Zagubiony heros recenzja

Pierwszy raz zetknęłam się z twórczością Ricka Riordana, niestety nie miałam szansy zapoznać się ze słynną serią „Percy Jackson i Bogowie Olimpijscy”, jednak mimo to zaryzykowałam i przeczytałam pierwszy tom z nowej serii Ricka Riordana, „Olimpijscy herosi”, szczerze mówiąc słyszałam same pozytywne opinie na temat twórczości tego autora, czy także stałam się jego fanką? Hmm można powiedzieć, że tak! „Zagubiony heros” okazał się wspaniałą lekturą, która towarzyszyła mi w deszczowe wieczory. Treść, treścią, ale okładka mnie zachwyca za każdym razem gdy na nią spojrzę, ma w sobie coś magicznego. Czyżby bogowie olimpijscy maczali w tym palce? W szkole zawsze najbardziej lubiłam lekcję na temat mitologii greckiej, co wiąże się z tym, że przeczytałam prawie wszystkie mity i może właśnie dlatego, książka tak bardzo przypadła mi do gustu. Jednego jestem pewna, na tej książce nie poprzestanę, i z pewnością przeczytam inne pozycję Ricka Riordana.

Trójkę głównych bohaterów poznajemy w momencie, gdy Jason budzi się w szkolnym autobusie i zdaje sobie sprawę, że nic nie pamięta. Obok niego siedzi prześliczna dziewczyna, która trzyma go za rękę i twierdzi, że jest jego najlepszą przyjaciółką oraz dziewczyną. Jakby tego było mało, przed nim i przed Piper siedzi Leo, który także twierdzi, że jest ich przyjacielem. Tylko dlaczego Jason ich nie pamięta?

Piper, córka gwiazdy kina, która przez swoje przewinienia- kradzieże- zostaje wysłana do Szkoły Dziczy. Nie ma pojęcia o tym, że jest półbogiem i co ją czeka, jednak jedno wie na pewno. Jej ojciec jest w śmiertelnym niebezpieczeństwie, aby go uratować musi zdradzić przyjaciół, musi zesłać ich na pewną śmierć. Gdy podczas wycieczki do Wielkiego Kanionu, odkrywa, że jej chłopak jej nie poznaje, ba on niczego nie pamięta, wówczas zaczyna się martwić. Co jeśli Jason nigdy sobie nie przypomni o ich wspólnych chwilach? Co jeśli tym razem nie poczuje do niej nic? Jednak te rozważania przerywa atak duchów burzy, które pragną zabić ich trójkę. I jak to możliwe, że trener Hedge od pasa w dół jest kozłem?

Leo, stracił matkę w młodym wieku, zginęła w pożarze, który spowodował on sam. Od tamtego czasu ucieka. Nie przebywał długo w żadnym z domów zastępczych, nie czuł się nigdy jak w domu. Jego darem jest umiejętność stworzenia wszystkiego z gumki, śrubki i sprężynki. Ma niezwykłe zdolności techniczne a połączenie tego z ADHD, skutkuje tym, że nie myśląc co robi, potrafi stworzyć najbardziej potrzebne rzeczy. Czy jednak jest wyjątkowy? To pytanie dręczy go od chwili śmierci matki. Odkąd pamięta jego opiekunka chciała go zabić, więc czemu dalej żyje? Razem z przyjaciółmi przeżyje największą przygodę swojego życia, pokona cyklopów, zmierzy się z duchami burzy i wilkami. Ale czy uda mu się dopełnić przepowiednie?

Jeson, gdy na tarasie widokowym nad Wielkim Kaninem, udaje się im pokonać duchy burzy, dowiaduje się, że to dopiero początek. Poznaje Annabeth, która zabiera ich do Obozu Herosów, gdzie dowiaduje się, że są potomkami bogów. Dodatkowo Wielka Przepowiednia odnosi się do niego, co oznacza, że to on musi uratować świat i uwolnić Herę, jest jednym z siedmioro herosów o których mówi przepowiednia, jednak nie będzie sam, gdyż przepowiednia mówi także o synu Hefajstosa oraz córce Afrodyty, co oznacza, że Leo i Piper także będą mu towarzyszyć. Pomimo utraty pamięci Jason mówi bezbłędnie po łacinie, nie tak jak inni herosi, którzy mówią po grecku. I dlaczego używa rzymskich imion bogów? Dlaczego na Herę mówi Junona a na Zeusa, Jupiter? Dowiaduje się, że to Junona odebrała mu pamięć, aby pomóc mu tym ją odnaleźć. Jupiter natomiast zdaje się o nim nie pamiętać. Jego własny ojciec nie ma mu nic do powiedzenia, natomiast Junona, która nienawidzi herosów, przemawia do niego w snach oraz przepowiedniach.

Powieść napisana jest z rozmachem, genialnym pomysłem jest wplątanie mitologii greckiej do powieści młodzieżowej. Jesteśmy zaskakiwani nowymi wydarzeniami i zagadkami, które bohaterowie muszą rozwiązać. Książka trzymała mnie w napięciu od pierwszej strony do ostatniej. Nie było chwili w której odczułabym nudę, wszystkie elementy są dopracowane w sposób mistrzowski, nie ma w powieści miejsca na potknięcia. Czyta się ją z wypiekami na twarzy, nie mogłam przestać wiercić się w miejscu podczas czytania, akcja była tak szybka i dopracowana, że przeżywałam każdą chwilę razem z bohaterami. Dawka humoru, która zaserwował nam pan Riordan, sprawiła, że z mojej twarzy nie schodził uśmiech. Jednym słowem jestem zachwycona powieścią i twórczością Ricka Riordana. Jednak trochę żałuję, że przeczytałam pierwsze tę książkę zamiast serii o Percy Jacksonie, gdyż w „Zagubionym Herosie” dowiadujemy się paru (myślę) istotnych rzeczy odnośnie poprzedniej serii. Książka nawiązuje do Percyego Jacksona i jego przygód. Dlatego też gdy sięgnę po poprzednią serię pana Riordana, będę miała mniejszą frajdę, gdyż parę faktów będzie mi już znanych.

„Zagubiony Heros” jest to idealna książka dla ludzi w każdym wieku, można świetnie spędzić przy niej czas. Zakończenie sprawia, że już nie można doczekać się kolejnej części. Jedyne co pozostaje, to czekać z niecierpliwością na kolejną część, która ukarze się 4 listopada. „The son of Neptun” w Polsce natomiast pojawi się zapewne parę miesięcy później.


Ocena: 11/10