Powódź recenzja

Lubię, gdy ludzie piszą do mnie: "Czytałaś?.. Co o tym sądzisz?.. Napiszesz recenzję?", bo wtedy mogę przeczytać coś, na co bym pewnie nigdy nie zwróciła uwagi i mogę wdać się w ciekawią dyskusję. Chociaż przeważnie są to kryminały lub romanse z (nie) zwykłego wydawnictwa, to wszystko dla was.

"Powódź" autorstwa Pawła Fleszara nie jest długą książką. Lekko ponad 200 stron można spokojnie i z przyjemnością przeczytać w jeden wieczór. Osoba, która mnie poprosiła o recenzję zapewniała, że jest to oryginalna powieść i takiego dzieła nie było na runku już od 20 lat!!! Ja wyzwaniom nie odmawiam.

Pewnej nocy czterdziestoletni Jakub wyskakuje z dziewiątego piętra wieżowca w Krakowie. Zostawia list pożegnalny ze zdjęciem pięknej dziewczyny. „Zły człowiek zabrał Zuzę i odtąd moje życie straciło sens”. Pojawia się tysiące pytań i brak jakiejkolwiek odpowiedzi. Śledztwem zajmuje się Krzysztof - przyjaciel z dzieciństwa Kuby. Kris jest zawodowym żołnierzem, ale daleko mu do typowego bohatera, który samotnie stawia czoło złemu światu – kiepsko strzela, ma nadciśnienie i początki nadwagi, a w całej sprawie pomaga mu para nastolatków.

Bardzo podoba mi się układ książki, gdzie rozdziały rozpoczyna kartka z kalendarza oraz "wycinki" z gazet lub "zrzuty" z forów internetowych. Osobiście lubię takie dodatki w książkach. Wystarczy wstawić cytat, kawałek tekstu piosenki czy obraz co kilka stron i od razu milej się czyta.

Nie byłabym sobą, gdybym nie zwróciła uwagi na stylistykę. "Kibel" zapewne ma jakiś wygłos w wypowiedzi, ale potoczny język zawarty w opisach do mnie nie przemawia i w odczuciu umniejsza to książce. Całe szczęście takich kwiatków w powieści nie ma za wiele. Jeżeli chodzi o całość stanowczo nie umieściłabym tej historii ściśle w kryminale. Więcej tu nawiązań do stosunków międzyludzkich niż samego śledztwa. Takie życie detektywa od kuchni. Nie jest zła, ale nie jest też specjalnie ambitna. Dobra na zimowe i letnie wieczory, aby dobrze spędzić czas. Idealna, żeby zrobić z niej serial czy film, ale daleko jej do książek, które cenię na tyle, aby dać im 5. Jednakże 4 (dobrze spędzony czas) jest nie małą oceną i potwierdzam takiej książki na polskim rynku kryminału od dawna nie było, co jest miłą odmianą dla dobrze znanych nam autorów.

Jeżeli chcecie przekonać się o nietypowości tej książki, kliknijcie TUTAJ i przeczytaj jej fragment.