Głosy Pamano recenzja

ZŁO
Część filozofów twierdzi, że zło to brak dobra. Ks. Tischner twierdzi, że zło nie jest bytem, ani nie jest niebytem, ale zjawą powstającej w przestrzeni dialogicznej człowieka. Zło grozi, kusi, obiecuje,, wchodzi między ludzi, wyzyskując wieloznaczność przedmiotów i zdarzeń- wieloznaczność, która wyłania się już z samego istnienia wielu punktów widzenia na tą samą rzecz. Zło niszczy poprzez perswazję. Zło potrzebuje człowieka, aby się stać.
W tej książce zło pojawia się pod różnymi postaciami, czasami, jako brak dobra, albo brak reakcji, czasami jako zjawa, a czasami się wręcz ucieleśnia. Wioska opisana może znajdować się wszędzie gdzie panuje wojna, lub system totalitarny. Jest zgoda na wszystko, jeżeli to nie dotyczy mnie (np. Jedwabne). Czy to już jest zło, czy dbanie o własne przeżycie?
Drugim ciekawym aspektem jest jak pojedynczy wybór, pojedyncza decyzja może nas określić na resztę życia, a nawet po nim. Jak trudno zetrzeć z siebie hańbę.
I to co pisał Eco w "Cmentarzu w Pradze", tworzenie własnej historii, przyciętej do własnych potrzeb. W jaki sposób można wpływać na historię i ją wypaczać.

Cabrè w swojej powieści porusza bardzo bolesny temat dla Hiszpanów Wojny Domowej i rządów gen.Franco, który jest wciąż żywy mimo XXI wieku. Zaczyna się niewinnie, Tina, spokojna nauczycielka robi zdjęcie starej szkoły w Torenie, która ma być wyburzona. Później znajduje zagadkowe dzienniki. Pragnie poznać historię tego miejsca, a głównie historię nauczyciela Oriola Fontellesa, który przybył wraz z rodziną do tej miejscowości w latach 50, XX wieku. Jego historia nie kończy się wraz ze jego śmiercią, ale wręcz odwrotnie, nabiera coraz większego rozpędu. Tina badając tą historię nie zdaje sobie sprawę jakie obudziła demony i może stać się pionkiem w ich grze. W tej małej miejscowości ogniskuje się jakby cała historia Hiszpanii od lat trzydziestych po siedemdziesiąte ubiegłego wieku. Spotykają się tutaj zakłamani falangiści, okrutni komuniści, beneficjenci i ofiary wojny domowej, a także zwyczajni ludzie, pragnący przeżyć w tych okrutnych czasach. Powoli odkrywamy prawdę o bohaterach tej opowieści, w której każdy z nich może zabrać głos. Dostajemy jak zwykle u Cabrè powieść wielopłaszczyznową, wielowątkową i wielogłosową, gdzie nie ma prostych odpowiedzi i prostych ocen. Czy istnieje jakaś prawda? Może jej lepiej nie odkrywać, bo może być bardzo trudna do przyjęcia.
Książka wspaniała, od której nie sposób się uwolnić, i która pozostawia dużo miejsca na własną refleksję.