Cytaty Piotr Górski

Dodaj cytat
Ubieramy chciwość w maskę altruizmu, z małych świństw robimy akty wielkiego heroizmu.
Naiwność jest grzechem, za który trzeba zapłacić.
- Ufa mi pani?
- Do pewnych granic. Jest pan zawzięty, a ślepa zawziętość bije na głowę wszystkie inne cechy charakteru.
Zawsze zaskakiwało go, jak płaskie są oczy takich ludzi, jak nieciekawe. Zło w prawdziwym życiu jest brzydkie, jedynie w filmach może fascynować.
Gra pan na człowieku jak na instrumencie. Mówi pan głośno, napastliwie, nagle ścisza pan głos i jest współczujący. Jednym słowom pozwala pan wybrzmieć w pełni, inne ledwie pozwala zrozumieć, i mówi pan dalej. Równie sprawnie jak głosem operuje pan ciszą. To rodzaj wirtuozerii.
Majewska z westchnieniem ulgi położyła się na łóżku. Leżała tak zupełnie naga długą chwilę, rozkoszując się gładkością pościeli. Wreszcie spojrzała na Kruka.
- Czemu stoisz?- spytała łagodnie.- Nie wiesz, do czego służy naga kobieta?
Wróciła przeszłość, a wraz z nią dawno uśpione pragnienie. A gdy pragnienie raz wróciło, będzie powracać znowu ze zwielokrotnioną mocą.
- W zamian musi pani tylko kłamać na żądanie?
- Czy ten sposób prowadzenia rozmowy przynosi efekty, czy tylko odstręcza ludzi od pana?
- To zależy.
- Od czego?
- Od tego, czy ci ludzie źle się czują z kłamstwem, do jakiego zostali zmuszeni wbrew swojej woli, czy jest im wszystko jedno.
- Zrobiłeś kurewsko głupią rzecz- rzekł Kruk.- Masz wyjebane na to śledztwo, bo przed oczami cały czas widzisz jej dupę. Ja to rozumiem, dupę ma świetną, też dostaję obłędu, jak ściąga majtki.
Aby znaleźć człowieka, który nie chce być znaleziony, czasem trzeba go najpierw zrozumieć.
U siebie w mieszkaniu Kruk nie zapalał światła. Elektryczna żarówka mogła dać jedynie iluzję blasku człowiekowi, który czuł, że tonie w ciemnościach.
- A kim są ci dobrzy?- spytał Kruk.- Bo wie pan, ostatnio strasznie trudno się połapać.
- Ja jestem zły, a pan dobry.- W głosie Bromskiego pojawiło się coś jakby szyderstwo.- Na pewno tak pan o sobie myśli.
- Myślę o sobie jak o bożym prostaczku.
- Najważniejsze, że nie jak o głupcu.
- Staram się. Sądzi pan, że człowiek głupi może być dobry? Głupota jest formą zła, jeśli nie najwyższą, to najbardziej rozpowszechnioną.
Mając do dyspozycji cały aparat sprawiedliwości państwa, który jest niczym innym jak systemem usankcjonowanej przemocy, on nie ośmielił się z niego skorzystać i stanął naprzeciw Angusa sam. (...) Dla człowieka, który zrobił to co on, każde rozwiązanie zaczynało być do przyjęcia, aby usprawiedliwić przed sobą samym, że nie podało się ręki diabłu na próżno.
Myślę, że są na tym świecie tacy, co zrodzili się nie z kobiety, lecz z diabła.
Rozwaga oznacza spowolnienie działania.
Człowiekowi jest lepiej, gdy go nie ma.
- Takie rzeczy się dzieją. Wystarczy
dwoje nagich ludzi i trochę alkoholu.
Nadawiczyński niespodziewanie się
roześmiał.
- Dokładnie tak. Właśnie tak było. Ani
ona nie kocha mnie, ani ja jej. Ale mamy
dziecko.
- Współczuję - powiedział Kruk,
- Dziękuję
- Współczuję dziecku.
Kobieta ma dwadzieścia sześc lat, pracę w korpo, nowoczesne poglądy, seks jest dla niej potrzebą fizjologiczną, a nie czymś, o czym warto pisać poematy, zresztą ona nie czyta poezji... Ale pojęcie o wystroju wnętrz ma jak dziewczynka meblująca domek dla lalek.
- Czego chcesz, pieniędzy?- mruknął.
Znowu trzasnęła go w twarz. Miała temperament, dlatego do niej przychodził. Lubił jej ciało i tę wewnętrzną dzikośc. Poza tym chyba nic więcej mu się w niej nie podobało, zresztą w niej nie było już nic więcej.
Ludzie mają tendencję do chodzenia po linii najmniejszego oporu. Aby rozwiązać ten problem, stworzono hierarchię służbową. Ci, którzy są wyżej i nie muszą robić brudnej roboty, zlecają ją tym niżej, i dlatego robota w ogóle zostaje wykonana. Tak zawsze było, jest i będzie.
- Noc to szczególna pora: zapadają ciemności, galerie handlowe zamykają bramy, niektórym zdarza się wtedy zajrzeć w głąb duszy i dopada ich przerażenie.
- Mówisz o sobie?
- Mówię ogólnie. Ludzie potrzebują miejsca, gdzie mogliby w takich chwilach pójść.
- Po to wymyślono nocne lokale- powiedział Radek.
- One nie dają nadziei, że miłosierdzie jest także dla skurwysynów.
- Jeśli coś mi grozi, policja nam pomoże? (...)
- U nas są ludzie jak wszędzie. Wielu nie lubi tej roboty, bo za co ją lubić? Nawet jak się przejmują, to tylko w godzinach służby. Idą do domu i zapominają. Przypominają sobie, jak wracają na komendę. - Kruk się uśmiechnął do Brandta.- Za to ja przejmuję się cały czas.
Ludzka pamięć nie jest obiektywnym i niezmiennym rejestrem na dysku. Za każdym razem, gdy odtwarzamy w pamięci wspomnienie, przekształcamy je. Giną nam jedynie szczegóły, pojawiają się inne, bo wyszarpujemy je z otchłani podświadomości albo je wymyślamy, bo chcielibyśmy, by tam były. Korygujemy wspomnienie, bo nie możemy pogodzić się z jego niektórymi aspektami. Zabarwiamy je aktualnym nastrojem, ulegamy sugestiom ludzi, z którymi dzielimy wspomnienie, racjonalizujemy i wierzymy we własne racjonalizacje. Im częściej coś wspominamy, tym większa szansa, że wspomnienie ulegnie wypaczeniu.
Taka więź, świeża i ulotna, czasem zbliża mężczyznę i kobietę. Zbliża ich na chwilę, na tyle, na ile trzeba, a gdy budzą się rano, nie rozumieją, co się właśnie stało i dlaczego to się stało, bo więź jest delikatna i znika.
Wracają rzeczy, które pozostają otwarte. Które krzyczą, ze sprawiedliwości nie stało się zadość.
Kruk przyglądał się mu z powątpiewaniem. Facet spędził dwie dekady, żyjąc dla kogoś, myśląc, że pewnego dnia...
Jeśli naprawdę zdecyduje się odejść, w wieku czterdziestu pięciu lat stanie naprzeciw zżycia sam, powiedzmy nawet, że z pieniędzmi w kieszeni (...) i zacznie popełniać błędy, które powinien popełniać dawno temu.
Odkładał życie na później, a życie zwykło się mścić za taką zniewagę.
Karłowicz sprawiał wrażenie spokojnego człowieka. Ustabilizowanego, cywilizowanego, uprzejmego. I ledwo trzymającego się na nogach, jakby nie spał od wieków.
- Zabójca jest chory- szepnęła Krynicka do Kruka.
- A niby jaką chorobę złapał?
- Jest chory psychicznie. Nikt normalny nie posunąłby się...
- Wystarczy odrobina nienawiści. (...) Dla kogoś, kto ma w sercu zemstę, odrąbać głowę nie musi być trudno. Dla ciebie to makabra, coś chorego. Dla niego coś, co należało zrobić.
- Pani nie ma uczuć? Jest pani służbistką?
- Pani go zmanipulowała. Bywa, że Kruk głupieje, gdy ma przed sobą atrakcyjną kobietę. (...)
- Nieprawda. Komisarz miał wobec mnie pewne podejrzenia, ale stwierdził, że się pomylił.
- Z pewnością się pomylił. Był moim przełożonym, a przez tę pomyłkę stał się moim podwładnym.
-Sprawa jest poważna. Możemy się nawzajem szarpać, ja użyję środków będących w mojej dyspozycji, pani obstawi się prawnikami. Ale niestety nie będę mogła odpuścić. Proszę docenić, że staram się uczynić tę rozmowę jak najmniej bolesną.
© 2007 - 2024 nakanapie.pl