Zatracona recenzja

Na tę powieść od dawna „ostrzyłam sobie zęby”, lecz niestety okazała się wielkim rozczarowaniem. Po raz kolejny dałam się nabrać na pochlebne opinie o książce. Miała być wciągająca i elektryzująca – nie była. Pełna intryg i zwrotów akcji – jedna intryga i jeden zwrot akcji. Nietuzinkowa historia – częściowo się zgodzę. Początek dobrze rokował, ale potencjał został pięknie sknocony.
Bohaterowie... nawet nie wiem, jak skomentować ich kreację.
Domenic Stone to profesor nauk ścisłych, naukowiec zajmujący się rozwojem sztucznej inteligencji, informatyk i psycholog. Można by wnioskować, że powinien być ciekawą postacią, inteligentną, tymczasem zachowywał się jak stalker i zakochany szczeniak w jednym. Psycholog, który kompletnie nie chciał zaakceptować decyzji swojej wybranki. Psycholog, który potrafił wypowiadać słowa: „Gdybyś mnie kochała tak jak ja ciebie, rozumiałabyś to.”. Pokochał iluzję, ale gdy odkrył prawdziwe oblicze, pokochał ją jeszcze bardziej, choć nie miała żadnych cech, które pokochał w iluzji.

Alex Walker współpracuje z niejasną agencją z konieczności spłacenia długów. Otrzymuje zlecenia uwodzenia mężczyzn, którzy w dużej mierze są zwyrodnialcami – pedofilami, gwałcicielami. Wśród tej całej śmietanki znajduje się niegroźny naukowiec. Bohaterka kreowana jest na nieugiętą osobę, ale w jej przypadku „nie” oznaczało „tak”.
Wszystkie postaci w tej książce, również te poboczne, były przeraźliwie irytujące i infantylne. To wrażenie podkreślały licznie przytaczane legendy, bajki dla dzieci, literaccy bohaterowie fikcyjni.

Fabuła, prócz dobrze zapowiadającego się początku, była o niczym. Została zdominowana ciągłymi przemyśleniami i dialogami, które były nagminnie powtarzane i wałkowane na nowo.
No i wyszło nudne pierdolamento – On chciał, ona nie. On ją przekonywał, ona dalej nie, ale może jednak tak.
Liczyłam, że chociaż finał dostarczy odrobinę emocji, ale się przeliczyłam. Wątki zostały pourywane, niewyjaśnione, a żadnego wzlotu tempa akcji, czy zaskoczenia nie odnalazłam.

Całość spisana słabą stylistyką niczym pamiętnik. Dziwaczna budowa zdań przypominała tekst przetłumaczony przy pomocy internetowego translatora. Do tego kropki i przecinki powrzucane w przypadkowych miejscach.

Subiektywnym zdaniem – mój czas został zmarnowany podczas czytania tej słodko-pierdzącej powieści.