Sortowanie wyświetla mi się odwrotnie - jak wybieram "od ostatnio przeczytanej", to pokazuje pozycje z 1974 roku, a jak "od najstarszej", to te tegoroczne.
Oczywiście! To samo robił, jak w szkole zaczął się rosyjski - czytał mi rosyjskie książki (tłumaczył bezpośrednio, więc czytał po polsku), a potem zostawiał - a ja się męczyłam z bukwami, bo byłam ciekawa. :D
Ojej.... :O To u nas Ojciec był maniakiem czytania, przez te wieczorne posiadówki nauczyłam się czytać mając 5 lat, bo zostawiał książkę w ciekawym miejscu, a ja przecież musiałam wiedzieć, co dalej. :) Ale nawet jak podczytałam, to i tak czekałam na niego i na wieczór. Dzięki Ojcu uwielbiam książki.
Jestem zdecydowanym wzrokowcem i wolę dłużej czytać oczami, niż słuchać, bo w tym przypadku treść mi umyka. Jedyną osobą, której lubiłam słuchać, był mój Ojciec - mieliśmy swój rytuał wieczornego czytania, nawet kiedy już sama doskonale sobie radziłam, to czytanie w jego wykonaniu było przeniesieniem się w świat książki, całkowitym zanurzeniem. Mam dwie książki w formie audiobooków...
No to możemy się pięknie różnić, bo ja trawię tylko "Potop" i pierwszy tom "Pana Wołodyjowskiego" - muszę przyznać, że pisze bardzo plastycznie, ale resztę jego dorobku omijam. "Krzyżacy" też mnie odrzucili, oślepianie Juranda było nie do przyjęcia. Korci mnie trochę "Rodzina Połanieckich", bo to chyba normalniejsza obyczajówka, natomiast wszystkie pozytywistyczne obrazki i te wielkopomne...
Aleście pojechali po moim kochanym "Nad Niemnem"! :) Ja nie znosiłam Żeromskiego i nowelek pozytywistycznych. To dla mnie klasyczne gnioty, cofało mnie od czytania tego. I wielkie "Quo vadis" jak ma zachwycać, kiedy nie zachwyca? Jedyne, co mnie zainteresowało, to Petroniusz.
1. Escape room z rodziną 2. Spacer po Bieszczadach wczas ulewy 3. Obiad w KFC 4. Obiad w Maku 5. Dłużącą się msza a potem odpust przy kościele 6. Cały dzień w nierównej walce z kacem
