Zbędni recenzja

Zbędni, niewidoczni, porzuceni, to ci, których mijamy każdego dnia, nie zauważając ich obecności. Wyrzuceni jak pusta butelka. Nikomu niepotrzebni, odarci z godności. Wybrakowany towar, którego nikt nie chce. Pęknięcia na ich życiu są dojmujące. Pogodzeni z beznadzieją własnego losu, nie próbują nawet walczyć ani o cokolwiek prosić. Nikt o nich nie dba. Otoczeni pustką, błądzą w samotności. Wepchnięci w skołowany wir, nie potrafią się przebić. Bez prawa do bycia dostrzeżonym i docenionym.
Zbędność ma charakter niezawiniony, często stanowi wypadkową niezmierzonej sytuacji życiowej, fatalnego splotu okoliczności, niewiary we własne możliwości i sprawczość. To doświadczenie życiowe, przebyte traumy, niska samoocena, prowadzą do zwątpienia. "...nie był człowiekiem, ani nawet zwierzęciem, tylko kimś absolutnie zbędnym, co nigdy nie powinno znaleźć swojego miejsca na ziemi".

Pewnego nocy, zmagający się z uzależnieniem mężczyzna, pod wpływem alkoholu, smiertelnie potrąca kobietę. Od lat bezskutecznie walczy. Brudny, z papierosem i puszką piwa. Nikt nie pochyli się nad jego losem i nie zada sobie trudu, by dowiedzieć się, co go na taką drogę sprowadziło. Zdaje się, że on też nie jest świadomy takiego stanu rzeczy.
Strach przed przyznaniem się do nieumyślnego spowodowania smierci jest większy niż uczciwość. Ucieka. Zakopuje ciało w pobliskim lesie. Chce zagłuszyć dręczące wyrzuty sumienia i próbuje dowiedzieć się kim była ta kobieta. Kobieta, której zaginięcie nikogo nie obchodzi. Potrzeba pozbycia się ciężaru narasta z każdym dniem. Tragedia niszczy, osacza strumieniem lęku i oplata siecią kłamstw, z których nie sposób się wyplątać. Jedno zdarzenie pociąga za sobą falę i wyłania się bolesna, trudna przeszłość. Ludzkie relacje, ludzkie sprawy i przemilczenia. Odkryta tajemnica, brzemienna w konsekwencje, wszystkich połączy, a prawda okaże się przykra, raniąca, wstydliwa.

Jan opiekujący się polem namiotowym, Belg, który w nieskończoność przedłuża pobyt w Polsce, nieznana kobieta, która zostaje zabita, małżeństwo prowadzące pensjonat oraz ich syn, aspirant Szulej poszukująca zaginionej Karoliny i matka dziewczynki.

Angażująca, wielowątkowa powieść kryminalna, podszyta niepokojem i aurą tajemnicy. Świat moralnych niepewności. Mocne, wyraziste i do bólu prawdziwie skonstruowane postacie. Każdy skrywa w sobie mrok. Tą ciemność, która nie powinna ujrzeć światła dziennego. Przewinienia, toksyczne relacje, manipulacje.

Chmielarz potrafi w emocje. Zawsze porusza najczulsze struny duszy. Przejmujący portret samotności i życiowego zapętlenia przepełniony smutkiem.

"boli tak bardzo, że jedyne, co można zrobić, to odciąć się od wszystkiego i zanurzyć się głęboko, aż po czubek głowy, aż człowiek straci dech w piersiach, aż zrobi mu się ciemno przed oczami, aż w końcu zapomni".
Polecam bardzo!