Żołnierskie serce recenzja

Piotra Walczaka poznajemy, gdy jego życie znajduje się na skraju. Jedyne o czym marzy - o ile może mieć jeszcze jakieś marzenia - to uciec tam, gdzie nikt go nie ropozna. Piotr, bardziej znany jako Kwazi, powrócił z misji w Afganistanie w cieniu skandalu i z syndromem PTSD. Mówią o nim wszystkie media w kraju.

Walczak nigdy nie chciał iść do wojska, a tym bardziej nie planował zostać żołnierzem zawodowym. Jednakże często nie mamy wpływu na to, jak potoczą się nasze losy. Czasami czyjaś jedna decyzja zmienia całe nasze życie. A Piotrowi nie tylko w wojsku nie było łatwo, swoją ksywkę też dostał nieprzypadkowo...

Pewnego dnia stawia wszystko na jedną kartę i wyjeżdża do małego miasteczka - Sielna, gdzie stoi kamienica, którą odziedziczył po swoim dziadku.

Życie zdążyło już boleśnie doświadczyć Emilię, pomimo jej młodego wieku. Mając kilkanaście lat bezradna dziewczyna, nie mogąc znieść dłużej swojego losu, zabrała młodsze rodzeństwo z domu i poszła szukać pomocy. Tak trafili razem do domu dziecka...

Obecie Emilia stanowi dla siostry i brata rodzinnę zastępczą. Dzięki zgodzie zmarłego właściciela mieszkają w opuszczonej teraz kamiennicy, o którą nie upomniał się jeszcze prawowity spadkobierca. Ich życie wywraca się do góry nogami wraz z pojawieniem się Piotra - nowego właściciela...

"Żołnierskie serce" to historia trudna, momentami bardzo bolesna, ale równocześnie nie odbierająca całkowicie nadziei na lepsze jutro. Pomimo poruszania ciężkich tematów, książkę czyta się bardzo łatwo.

Historię bohaterów poznajemy z punktu widzenia narratora trzecioosobowego. Osobiście wolę książki napisane w pierwszej osobie, ale akurat w tym przypadku taka narracja ma swoje plusy. Poznajemy różne zdarzenia z przeszłości z punktu widzenia różnych osób, co niewątpliwie pozwala na lepsze poznanie sytuacji, w jakiej obecnie znajdują się głowni bohaterowie.

"Żołnierskie serce" to książka kompletna, dobrze przemyślana i napisana z rozmysłem. Widać, że autor poświęcił sporo czasu na research i dopieszczenie szczegółów. Jest to moje drugie spotkanie z twórczością autora i z pewnością nie będzie ostatnie (choć aktualnie muszę sobie przeczytać coś lżejszego 😉).
Polecam.