Miliard lat przed końcem świata

Znakomita książka zarówno ze względu na idee zawarte w treści, niejednoznaczność interpretacyjną, skomplikowane przesłanie i wykonanie. Nie sądzę bym był w stanie odgadnąć wszystkie warstwy znaczeń ukrytych w tekście. Powieść prawie w niczym nie przypomina tego czego zwykle spodziewamy się po utworach SF, chociaż bohaterami są naukowcy z czasów radzieckich (znakomicie, realistycznie opisanych - obawiam się jednak, że żeby to docenić trzeba chociaż trochę pamiętać tamte czasy), którzy nagle i niemal równocześnie zaczynają mieć problemy z koncentracją. Nieustająco ktoś im przeszkadza, dzwonią telefony, odwiedzają ich dostawcy z licznymi butelkami wódki, przyjeżdżają w niespodziewane odwiedziny rzekome znajome żon, szefowie nakazują zmianę tematów badań, z nieba spadają im propozycje zmiany zatrudnienia, tłumnie najeżdżają wszystkie byłe miłości a osobnicy podający za przedstawicieli obcych cywilizacji i tajemnych organizacji grożą interwencją jeśli nie przerwą badań. Zatapiane w alkoholu i herbacie próby znalezienia wyjaśnienia prowadzą do zaskakującej teorii o wszechświecie dążącym do zachowania równowagi, która przy okazji wyjaśnia też paradoks Fermiego i zjawisko silentium universi. Czy jest prawdziwa? Czy może jednak obcy próbują powstrzymać ziemskich naukowców przed ważnymi odkryciami? A może to wszystko bez znaczenia, bo tak naprawdę Strugaccy czynią w treści aluzje do klęski radzieckiej inteligenckiej opozycji w starciu z przemożną siłą systemu? Nie wiem, które wyjaśnien...

hmm.. bardzo filozoficzna powieść. czasem wydaje się być naiwna, ale to tylko pierwsze wrażenie. właściwie sprowadza się do tego, że wiemy, że nic nie wiemy.