Egzekutor recenzja

Chris Carter z zawodu psycholog kryminalny, a z powołania pisarz w swoich utworach wykorzystuje doświadczenie zawodowe, jako psychologa kryminalnego Biura Prokuratora Stanu Michigan. W swojej pracy badał i przesłuchiwał licznych zbrodniarzy, w tym seryjnych morderców, dlatego jego kreacje bohaterów są dla mnie bardzo wiarygodne. Przedstawia nam bardzo mroczny, wręcz brutalny thriller psychologiczny, a opisy cierpień, jakie przeszły ofiary są makabryczne. Jednak to jeden z lepszych kryminałów, jakie ostatnio czytałam.

Policja w Los Angeles znajduje na stopniach ołtarza w kościele pozbawione głowy ciało księdza. W miejscu głowy księdza jest psia głowa, a wszędzie pełno krwi. Ksiądz ma wymalowaną krwią liczbę 3. Śledztwo powierzono detektywowi Robertowi Hunterowi, inteligentnemu, kochającego koty i literaturę. Z powodu dziwnego ułożenia ciała, a tak że tortutom jakim została poddana ofiara, Robert w pierwszym momencie podejrzewa mord rytualny. Niestety odkryte zostają następne zwłoki z wymalowaną cyfrą i wcześniej człowiek ten był długo torturowany. Jednak nie potrafią odkryć, co łączyło z sobą kolejne ofiary. Natomiast powoli odkrywają modus operandi sprawcy. Sprawca, nazwany przez prasę Egzekutorem, urzeczywistnia najgorsze lęki i koszmary ofiar i w ten sposób je torturuje i na końcu zabija. Jednak, aby tego dokonać, musiał bardzo dobrze znać ofiary i ich lęki. Młoda kobieta zgłasza się do Huntera, chce pomóc w śledztwie, ale pragnie pozostać anonimowa. Jednak pojawiają się nowe zwłoki odbiegające od sposobu mordowania przez Egzekutora. Czyżby był jeszcze inny morderca?

Alfred Hitchcock kiedyś powiedział, że dobry thriller powinien zaczynać się od trzęsienia ziemi, a później napięcie powinno narastać. Tak się dzieje w przypadku tej powieści. Spodobał mi się styl autora, oszczędny, bez zbędnych opisów i wątków pobocznych, ale z dynamiczną narracją. Od pierwszych stron książki czytelnik bierze udział w kolejnych czynnościach śledczych i uczestniczy w ich rozumowaniu. Historia jest opowiedziana chronologicznie i spójnie. Przede wszystkim odpowiada mnie dwójka śledczych Robert Hunter i Carlos Garcia. Nareszcie detektywi, którzy nie mają problemów z używkami i kobietami. Robert Hunter niezwykle inteligentny, oczytany, który w stu procentach angażuję się w śledztwo. Carlos Garcia, żonaty i niezwykle spokojny facet, ale zawsze parę kroków za Hunterem. Jednak dzięki temu, że Hunter co pewien czas coś wyjaśnia Garcii, wyjaśnia też czytelnikom. Bardzo dobry kryminał i na pewno sięgnę po inne książki tego autora.