Wyznaję recenzja

Zło i sztuka

WYBÓR REDAKCJI TYLKO U NAS
Autor: @Renax ·1 minuta
2020-04-28
3 komentarze
18 Polubień
Bardzo lubię tę wspaniałą książkę, jak i większość powieści tego autora. To wybitny autor. Cenię go zarówno za formę, bardzo ciekawą, złożoną, o której można dużo pisać. Treść książki - bardzo wciągająca. Do 24 strony nudziłam się. Fabuła tej powieści jest nielinearna czasowo i przestrzennie, od średniowiecza do współczesności. Kończy się tak mocno, jak zaczyna i trzeba powiedzieć, że jest arcyciekawa. Akcja, postacie, ich przeżycia, uczucia, wszelkie inne postacie, wątki i cała misterna siatka zdarzeń wciągnęła mnie do końca. Książka jest długa i czyta się ją kilka dni, ale myśli się o niej ciągle. W książce jest taka dyskusja Adriana i Bernata o roli sztuki. Czy ważna jest jej forma czy oddziaływanie na czytelnika. Adrian stoi za stanowiskiem autentyczności sztuki, jej prawdy i oddziaływania na odbiorcę. "Wyznaję' oddziałuje. Po skończeniu można długo zastanawiać się nad postaciami i nad uniwersalnymi prawdami, które porusza autor. Niesamowita książka. Po przeczytaniu spędziłam jeszcze spędzić jeden dzień na śledzeniu odnośników malarskich, muzycznych i literackich.
Istotne problemy, którymi zajmuje się się ten pisarz to problem dobra i zła i indywidualnej odpowiedzialności za swoje czyny. Lubię powieści współczesne. Jakie znaczenie przypisuję tym zabiegom w tek książce? Moim zdaniem pokazują one, że wszelkie zło uczynione pozostaje, trwa i się powtarza. Tak jak miłość i zdrada. Można stąd wysnuć całą teorię o istnieniu zła. Autor pozostawia to każdemu czytelnikowi.
Tutaj, w tej powieści autor stworzył też niesamowitą powieść ze skrzypcami i muzyką w tle, w kilku planach czasowych, co dodatkowo jest ciekawe fabularnie. Po tej książce przeczytałam inne wydane u nas powieści tego autora i ta wydaje mi się najciekawsza i najlepsza artystycznie. Tylko że ona jest chronologicznie najpóźniejszym i najpełniejszym dziełem Cabre. To w Polsce zaczęto wydawać tego autora 'od końca'. W sumie słusznie, bo jest najlepsza i tym zaciekawiła czytelników. To dzięki 'Wyznaję' Polacy sięgnęli po inne jego powieści tak szeroko.
Wszystkie zachwyty nad tą książką są w pełni uzasadnione.

Moja ocena:

Data przeczytania: 2014-04-14
× 18 Polub, jeżeli recenzja Ci się spodobała!

Gdzie kupić

Księgarnie internetowe
Sprawdzam dostępność...
Ogłoszenia
Dodaj ogłoszenie
2 osoby szukają tej książki
Wyznaję
3 wydania
Wyznaję
Jaume Cabré
8.5/10

„Wielka powieść europejska”, „przełom w literaturze”, „powieść-katedra o idealnych proporcjach i epickim, pełnym kunsztownych detali wykonaniu”, „książka, która przeżyje nas wszystkich”. To trzymające...

Komentarze
@almos
@almos · ponad 4 lata temu
Ta książka jest moim wyrzutem sumienia, od tylu osób, których zdanie cenię, słyszałem o jej wspaniałości, a jakoś nie mogę zacząć czytać... Może po Twojej opinii...
× 3
@Renax
@Renax · ponad 4 lata temu
Z Cabre to ta jest najlepsza. Może Ci się jeszcze spodobać ta o klasztorze.
× 1
@slawomirzielinski007
@slawomirzielinski007 · ponad 3 lata temu
Wszystko się zgadza. Ale ta powieść to przede wszystkim ukazanie w literackiej formie procesu zapadania - czy raczej popadania - w chorobę Alzheimera. To studium przypadku, w moim przekonaniu. Rozpad ludzkiej psychiki, zapominanie wspomnień. Straszne własnie dlatego.
× 1
@Renax
@Renax · ponad 3 lata temu
Tak, w sumie tak. To powieść wielowątkowa i na wiele spraw można w niej zwracać uwagę.
@zuszka60
@zuszka60 · ponad 4 lata temu
Podoba mi się ta recenzja - dobra zachęta do zapoznania się z nie tylko z tą książką, ale i całą twórczością autora
× 1
@Renax
@Renax · ponad 4 lata temu
Tak, nie wszystkie jego powieści są tak frapujące, ale historia Katalonii jest podobna do tej polskiej, więc mamy wspólny temat. No i katololicyzm oraz zmieniająca się rola Kościoła.
× 2
@Antytoksyna
@Antytoksyna · prawie 4 lata temu
Renax, czy wiesz że Hiszpanie nazywają Katalończyków Polakami?
× 1
@Renax
@Renax · prawie 4 lata temu
Nie. To by oznaczało, że się orientują w naszej historii, prawda?
@Antytoksyna
@Antytoksyna · prawie 4 lata temu
Cabre mówi tak:
"Wystarczy powiedzieć, że Hiszpanie nazywają nas Polakami! Niestety nie jest to komplement, a raczej sposób na powiedzenie, że odczuwają w stosunku do nas jakąś obcość, traktują jak cudzoziemców. Ale my patrzymy na to z humorem. W katalońskiej telewizji jest nawet program satyryczny "Polònia" oraz sportowy "Crackòvia". W wielu audycjach na zakończenie pojawia się napis "koniec". Przezywają nas Polakami? To świetnie, bawimy się w te klocki."
× 2
Wyznaję
3 wydania
Wyznaję
Jaume Cabré
8.5/10
„Wielka powieść europejska”, „przełom w literaturze”, „powieść-katedra o idealnych proporcjach i epickim, pełnym kunsztownych detali wykonaniu”, „książka, która przeżyje nas wszystkich”. To trzymające...

Gdzie kupić

Księgarnie internetowe
Sprawdzam dostępność...
Ogłoszenia
Dodaj ogłoszenie
2 osoby szukają tej książki

Zobacz inne recenzje

Do książki Cabré przymierzałem się od dłuższego czasu, bo zewsząd słyszałem entuzjastyczne opinie. Czytałem ją długo, prawie dwa miesiące miałem różne momenty: zaciekawienia, ale też niechęci, znudze...

@almos @almos

Naprawdę wszystko zaczęło się ponad pięćset lat temu, kiedy tamten udręczony mężczyzna postanowił wstąpić do klasztoru Sant Pere del Burgal. " Wyznaję” katalońskiego pisarza Jaume Cabré to powieść ...

@Malwi @Malwi

Pozostałe recenzje @Renax

Nie Mój Alzheimer
Szlachetne zdrowie....

Książka ta jest zbiorem piętnastu wypowiedzi opiekunów, członków rodzin osób chorych na Alzheimera na temat tego jak ta opieka wygląda, jakie są etapy choroby, trudności...

Recenzja książki Nie Mój Alzheimer
Szkolne lifehacki. Kiedy szkoła cię wkurza, a ty chcesz robić to, co kochasz
Poradnik dla zagubionych w życiu uczniów

Książka ta jest świetnie i przystępnie napisanym poradnikiem tzw. coachingowym na temat, co ma robić uczeń, żeby kiedyś robić to, co się lubi i dobrze zarabiać. Ja już z...

Recenzja książki Szkolne lifehacki. Kiedy szkoła cię wkurza, a ty chcesz robić to, co kochasz

Nowe recenzje

Słodycz zapomnienia
Ocalona pamięć
@m_opowiastka:

Powieść ta robi wrażenie piorunujące. Po ostatniej kropce zostaje się bez słowa, w nostalgicznej zadumie i tak trochę z...

Recenzja książki Słodycz zapomnienia
Miłość zostawiłam w getcie
"Miłość zostawiłam w getcie"
@tatiaszaale...:

“Człowieka poznaje się w ekstremalnych sytuacjach.” Świat pogrążony w wojennym chaosie. Niemieckie represje i okrucień...

Recenzja książki Miłość zostawiłam w getcie
Dwór Króla Zorzy
Szukanie zaginionego artefaktu, historia Króles...
@burgundowez...:

„Dwór króla Zorzy” Nishy J. Tuli to drugi tom serii „Artefakty Uranosa”, który rozpoczyna się dokładnie tam, gdzie końc...

Recenzja książki Dwór Króla Zorzy
© 2007 - 2024 nakanapie.pl