Wzgarda recenzja

„Ale taka lawina wydarzeń nie mogła być przypadkowa. Tuż pod nosem naczelnika działo się coś, czego nie rozumiał, ale na wszystkich bogów, dowie się, o co w tym chodzi”.

Dla naczelnika Kiliana Sztorma sprawa zaginięcia pana Banacha miała być prosta. Ot kolejny mieszkaniec, który zniknął do kochanki lub uciekł. Nic bardziej mylnego, gdyż okazuje się, że to nie takie proste. Poszukiwania trwają i nie przynoszą żadnego rezultatu. Za to po drodze pojawiają się coraz to nowsze fakty.

Czy uda odnaleźć się zaginionego? Jakie sekrety skrywają mieszkańcy Kolonii?

Widząc, zapowiedź kolejnej książki autorki wiedziałam, że chcę dać się ponownie oczarować jej słowom. Wejść w skórę bohaterów i z nimi przeżywać wszelkie przygody.

Kolonia nie jest zwykłym miastem, to wyspa, która ma swoje prawa i nie lubi zbytnio obcych. Na wyspie można spotkać wiele dziwnych stworzeń, wampiry, ogry, ludzie, ziemowi, półelfy, którzy żyją obok siebie i jakoś muszą funkcjonować.

Wykreowany świat pochłonął mnie w swoje odmęty i nie chciał wypuścić. Czyhające niebezpieczeństwa dodawały tylko adrenaliny i chęci dalszego eksplorowania świata.

Sama zagadka kryminalna wydawała się łatwa, lecz nie w przypadku tej autorki. Od małego zaginięcia zbliżyliśmy się do czegoś, z czym już od dawien dawna nikt nie miał do czynienia. Krok po kroku wplątujemy się w bagno, z którego nie da się szybko wyjść.

„Chodzi ci o ten zakon, który czterysta lat temu spalił na stosie ostatniego czarownika, a potem został zeżarty przez wewnętrzne spory”.

Uwielbiam, jak autorka potrafi omamić czytelnika swoim piórem, który nie chce, choć na chwilę opuścić danej przygody. Widać, że ma głowę pełną pomysłów i realizuje to bardzo dobrze.

Różnorodni bohaterowie dostarczali nam wielu emocji, jak i nowych doświadczeń, gdyż każdy z nich miał swoje własne zasady, a także obyczaje ze względu na gatunek.

Mam nadzieję, że powrócimy jeszcze do naczelnika Sztorma i jego zastępcy ogra Kostka. Na tej wyspie muszą być jeszcze jakieś sekrety do odkrycia.