Długo zastanawiałam się czy dodawać tutaj ten tekst, czy może na zawsze zamknąć go na dnie szuflady.

Czytając wpis na blogu @Possi przekonałam się, że od tematu nie da się uciec i jest on wszechobecny.  

Te straszne słowa stały się jednak naszą rzeczywistością, czy tego chcemy czy nie i musimy się z tym pogodzić. 

Dzielę się więc z Wami wierszem trudnym, który powstał pod wpływem impulsu. Nie jest on optymistyczny, ale mało optymistyczne są również czasy, w których przyszło nam żyć…

„Wojna wojna wojna”

Wojna, wojna, wojna

Słowo to wszystkich ludzi przeraża

Do niedawna wydawać by się mogło, że tylko w podręcznikach do historii już się pojawia

Wojna wojna wojna

Wykrzyczał z mocą jeden szaleniec

I wysłał swoich żołnierzy tylko na „szkolenie”

Wojna wojna wojna

Czy przeszłość niczego nas nie nauczyła?

Czy nie wystarczy że naszych przodków walka o wolność naznaczyła?

Wojna wojna wojna

Ciągle ta myśl się po głowie kołacze

Sprawia, że niejedno ludzkie serce za bliskimi płacze

Wojna wojna wojna

Niechlubna historia kolejne karty na naszych oczach zapisuje

Drogę pokojowi, wolności i miłości tarasuje.