Małpilla

Historia jest naginana każdego dnia. Nawet teraz, w tej chwili. Przyszło mi akurat do głowy bo rozmawiałam ze znajomą na temat ostatnich wydarzeń z krefeldzkiego zoo. I wiecie co?  Polskie tabloidy nie mówią tego co ja sobie oglądam w niemieckich wiadomościach.  Dlatego nie oceniam zgodności z historią bo to dość miałka sprawa jest. 

Wtedy to na pewno nie chciałabym prasować.

W nocy ze śmietnika dobiega dziki wrzask i  rytmiczne walenie a ty właśnie idziesz z worem odpadków.  Co robisz? 

Kmicic

Ja nie miałam wyjścia,  jak byłam chora to ojciec targal do mojego łóżka krzesło,  zakładał okulary i czytał mi Trylogię.  

Poza tym chrześcijaństwo musi tam być wyidealizowane bo to przecież jego początki są.  Ja w ogóle lubię takie sandalowe historie, w sumie żeby nie Quo Vadis to nigdy bym nie zrozumiała tego dzikiego gonu do kościołów i na procesje czy inne roraty.  A, i  uwielbiam sienkiewiczowska prozę. 

To ja jestem nienormalna bo przysięgam że Quo Vadis czytałam z wypiekami na twarzy.  Ale może już tak jest jak tata czyta pięcioletniemu dziecku Sienkiewicza.  

Nie opowiadaj,  fajne jest Quo Vadis,  ta naga Ligia na grzbiecie byka i w ogóle!  Tyle mitologii chrześcijańskiej,  ja uwielbiam! 

Ale zesta mnie wszyscy olali,  przecież byłam pierwsza z mszą!  Teraz to się zamknę w sobie i poplacze!

Świetna książka 

Przy śmietniku

Z języczkiem 

Ptasia

Cholerny pech

Rajtuzki

Luczywo 

Granit

Numerowi 6 stanowcze nie!
1. Wyjazd do Zakopanego samochodem tam i z powrotem
2. Escape room z rodziną
3. Spacer po Bieszczadach wczas ulewy
4. Obiad w KFC
5. Obiad w Maku
7. Siedzenie w domu i oglądanie tv przez 16 godzin non stop
8. Wizyta u wujka i cioci
9. Cały dzień w nierównej walce z kacem

Memento  (nolanowskie)

Kac ( jak u teściów to masywny)

Pierdzialka (tak go nazywalysmy z koleżanką)

Kopyta

Słodkie? 

Na pewno bardzo blade.

Nasza była w sumie jeszcze lepsza. Bo jak byliśmy z lekturami do przodu, a byliśmy zazwyczaj,  to nam wymyslala lektury dodatkowe, wybieralismy sobie z listy którą przygotowywała i musieliśmy je opracowywać poza programem a jednak obowiązkowo.  Dziś mnie to cieszy,  bo na przykład w ten sposób poznałam twórczość Borisa Viana i eseje Umberto Eco.