ludzkiego poznania, tak w zakresie wiedzy o otaczającym świecie, jak i samowiedzy. Poruszają problemy etyki, odpowiedzialności władzy, kierunku rozwoju świata. Kreślone przez nich wizje, początkowo tchnące optymizmem, stają się coraz bardziej złożone, niepokojące, pozbawione prostych rozwiązań i niedopuszczające jednoznacznych interpretacji.
Kolejne wznowienia utworów braci Strugackich świadczą o ich nieustającej popularności. Niektóre dzieła doczekały się ekranizacji, np. Piknik na skraju drogi stał się inspiracją filmu Andrieja Tarkowskiego Stalker (Strugaccy byli współautorami scenariusza), a także gry komputerowej S.T.A.L.K.E.R. Podobnie w oparciu o Trudno być bogiem powstała gra oraz film o tym samym tytule.
Na podstawie książki Miliard lat przed końcem świata w 1988 roku Aleksander Sokurow nakręcił film Dni zaćmienia.
Twórczość braci nie tylko zyskała uznanie czytelników nurtu science fiction, ale i wpisała się do historii światowej literatury.