Niewidzialni

"Niewidzialni" to historia rodziny Barrøy żyjącej na małej norweskiej wyspie zgodzie z rytmem natury i pogody. Powieść opisuje ich codzienne życie, rozterki, walkę z naturą i problemy na przestrzeni lat. Dla nich ten mały skrawek lądu gdzieś na krańcu świata jest wszystkim. Całość została napisana pięknym językiem, który wprost urzeka. Mimo iż z pozoru niewiele się w niej dzieje to dzieje się dużo. Książka, co sugeruje sam jej tytuł opowiada o ludziach, którzy są tak zwyczajni, że aż niewidzialni, zlani z masą innych podobnych im ludzi. Powieść pozwala odpocząć, skupiając się na opisach, rozważaniach poszczególnych bohaterów i ich postępowaniu. Jest to również piękny obraz relacji ludzkich tak samo surowych i oszczędnych jak ich codzienne życie. Klimat powieści mnie oczarował, a całość pozwala nabrać dystansu do dzisiejszego świata, żeby zrozumieć, co jest w życiu ważne. To także uniwersalna opowieść o pracy, przyrodzie, postępie, ujarzmianiu świata i miłości rodzinnej. Można w tę historię wejść i czuć się w niej świetnie ale jestem pewna, że część czytelników będzie powieścią znużona. Jak dla mnie rewelacja.

Trochę zmylił mnie i odstraszył napis na książce: „Nikt nie może opuścić wyspy…” Jednak przekonałam się, że jest to wspaniała norweska saga opowiadająca o mieszkańcach małej wyspy. Wyspa jest tak mała, taka że może utrzymać tylko jedną rodzinę. Wyspa ta jest jakby małym kosmosem dla tej ciężko pracującej rodziny , gdzie dzieci muszą bardzo szybko dorastać. Czy jednak jest ktoś, kto tę wyspę chce opuścić? Nostalgiczna i prosta historia o życiu napisana pięknym językiem. Jest to powieść uniwersalna , pokazującą niby zwyczajne życie, wypełnione ciężką pracą, chwilami tragicznymi, ale i radosnymi, Czy jednak na pewno zwyczajne? Opowiada o sile rodziny i jej wzajemnym oddaniu. Niby akcja toczy się wolni, jednak nie sposób się od niej oderwać.
Gorąco polecam.

„Niewidzialni” Roya Jacobsena to pierwszy tom cyklu o mieszkańcach wyspy Barrøy. To też pierwsza książka, która po 28 latach przerwy ukazała się pod szyldem Serii Dzieł Pisarzy Skandynawskich Wydawnictwa Poznańskiego.
Jest to historia o małej rodzinie zamieszkującej małą norweską wyspę, która jest na tyle nieistotna, że nawet nie zawija tam prom przywożący i odbierający mleko, a która jednak dla rodziny Ingrid stanowi wszystko. To ich świat, ich wszechświat, ich życie. Toczące się w zgodzie z naturą, w rytmie pór roku, pełne pielęgnowania zwierząt, zaplatania sieci rybackich i wykopywania torfu na opał. Mam wrażenie, że „Niewidzialni” to taki wstęp, początek historii, zapoznanie z bohaterami i wyspą, rytmem ich życia i sposobem myślenia. To też początek życia Ingrid, dziewczyna w tym tomie z małego dziecka przeradza się w zaradną, dorosłą młodą kobietę, zdolną do podejmowania decyzji nie tylko za siebie, ale i całą rodzinę. To powieść napisana prostymi słowami, które jednak po złożeniu ukazują głębię i sens życia. To coś nasuwającego na myśl „Małego księcia” - tu jednak mamy jeden osobny świat, jedną planetę. To powieść spokojna, statyczna, dająca czytelnikowi wytchnienie i spokój ducha. Ja skończyłam jej lekturę wczoraj, dzisiaj już za nią tęsknię. Na pewno niedługo powrócę na wyspę Barrøy!

Roy Jacobsen jest jednym z moich ulubionych skandynawskich pisarzy - świat przez niego kreowany jest surowy, jednak właśnie na tym polega jego piękno i uniwersalność!
•
„Niewidzialni” to opowieść o rodzinie Barrøy, która żyje na malutkiej wysepce; tak małej, że mieści się tam tylko jedna rodzina i kilka zwierząt.
Życie na Barrøy jest do bólu powtarzalne - nudna i trudna codzienność sprowadza się do dbania o inwentarz, drobne domowe porządki, naprawy sieci i codzienne połowy. Nowinki techniczne są niechętnie przyjmowane, a wszelkie spotkania z cywilizacją są z dużą dozą podejrzliwości.
•
Jackobsen stwarza codzienność, która jest ścisłe zależna od natury - pory roku decydują o wszystkim - od częstotliwości połowów, przez rzadkie wizyty w mieście, na wyborze sypialni kończąc.

Styl Autora określiłabym jako oszczędny. Jednocześnie opisy przyrody zawarte w powieści są uderzająco piękne w swojej naturalności. Nie ma tu miejsca na zbędne słowa, tak jak między bohaterami nie ma miejsca na zbędne uczucia. Podglądając (właśnie tak się czułam podczas lektury) życie wyspiarzy byłam zafascynowana swoistą walką, którą codziennie toczą. Wyspa jest ich domem, do którego są silnie przywiązani, ale jest równocześnie jest więzieniem samotności.
•
Cudownie było czytać „Niewidzialnych”! Niespieszne opisy, intymne szczegóły życia bohaterów, potężne sztormy i powolne zachodu słońca sprawiły, że niechętnie odłożyłam tę książkę na półkę.
Uwielbiam, po pros...

Kolejna świetna książka z serii Dzieł Pisarzy Skandynawskich! Muszę przyznać, że opis fabuły z okładki niezbyt zachęcił mnie do lektury, powieść jest o wiele lepsza, głębsza i skłaniająca do refleksji.

Roy Jacobsen przedstawia historię rodziny Barrøy zamieszkującej małą wyspę. Choć nie są ludźmi bogatymi – można nawet powiedzieć, że ocierają się o biedę – ich zmagania z surową i nieraz okrutną przyrodą oraz żywiołami nadają ich egzystencji rysu szlachetności.

Rodzina Barrøy nie należy też do ludzi przesadnie wyedukowanych. Rozumieją jednak prawa natury, są głęboko moralni i to życie uczy ich przetrwania. Nie buntują się przeciwko niesprawiedliwości losu, tylko przyjmują go i starają się dostosować do nowych warunków.

„Niewidzialni” to piękna, ale zarazem dojmująco smutna książka ucząca pokory i tolerancji. Z pewnością sięgnę po kolejny tom!

Roy Jacobsen "Niewidzialni"⁣
⁣
Zmobilizowana tym, że 2 września będzie miała swoją premierę 3 część historii rodziny Barroy sięgnęłam po pierwszą 🙂⁣
⁣
Kiedyś tam życie na całym świecie toczyło się nieśpiesznie w rytmie pór roku, przyrody, pracy i najprostszych potrzeb, ale mijający czas i rozwój cywilizacyjny zmienił utarte schematy, rozwinął technologię, a wraz z tym potrzeby ludzi wzrosły.⁣
⁣
Gdzieś tam na norweskich wodach jest mała wyspa Barroy, na której od pokoleń żyje jedna rodzina. Otoczona zimnym morzem, poddana żywiołom surowym i szorstkim, nie znającym kompromisu, ma ustalony rytm w zgodzie z naturą.⁣
To w jej rytmie rodzą się i umierają mieszkańcy z dala od nowoczesności i pośpiechu. Przyjmują z pokorą to, co oferuje im wyspa i żyją tak od pokoleń.⁣
Nie planują zmian, a na wszelkiego rodzaju nowinki techniczne patrzą krytycznie. "Przywództwo" jest w ręku mężczyzn. ⁣
Z czasem, gdy rośnie nowe pokolenie muszą i tutaj nastąpić zmiany.⁣
Ich zapalnikiem staje się Ingrid, która jako pierwsza zdobywa się na to, by negować rodzinne tradycje, podważa przywództwo i ma odwagę by chcieć opuścić wyspę na stałe i żyć inaczej, po swojemu, wśród innych ludzi.⁣
Czy jej upór wystarczy? Czy jej się uda?⁣
⁣
To spokojna opowieść o z pozoru niewidzialnej rodzinie i jej zespoleniu z naturą. Dzięki temu, że autor osadził fabułę na niewielkiej przestrzeni, w niemalże zamkniętej społeczności zyskuje ona dodatkowy wydźwięk.⁣
Mimo,...