“- Naukowcy! - Piątek wyrzucił z siebie to słowo prawie z pogardą. - Jak twierdzą, że nic nie ma po śmierci, to niech szukają dalej.”

“- Czekaj – poprosił. - Myślisz, że tak łatwo opowiadać o swojej przeszłości komuś, kto przez nią stracił przyszłość?”

“- Wiesz – powiedział – czasami trzeba się bać i nie wierzyć w swoje szczęście, a mimo wszystko próbować. Nie da się przygotować na wszystko ani być zbyt ostrożnym.”

“„- Boisz się mnie? - spytał z wyższością. (…)
- Czuję do ciebie wstręt – odparła bez emocji. - Twoim zdaniem to to samo co strach?””

“„- Powiedz mi, jak wiele nienormalnych rzeczy ostatnio widziałaś? - spytał. - Nadal uważasz, że świat dzieli się na to, co normalne i na to, co dziwne? Może po prostu jesteś… niezwyczajna? To źle?””

“„Bardziej martwiło ją to, że w zasadzie między słowami Isel zdawała się mówić: „Tak, jesteś nienormalna”. I że mogła mieć rację.””

“Jestem we właściwym miejscu. Tu, we własnym ciele, w tym domu, na tej planecie.”

“Los ciężko mnie doświadczył, zwłaszcza że nie byłam przygotowana na to, co mi szykował. Lecz dzięki temu nauczyłam się, że aby wyjść z trudnej sytuacji, trzeba jak najlepiej poznać siebie.”

“Wszyscy boimy się samotności. Ja nauczyłam się funkcjonowania jedynie w swoim towarzystwie i okazało się to wielkim darem, który sama sobie sprawiłam. Choć nie rozkoszowałam się samotnym spędzaniem czasu, jakoś dawałam sobie radę. Nie bałam się.”

“Sens monogamii polega na tym, że w zamian za energię, którą drugi człowiek decyduje się poświęcić wyłącznie tobie, rezerwujesz dla niego wyjątkowe miejsce w swoim życiu, którego nie może zająć nikt inny. Kiedy pojawia się kolejna osoba, tracisz swoją uświęconą pozycję.”

“Gdybym przy drugim człowieku nie czuła tego lęku i bólu, tego uwierającego niepokoju, skąd mogłabym wiedzieć, że go kocham?”

“Przez pięćdziesiąt lat wiele dokonałam, ale w rzeczywistości niewiele doświadczyłam, bo przez większość czasu byłam trochę nieobecna - obawiałam się żyć w zgodzie ze sobą, przekonana, że nie zasługuję na dobre rzeczy, które mnie spotykają, i skupiona na gorączkowych próbach naprawienia wszystko, co złe.”

“Ingrid żałowała, że nie wybuchnęła płaczem wcześniej, bo teraz, kiedy nikt jej nie widział, było już za późno.”

“Ingrid chciała się dowiedzieć, jak ma to rozumieć, jakby pragnęła jeszcze raz usłyszeć, że samotność jest coś warta, ale po jej twarzy przesunął się cień, to Lars podszedł do nich bezszelestnie, zasłaniając słońce.”

“Maria podniosła się na łokciach i powiedziała, że dzieci to nie coś, co się ma, lecz coś co się dostaje, są darem. Ingrid spytała więc, dlaczego niektórzy je dostają, a inni nie, chociaż coś powiadało jej, że powinna milczeć.”

“Ale cisza na wyspie jest niczym. Nikt o niej nie mówi, nikt o niej nie pamięta ani nie nazywa, bez względu na to, jak mocno ją przeżywają. Jest jak maleńka szparka, przez którą mogą zobaczyć śmierć jeszcze za życia.”

“(...) i nie rozumie, że jeśli już raz zamieszkało się na wyspie, to nie można się z niej wydostać, że wyspa wszystkimi swoimi siłami trzyma to, co do niej należy.”

“Czym zawiniłam, że los każe mi przeżywać to piekło po raz drugi? ”

“Nie zrozumiałem tego od razu, ale książki nie zawsze oznaczają emancypację, mogą też oznaczać rozstanie. Burzą mury, to prawda, ale również je wznoszą. Częściej niżby się wydawało mi, ranią, łamią i zabijają. ”

“Historia sztuki to historia przekraczania granic. ”

“- Gdyby reinkarnacja istniała, chciałby Pan stać się małą rośliną, drzewem czy zwierzęciem?
- Chciałbym stać się psem, bo psy są często bardziej ludzkie od ludzi. ”

“Są takie tajemnice, o których nie mówi się nawet szeptem. ”

“Wiesz co, zawsze mi się wydawało, że w byciu matka najtrudniejsze jest to, żeby Cię chronić. Teraz widzę, że się myliłam. Najtrudniej jest odpuścić. ”

“Co więcej, powiedziałbym, że poszukiwanie prawdy nawet kosztem wielkich osobistych poświęceń stanowi definicję heroizmu. ”