Audiobook - opinia?

Ja od czasu do czasu słucham. 
Niestety zły lektor ma wpływ na odbiór u mnie i odwrotnie dobry ratuje książkę. Zauważyłam, że w wielu przypadkach potem przy pisaniu opinii zaznaczałam, że denerwował mnie głos danego bohatera. Ostatnio więc zrezygnowałam z audiobooków, chyba, że robię coś co wymaga ode mnie wyłączenia rąk z trzymania książki czy czytnika i wtedy w tle słucham.
Co do Twojego ostatniego pytania - liczę :-)

Ja spróbowałam raz i wiem, że to nie dla mnie. Nie potrafię się skupić, myśli latają i zupełnie nie są związane z treścią słuchanej książki. Dla mnie audiobook to usypiacz i jako taki sprawdza się znakomicie 😂
Nie mówię audiobookom Nie, bo każda forma kontaktu z literaturą jest dobra. Nie zarzekam się również, że nigdy więcej nie sięgnę po tę formę przekazu. Jeśli oczy nie dadzą już rady czytać, uszy będą słuchać. To na pewno. Może zacznę już kolekcjonować z myślą o przyszłości?  😁

Są audio i audio - jedne to tylko przeczytane książki a drugie to prawie słuchowiska. Ja słucham tych pierwszych, chyba już od trzech lat. Miałam wielkie opory przed sięgnięciem po audiobooki bo zdecydowanie nie jestem słuchowcem (nie rozpoznaję ludzi po głosie, z trudem wyłapuję słowa w piosenkach, nawet polskich czasami). Niemniej przy wykonywaniu czynności powtarzalnych typu prasowanie lub spacery z psem żal mi było czasu kiedy mózg nie miał zajęcia. Zaczęłam słuchać powieści, bo to najłatwiejsze było dla mnie. Wydaje mi się, że nie przyswajam 100% treści ale w przypadku beletrystyki nie miało to znaczenia. Zawsze orientowałam się co, kto, z kim, gdzie i jak. Teraz słucham więcej niż czytam wzrokowo. W przypadku książek popularno-naukowych straty w przyswajaniu treści są większe ale z kolei dzięki dostępowi do Storytel mam możliwość słuchania nowości po angielsku, jeszcze przed ukazaniem się polskiego tłumaczenia. Niestety ten usługodawca ma dość ograniczoną ofertę po polsku (zwłaszcza w kategoriach mnie interesujących).
Podsumowując, ja, łamaga słuchowa, daję radę :) i polecam.

Mam podobnie. Audiobooki skracają mi podróże, słucham też książek kiedy ćwiczę  czyli też podczas wykonywania automatycznych czynności. Słucham lekkich powieści, nie wymagających ode mnie pełnego skupienia  i najczęściej zwiększam tempo nagrania do 1.2. Bardzo  irytuje mnie gdy aktor czytający książkę za bardzo się wyczuwa narzucając tym samym interpretację tekstu (Leszek Filipowicz jest w tym najlepszy/najgorszy każda postać kobieca brzmi w jego wykonaniu jakby była upośledzona umysłowo). Oprócz książek ostatnio modne zrobiły się superprodukcje słucham w audiotece Animę i jestem zachwycony (scenariusz napisany stricte pod słuchowisko jak Matysiakowie :))

Ja nie lubię bo czytam szybciej niż lektor,  próbowałam audio ale nie idzie. Bo zanim on przeczyta jeden akapit to mi już myśli uciekają gdzie indziej i zapominam co przed chwilą było.  A z kolei jak przyspieszyć to głupio brzmi.

Czytanie kwestii kobiecych przez lektorów to często porażka. Jakoś tak wychodzi im piskliwy ton albo cieniusi i cichusi. Wymiękam wtedy. Z drugiej strony lektorki nie mają problemów z męskimi postaciami, chociaż zdarza im się czytać z egzaltacją i wtedy tez wymiękam. Jednak audiobook to nie jest czysta treść. Podobnie jak wydanie w przypadku książki drukowanej potrafi dodać lub ująć wartości.

Jestem zdecydowanym wzrokowcem i wolę dłużej czytać oczami, niż słuchać, bo w tym przypadku treść mi umyka. 
Jedyną osobą, której lubiłam słuchać, był mój Ojciec - mieliśmy swój rytuał wieczornego czytania, nawet kiedy już sama doskonale sobie radziłam, to czytanie w jego wykonaniu było przeniesieniem się w świat książki, całkowitym zanurzeniem.  
Mam dwie książki w formie audiobooków, ale jakoś nie mogę się zebrać, żeby ich posłuchać. Może odstrasza mnie dodatkowo fakt, że to horrory Stefana Dardy? 

Ja już dawno dałem sobie spokój z polskimi audiobookami. U nas w większości przypadków wydawcy skąpią kasy na porządnego lektora, a zawodowi aktorzy dostają za mało, żeby się naprawdę postarać. Zdarzają się wyjątki od tej reguły, rzecz jasna, ale ogólna sytuacja jest raczej dramatyczna. 

A mój stary ściągnął se z Chomika audiobook i został za to ukarany, oto bowiem okazało się, że jakiś użytkownik nagrał sam siebie i udostępnił. Słyszałam kawałek. Normalnie porażka :D

Jak nie mogę zasnąć to słucham często audiobooków, jednak wolę sama czytać. Na pewno fajna opcja dla dzieci albo nawet dla kierowców, każdy kontakt z literatura się liczy. 

Kilka razy skorzystałem - bardzo wiele zależy od aktora lub grona aktorów. Jeśli ktoś czyta książkę jednym ciągiem, monotonnie, bez zmiany barwy w głosie, to odpadam. Dlatego szanuję lektorów, którzy poza dykcją posiadają zdolności operowania tembrem oraz tonacją. Potrafią przyspieszyć lub zwolnić tempo mówienia w zależności od skryptu. 

Słucham coraz częściej. Odkryłam audiobooki przy pracach w ogrodzie  i domowych porządkach 
(nie przepadam za nimi), a słuchając książek szybciej się mi je wykonuje ,czyli łączę przyjemne z pożytecznym. Istotne znaczenie ma dla mnie tembr głosu wykonawcy, tu w czołówce Filip Kosior. Książek w jego wykonaniu słucham "w ciemno" i co ciekawe w wersji papierowej zapewne bym ich nie przecztała. Myślalam , że aktorzy , którzy z racji wykonywanego zawodu i w dużej mierze pracy głosem, powinni też dobrze czytać i z przykrością odkryłam, że tak nie jest. Wspomniany Pan Gosztyła nie pasuje do Cobena ( dwie próby wysłuchania i po kilku rozdziałach przeszłam na wersję papierową) ale już "Okruchy dnia" przeczytał bardzo dobrze. Sądzę , że odbiór audiobooków jest sprawą indywidualną każdegu słuchacza, to co podoba się mnie inni mogą oceniać jako złe wykonanie. To tak jak z oceną książek dla mnie świetna, dla kogoś słaba.

Na Halloween planuję wyłączyć w domu prąd, otworzyć łychę i zapuścić sobie jakiegoś naprawdę dobrego horror-audiobooka. Ktoś coś?

Żeby nie być gołosłownym: